دوستانی که برای اعتکاف برنامه دارند لطفا ارسال کنند تا جهت استفاده بقیه دوستان فعال منتشر کنیم.🌹

﷽ #اعتکاف_رجبیه📿 #اعتکاف_دانش_آموزی💡 🔰"برنامه تربیتی اعتکاف دانش آموزی" 🌀۳روز تا بی نهایت♾... 💠ویژه دانش آموزان مقطع متوسطه اول (پسرانه و دخترانه) 🎤افتتاحیه برنامه با انتشار پیام تصویری اختصاصی دکتر مجید اسماعیلی 🔸با حضور کارشناسان دینی، الگوهای موفق تحصیلی و مشاوران تربیتی ⏰زمان برگزاری: پنجشنبه تا شنبه، 5 تا 7 بهمن ماه 1402 ⏳مهلت ثبت نام: تا 30 دی ماه (به دلیل محدودیت ظرفیت، اولویت با عزیزانی است که زودتر ثبت نام نمایند.) 🧑🏻لینک ثبت نام اعتکاف پسران: 🔖 https://formafzar.com/form/gos1s 🧕🏻لینک ثبت نام اعتکاف دختران: 🔖https://formafzar.com/form/3xrw9 🕌محل برگزاری پسرانه: خیابان فاطمی، مسجد حضرت زهرا(س) 🕌محل برگزاری دخترانه: میدان مدرس، مسجد شهید آیت الله سید حسن مدرس(ره) 📱جهت ثبت نام و اطلاعات بیشتر در پیامرسان ایتا به شماره 09163627748 (خانم بهری) و 09199707908 (آقای دولتشاهی) پیام ارسال نمایید. 🆔@kheymeh_brj

🔖پیوست عملیاتی رویداد ملی خلوت آسمانی 💎هر آنچه درباره اجرای عملیات باید بدانیم. 🔶توضیح بخش های مختلف رویداد 🌸قابل استفاده برای برگزار کنندگان اعتکاف دانش آموزی 🌺اجرا شده در مجموعه مدارس صدرا🌺 #اعتکاف_معنویت_تمدن_ساز 🔻اخبار اعتکاف کشور را از «کانال رسمی ستاد مرکزی اعتکاف» www.Itikaf.ir در ایتا دنبال کنید. @itikaf_ir

سلام شب همگی بخیر دوستان زیادی برای اعتکاف درخواست محتوی داشتند. محتوای پیشنهادی بنده استفاده از ادعیه و مناجات هایی که از اهل بیت (ع) رسیده است می باشد. موضوع محوری را ادب بندگی و ادب گفتگو با خداوند قرار دهید برای محتوی هم از متن ادعیه استفاده کنید. ماه رمضان گذشته محور اغلب منبرهای بنده چند بند از دعای ابوحمزه ثمالی بود که الحمدلله خیلی خوب بود. در ادامه به عنوان نمونه استفاده از ادعیه برای تولید محتوی، متنی که ماه رمضان استفاده می کردم ارسال می کنم.

