تعبد در قرآن با ذکر مثال... 📌در زبان عربى وقتى كه چيزى رام، نرم، #مطيع بشود به طورى كه هيچ گونه عصيان و تعدى و مقاومتى نداشته باشد،اين حالت را «تعبد» میگويند. 🚸در قديم راه‌ها و جاده‏‌ها اين طور نبود كه مانند امروز به وسيله ماشينهاى راه‏سازى اول راه را بسازند بعد روى آن راه بروند، بلكه راهها با رفتن ساخته می‌شد و لذا در روزهاى اول به طورى بود كه سنگ و خارها مانع رفت و آمد بودند ولى در اثر عبور و مرور كم‏‌كم سنگريزه‏‌ها خرد و نرم می‌شدند و مقاومتى در مقابل عابرين نداشتند، پاى انسانها و حيوانها را آزار نمی‌دادند بلكه رام و آرام بودند، در حالى كه راهى كه بيراهه بود سنگها زير پا ناآرام و عاصى بودند. اين طريق را، يعنى راهى كه نرم و رام شده بود میگفتند: طريق مُعَبَّد 💠انسان عبد و معبّد يعنى كسى كه رام و تسليم و مطيع است و هيچ گونه عصيانى ندارد. اين‏گونه بودن يعنى رام و مطيع بودن، يك ذره عاصى نبودن، حالتى است كه انسان بايد #فقط نسبت به خداوند داشته باشد. عبد خدا بودن يعنى اين حالت را نسبت به ذات حق و فرمانهاى ذات حق داشتن. 🌀و اما توحيد در عبد بودن و در عبادت به معنى اين است كه در مقابل هيچ موجود ديگر و هيچ فرمان ديگرى اين حالت را نداشته باشد، بلكه نسبت به غير خدا حالت #عصيان و تمرد داشته باشد. 🔴پس همواره انسان بايد دو حالت #متضاد داشته باشد: تسليم محض خدا، و عصيان محض غير خدا. اين است معنى ايّاكَ نَعْبُدُ خدايا تنها تو را مى‏پرستيم و غير تو رانمی‌پرستيم. 📖مجموعه آثار استاد #شهيد_مطهرى ج‏۲۶،ص:۱۰۲ #لغات_قرآنی 💠اینجا از دل قرآن لذت ببرید👇 http://eitaa.com/joinchat/3988258840Cf72b766992