من هیچوقت از نبود آدما تو زندگیم ناراحت نشدم از خوبی هایی که بهشون کردم بعد فهمیدم لیاقتشو نداشتن پشیمون شدم .
آدم ضعیفی نبود اما دیگر حوصلهای سختی ها را نداشت میل عجیبی به گریز پیدا کرد به ندیدن ، به ندانستن ،رفتن برای همیشه ..
هر وقت خواستی به یکی دوباره اعتماد کنی یادت باشه خوندن دوباره یک کتاب پایانش رو عوض نمیکنه .
اونی که نمیخواستی ذره ای آسیب ببینه به بدترین شکل بهت آسیب میزنه و این تلخ ترین قانون زندگیه.