▫️ امام‌شناسی در دعای افتتاح 🌐 (مشاهده متن) ▫️ چیستی معنویت در «جنبش عصر جدید» 🌐 (مشاهده متن) ▫️ شش راهکار کلیدی برای افزایش محبّت الهی (اعتکاف) 🌐 (مشاهده متن) ▫️ آثار حیات طیّبه در زندگی 🌐 (مشاهده متن) ▫️ توفیق درک لذّت مناجات و عوامل سلب آن (اعتکاف) 🌐 (مشاهده متن) ▫️ غفلت؛ درد بزرگ انسان‌ها 🌐 (مشاهده متن) ▫️ بازخوانی الگو‌های فردی و عبادی شهدای دفاع مقدّس 🌐 (مشاهده متن) #درسنامه #اعتکاف

توفیق درک لذت مناجات و عوامل سلب آن بخش اول مقدمه یکی از ویژگی‌های مناجات با خدا به‌ویژه در ماه مبارک رمضان، جذاب و شیرین‌بودن آن است و این خود، موهبتی افزون بر موهبت یاد خداست؛ چراکه در آن بنده هم به نعمت یاد خدا و ثمره‌های آن دست می‌یابد و هم از موهبت شیرینی این یاد برخوردار می‌شود؛ چنانچه امام سجاد(علیه السلام) عرضه داشت: «اللَّهُمَّ ... مَتِّعْنَا بِلَذِیذِ مُنَاجَاتِكَ وَ أَوْرِدْنَا حِیاضَ حُبِّكَ وَ أَذِقْنَا حَلَاوَةَ وُدِّكَ وَ قُرْبِكَ»: بار خدایا! ما را از لذّت مناجاتت بهره‌مند گردان و در آبگیرهاى محبّتت وارد گردان و شیرینى دوستى و قرب خودت را به ما بچشان. در دعای جوشن کبیر نیز می‌خوانیم: «یا مَنْ‏ ذِكْرُهُ‏ حُلْوٌ»: ای آن‌كه یاد او شیرین است. همچنین در دعای عرفه آمده است: «یا مَنْ‏ أَذَاقَ‏ أَحِبَّاءَهُ‏ حَلَاوَةَ الْمُؤَانَسَةِ»: ای آن‌که شیرینی انس خود را به دوستان چشانده‌ای. استاد شهید مطهری می‌گوید: « ... دنیاى عبادت دنیاى دیگرى است. دنیاى عبادت آكنده از لذت است؛ لذتى كه با لذت دنیاى سه‌بعدى مادى قابل مقایسه نیست. دنیاى عبادت پر از جوشش و جنبش و سیر و سفر است، ... دنیاى عبادت شب و روز ندارد؛ زیرا همه روشنایى است، تیرگى و اندوه و كدورت ندارد، یک‌سره صفا و خلوص است». با‌این‌حال گاهی اسبابی سبب می‌شود این شیرینی از کام آدمی گرفته شود. بعضی می‌‌گویند: برای هر کاری حال دارم؛ اما هنگام نماز و قرآن و این‌طور اعمال، بی‌حال می‌شوم؛ نمی‌دانم چرا حال عبادت ندارم؟ در این نوشتار ابتدا معنای توفیق و سپس به اسباب موجب سلب توفیق از انسان با توجه به فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی می‌پردازیم. معنای توفیق توفیـق از نظـر لغـوی بـه معنـای موافق‌گردانیـدن اسـباب، دسـت‌یـافتن بـه کاری، کارسازی و تأیید الهی است. در اصطلاح نیز یعنی خداوند مقدمات وصول به مقصود را برای بنده‌اش فراهم کند؛ «سلب توفیق» به معنای ازمیان‌بردن آنهاست. توفیق در روایات با تعبیرهای مختلفی آمده است؛ مانند: «عنایت، رحمت، جذبات الرّب، عنایة الرحمن، اول النعمة، قائد الصلاح، رأس النجاح، رأس السعادة، مفتاح الرفق». علاّمه طباطبایی می‌نویسد: «توفیق ضد خذلان، آن است که خدا اسباب را به نحوی منظّم کنـد که بنده را به عمل صـالح بکشـاند یـا پاره‌ای از علل معصیت را ایجاد نکند». قرآن از زبان حضرت شعیب(علیه السلام) می‌فرماید: «إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ ما تَوْفِيقِي‏ إِلَّا بِاللَّهِ»: من جز اصلاح در حدّ توانم، منظور دیگری ندارم و در این کار، غیر از خدا کسی را توفیق‌دهنده و سبب‌ساز نمی‌دانم. به قول سعدی: نخست او ارادت به دل در نهاد پس این بنده بر آستان سر نهاد گر از حق نه توفیق خیری رسد کی از بنده خیری به غیری رسد؟ در بعضی روایات از توفیق در جایگاه بهترین راهبر یاد شده است: «لَا قَائِدَ كَالتَّوْفِیقِ». بر این اساس یکی از درخواست‌های مؤمنان از خداوند،طلب توفیق در انجام وظیفه بندگی است: «أَیدْنَا بِتَوْفِیقِك». از سوی دیگر از روایات معصومین استفاده می‌شود بی‌حالی هنگام دعا، نشانۀ سلب توفیق از آدمی است. امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: «خداوند به حضرت داوود(علیه السلام) وحی کرد: کم‌ترین عقوبتی که در برابر بنده‌ای که به علم خود عمل نمی‌کند، قرار داده‌ام، ‌این است که شیرینی ذکر و عبادت خود را از دلش بر می‌گیرم». #اعتکاف #درسنامه #ادب_بندگی #لذت_مناجات ●◎ تبلیغ دانش آموزی ◎● 🌱___-کلیک کنید☝️-___🌱

توفیق درک لذت مناجات و عوامل سلب آن بخش دوم عوامل و موانع سلب توفیق امام سجاد(علیه السلام) در دعای ابوحمزه ثمالی از زبان ما گناهکاران به این امر پرداخته است و از عوامل مانع درک باطن عبادت و لذت از عبادت یاد کرده‌اند: «اللَّهُمَّ إِنِّی كُلَّمَا قُلْتُ قَدْ تَهَیأْتُ وَ تَعَبَّأْتُ وَ قُمْتُ لِلصَّلاَةِ بَینَ یدَیكَ‏ وَ نَاجَیتُكَ أَلْقَیتَ عَلَیَّ نُعَاساً إِذَا أَنَا صَلَّیتُ وَسَلَبْتَنِی مُنَاجَاتَكَ إِذَا أَنَا نَاجَیتُ‏ مَا لِی كُلَّمَا قُلْتُ قَدْ صَلَحَتْ سَرِیرَتِی وَ قَرُبَ مِنْ مَجَالِسِ التَّوَّابِینَ مَجْلِسِی‏ عَرَضَتْ لِی بَلِیةٌ أَزَالَتْ قَدَمِی وَ حَالَتْ بَینِی وَ بَینَ خِدْمَتِكَ»: اى خدا، من چندان‌كه به عزم و جزم با خود گفتم و خویش را مهیا و آماده طاعتت ساختم و در پیشگاه تو به نماز ایستادم؛ آن هنگام مرا به خواب انداختى‏ و حال رازونیاز از من باز گرفتى. اى خدا، چه شد كه هرچه با خود عهد كرده و گفتم كه از این پس سریرتم نیكو خواهد شد و به مجامع اهل توبه و مقام توابین نزدیك مى‏شوم، بلیه و حادثه‏اى پیش آمد كه به عهد ثابت‌قدم نماندم و آن بلیه میان من و خدمتت حایل گردید؟ حضرت در ادامۀ این دعا یازده دلیل برای سلب توفیق بیان می‌کند که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد: 1. دوری از درگاه الهی «سَیدِی لَعَلَّكَ عَنْ بَابِكَ طَرَدْتَنِی وَ عَنْ خِدْمَتِكَ نَحَّیتَنِی» شاید تو از درگاه لطفت مرا رانده‏اى و از خدمت بندگی‌ات دورم ساخته‏اى. می‌دانیم خداوند منزه از طرد انسان‌هاست. در دعای کمیل می‌خوانیم: «هَیهَاتَ أَنْتَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَیعَ مَنْ رَبَّیتَهُ أَوْ تُبَعِّدَ مَنْ أَدْنَیتَه»:‏ بسیار بعید است و تو بزرگوارتر از آن هستى كه پرورده‌‏ات را تباه كنى یا آن را كه به‏ خود نزدیك نموده‌‏اى، دور نمایى. با توجه به این دعا، معنای جمله آن است که انسان با دست خود و با انجام گناه، مطرود الهی قرار می‌گیرد که منجر به ازدست‌دادن توفیقات دیگر می‌شود. 2. سبک‌دانستن حق بندگی «أَوْ لَعَلَّكَ رَأَیتَنِی مُسْتَخِفّاً بِحَقِّكَ فَأَقْصَیتَنِی‏»: شاید مرا چنین دریافته‌ای که حقّ‌ات را سبک دانسته‌ام که دورم کرده‌ای. امام سجاد(علیه السلام) در «رساله حقوق» بزرگ‌ترین حق خدا را خداپرستی و شک‌نورزیدن می‌داند: «فَأَمَّا حَقُّ اللَّهِ الْأَکْبَرُ فَإِنَّکَ تَعْبُدُهُ لَا تُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً»: حق خداوند که بزرگ‌ترین حـق است بر گردن تو آن است که فقط بندۀ او باشی و در عبادت و بندگی شرک نورزی. بر خلاف تصور عوام که شرک را فقط در پرستش بت‌ها و مثل آن می‌دانند، منابع دینی شرک را در تبعیت از هواهای نفسانی و شیطان می‌دانند. با این بیان که تبعیت از هواهای نفسانی‌، پرستش نفس به حساب می‌آید که ملازم با سبک‌دانستن حق بندگی خداست و همین امر سبب سلب توفیق می‌شود. ●◎ تبلیغ دانش آموزی ◎● 🌱___-کلیک کنید☝️-___🌱

▫️ توفیق درک لذّت مناجات و عوامل سلب آن بخش سوم عوامل سلب توفیق ۳. روی‌گردانی از یاد خداوند «أَوْ لَعَلَّكَ رَأَیتَنِی مُعْرِضاً عَنْكَ فَقَلَیتَنِی»: شاید دیده‌ای از تو روی‌گردانم؛ بدین‌سبب بر من غضب کرده‌ای. إعراض مصدر باب افعال از ریشۀ «عرض» به معنای روی‌گردانیدن است. روی‌گردانی از یاد خدا در دنیا پیامدهای فراوانی دارد که مهم ترین آنها، قساوت قلب و سنگدلی است. خداوند می‌فرماید: «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَلى‏ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیلٌ لِلْقاسِیةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ أُولئِكَ فی‏ضَلالٍ مُبینٍ»: آیا کسى که خدا سینه‏اش را براى اسلام گشاده کرده است و بر فراز مرکبى از نور الهى قرار گرفته [هم‌چون کوردلان گمراه است؟] واى بر آنان که قلب‌هایى سخت در برابر ذکر خدا دارند؛ آنها در گمراهى آشکارى هستند. بنابراین یکی از مهم‌ترین وظایف مؤمنان، یاد خداست؛ چنان‌که خداوند می‌فرماید: «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثیراً»: اى کسانى که ایمان آورده‏اید، خدا را بسیار یاد کنید. آیت‌الله جوادی آملی می‌گوید: یک وقت عازم زیارت بیت‌الله الحرام بودم، می‌خواستم به مکه مشرف شوم. مصادف با زمستان بود، آن روز هم هوا سرد بود و برف می‌بارید. برای عرض سلام و تودیع و خداحافظی محضر علامه طباطبایی رفتم. در زدم، تشریف آوردند دمِ در. عرض کردم: عازم بیت اللَّه هستم، خداحافظی می‌کنم. بعد عرض کردم: نصیحتی بفرمایید که به کار من بیاید و در این سفر توشه راه من باشد. این آیه مبارکه را به عنوان نصیحت و به عنوان زاد راه قرائت کردند و فرمودند: خدای سبحان می‌فرماید: «فاذکرونی اذکرکم» [: به یاد من باشید تا به یاد شما باشم.] فرمود: به یاد خدا باش تا خدا به یادت باشد. اگر خدا به یاد انسان بود، انسان از جهل نجات پیدا می‌کند. اگر در کاری مانده است، اگر خدای قدیر به یاد انسان بود، هرگز انسان عاجز نمی‌شود و نمی‌ماند. اگر در مشکل اخلاقی گیر کرد، خدایی که دارای اسمای حسنی است و متصف به صفات عالیه به یاد انسان خواهد بود. گره اخلاقی را هم می‌گشاید و انسان را از آن مشکل رهایی می‌بخشد. این بود که فرمودند: این آیه را به یاد داشته باشید که خدا فرمود: «فاذکرونی اذکرکم». ●◎ تبلیغ دانش آموزی ◎● 🌱___-کلیک کنید☝️-___🌱

بخش چهارم . قرارداشتن در زمرۀ دروغ‌گویان «أَوْ لَعَلَّكَ وَجَدْتَنِی فِی مَقَامِ الْكَاذِبِینَ فَرَفَضْتَنِی»: شاید دیده‌ای که در جایگاه دروغ‌گویانم که از چشم‌ات مرا انداخته‌ای. دروغ‌گو از نظر قرآن کریم از هدایت خداوند دور است: «إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ»: خداوند اسراف‌کار و دروغ‌گو را هدایت نمی‏کند.یکی از مصادیق دروغ، دروغ‌گویی در اظهار بندگی است. علمای اخلاق گفته‌اند: «کسى که [هنگام نماز یا هر زمان دیگری] مى‏گوید: "وَجَّهْتُ‏ وَجْهِيَ‏ لِلَّذِي‏ فَطَرَ السَّماواتِ‏ وَ الْأَرْضَ" [: روى خود را به سوى کسى کردم که آسمان‏ها و زمین را پدید آورده است] و در دلش غیر این است یا مى‏گوید: "ایّاک نعبد و ایاک نستعین" [: فقط تو را مى‏پرستیم و تنها از تو مدد می‌جوییم]؛ درحالی‌که با دلبستگى به دنیا آن را مى‏پرستد، چنین شخصى دروغ‌گوست». این دروغ‌گویی سبب سلب توفیق می‌شود. ‏5. ناسپاسی «أَوْ لَعَلَّكَ رَأَیتَنِی غَیرَ شَاكِرٍ لِنَعْمَائِكَ فَحَرَمْتَنِی»: شاید مرا ناسپاس در مقابل نعمت‌هایت یافته‌ای که محرومم داشته‌ای. در آیات «وَاللَّهُ لَا یحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِیمٍ» و «إِنَّ اللَّهَ لَا یحِبُّ كُلَّ خَوَّانٍ كَفُورٍ» به‌صراحت بیان شده است خداوند ناسپاس‌ها را دوست نمی‌دارد. محرومیت از محبت الهی به معنای ورود به دایرۀ کسانی است که دوزخ آنها را در بر گرفته است؛‌ چراکه تنها اهل امنیت و آرامش دنیوی و اخروی محبوب خدای‌اند و کسانی که خداوند بر آنان خشم گرفته و محبوب خدا نیستند، در دوزخ فراق در دنیا و دوزخ آتش در قیامت خواهند سوخت؛ ازاین‌رو در روایات به سپاسگزاری از خداوند تأکید شده است. امام سجاد(علیه السلام) به فرزندانش توصیه می‌نمود‌: «یا بُنَیَّ اُشْكُرِ اَللَّهَ فَمَنْ أَنْعَمَ عَلَیكَ وَ أَنْعِمْ عَلَى مَنْ شَكَرَكَ فَإِنَّهُ لاَ زَوَالَ لِلنِّعْمَةِ إِذَا شُكِرَتْ وَ لاَ بَقَاءَ لَهَا إِذَا كُفِرَتْ»: اى فرزندم، در برابر كسى كه در حق تو احسان نموده، شكر خداوند را به‌جاى آور و در قبال كسى كه از تو تشكر می‌كند، احسان كن كه اگر سپاس نعمت انجام شود، ادامه یافته و از دست نمی‌رود و اگر كفران نعمت شد، بقا و دوام نخواهد یافت. امام باقر(علیه السلام) در حدیثی مى‌فرمایند: رسول خدا(صلی الله علیه و آله) شبى نزد عایشه بودند [و پیوسته مشغول عبادت بود]. عایشه گفت: چرا این‌قدر خود را به زحمت مى‌افكنى؛ درحالى‌كه خداوند گذشته و آینده تو را بخشوده است. پیامبر(صلی الله علیه و آله) فرمود: اى عایشه، «اَلاّ اَكُونَ عَبْداً شَكوُراً»: آیا من بنده شكرگزار خدا نباشم. از این تعبیر معلوم مى‌شود انگیزه عبادت اولیاءاللّه، شكر نعمت‌هاى او بود. هشام بن احمر ـ از اصحاب امام موسى بن جعفر(علیه السلام) ـ مى‌گوید: همراه حضرت در اطراف مدینه بودم، ناگهان دیدم امام از مركب پیاده شده و به سجده افتادند؛ سجده حضرت طولانی شد، سپس سر از سجده برداشته و سوار بر مركب شدند. عرض كردم فدایت شوم، سجدۀ طولانی به‌جا آوردید؟ فرمودند: «إِنَّنِی ذَكَرْتُ نِعْمَةً أَنْعَمَ اللَّهُ بِهَا عَلَیَّ فَأَحْبَبْتُ أَنْ أَشْكُرَ رَبِّی»: من به یاد نعمتى افتادم كه خداوند به من ارزانى فرمود، دوست داشتم شكر پروردگارم را به‌جا آورم. بنابراین شکر خدا سبب توفیق و ناسپاسی سبب سلب توفیق است. #اعتکاف #درسنامه #ادب_بندگی #لذت_مناجات ●◎ تبلیغ دانش آموزی ◎● 🌱___-کلیک کنید☝️-___🌱

۶. مجالست‌نکردن با علما «أَوْ لَعَلَّكَ فَقَدْتَنِی مِنْ مَجَالِسِ الْعُلَمَاءِ فَخَذَلْتَنِی»: شاید مرا در مجالس عالمان نیافته‌ای که خوارم نموده‌ای. در روایات معصومین بر حضور در مجالس علما تأکید زیادی شده است. رسول اعظم(صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «لا تَجْلِسوا إلاّ عندَ كُلِّ عالِمٍ یدْعوكُم مِن خَمْسٍ إلى خَمسٍ: مِن الشَّكِّ إلى الیقینِ، و مِن الرِّیاءِ إلى الإخْلاصِ، و مِن الرَّغْبَةِ إلى الرَّهبَةِ، و مِن الكِبْرِ إلى التّواضُعِ، و مِن الغِشِّ إلى النّصیحَةِ»: تنها در محضر دانشمندانى بنشینید كه شما را از پنج چیز به پنج چیز فرا مى‌خوانند: از دودلى به یقین، از ریا به اخلاص، از دنیاخواهى به دنیاگریزى، از تكبّر به فروتنى و از ناخالصى به خلوص. امام علی(علیه السلام) می‌فرمایند: «جالِسِ العلماءَ یَزْدَدْ علمُكَ و یَحْسُنْ أدبُكَ وَ تَزكُ نَفْسُكَ»: با علما هم‏نشین باش تا علمت زیاد و ادبت نیکو و جانت پاک گردد. بنابراین کم‌توجهی به علما و استفاده‌نکردن از محضر نورانی آنها منجر به سلب توفیق می‌شود. #اعتکاف #درسنامه #ادب_بندگی #لذت_مناجات ●◎ تبلیغ دانش آموزی ◎● 🌱___-کلیک کنید☝️-___🌱