💠 درس جایگاه زن - بخش چهارم ▫️همانطورکه گفته‌ایم عاشورا مکتب است و برای زنان هم الگو دارد؛ زنان ما می‌توانند از این اسوه‌ها الهام بگیرند. ▪️اسلام زنی را می‌خواهد که در اوج معرفت، درک، فهم و هوشیاری و شعور باشد، در اوج عزّت نفس، شجاعت، مناعت طبع و شهامت باشد، و هم‌زمان در اوج عفّت و پاکدامنی. این یک واقعیّت است. ▪️در صحنۀ کربلا می‌بینید که در اوج مصیبت، بانوان اهل بیت امام حسین علیه‌السّلام دغدغۀ حجاب خود را دارند. این بسیار درس‌آموز است. ▪️وقتی دشمن حمله کرد و روسری‌ها را از سر آنان کشید، فاطمه بنت الحسین علیهمالسّلام گریه‌کنان به عمّه‌اش حضرت زینب کبری سلام الله علیها می‌گوید: «هَل مِن خِرقَۀٍ اَستُرُ بِها رَأسی عَن اَعیُنِ النُّظّارِ؟» عمّه جان چیزی هست که با آن سر خود ازبرابر چشم این تماشاچیان بپوشانم ▫️حضرت زینب سلام الله علیها به ایشان پاسخ می‌دهند که: «یا بِنتاه وَ عَمَّتُکِ مِثلُکِ» دخترکم عمّه‌ات هم مثل تو سرش برهنه است و چیزی برای پوشاندن سرش ندارد. ▪️ببینید! در اوج مصیبت دغدغۀ حجاب دارند. یا همان وقتی که حضرت زینب و سکینه علیهمالسّلام برای وداع با پیکر اباعبدالله الحسین علیه‌السّلام آمدند و گریه می‌کردند و خودشان را روی پیکر اباعبدالله علیه‌السّلام انداخته بودند، دشمن به جای دلداری دادن دستور داد با تازیانه این‌ها را از اجساد جدا کنید. ▫️با تازیانه حمله‌ور شدند و زینب کبری سلام الله علیها خودش را سپر بلای دختر اباعبدالله علیه‌السّلام کردند. سکینه سلام الله علیها را در آغوش گرفتند و خودشان سپر بلا شدند. ▫️ضربات تازیانه بر پیکر حضرت زینب سلام الله علیها وارد می‌شد و همینجا بود که حضرت سکینه سلام الله علیها گریه‌کنان خطاب به پیکر مطهّر پدر بزرگوارش حضرت اباعبدالله علیه‌السّلام عرض کرد: «اُنظُر اِلی رُؤوسِنا المَکشوفَۀِ و اِلی اَکبادِنا المَلهوفَۀِ وَ اِلی عَمَّتِیَ المَضروبَۀِ» پدر جان نگاه کن به عمّه‌ام که چگونه او را تازیانه می‌زنند و نگاه کن به سرهای ما که چگونه معجرها را از سر ما کشیده‌اند و سرهای ما را عریان و آشکار کرده‌اند. ▪️در اوج مصیبت اهمّیّت حجاب و توجّه به عفاف را ببینید! اینها برای زنان شیعه درس‌آموز است... ادامه دارد.... 《استاد مهدی طیّب 《۸۵/۰۵/۲۹ @ahlevela_channel

💠 درس جایگاه زن - بخش پنجم ▫️یک چهرۀ دیگر از زنان در واقعۀ عاشورا بسیار جالب توجه است؛ زنی است در سپاه دشمن از قبیلۀ بکر بن‌ وائل. ▪️پس از اینکه اباعبدالله علیه‌السّلام هم به شهادت رسیدند و خیمه‌های اهل بیت علیهم السّلام مورد هجوم و تاراج قرار گرفت و لشکریان عمر سعد، معجر از سرها می‌کشیدند، جامه از تن‌ها می‌دریدند، گوشواره‌ها را می‌کشیدند و گوش‌ها را می‌دریدند و امثال اینها...، این زن که همسر یکی از لشگریان عمر سعد است، وقتی این صحنه را می‌بیند که لشگر عمر سعد چگونه به اهل بیت اباعبدالله علیه‌السّلام حمله‌ور شده است و خیمه‌ها را به غارت می‌برد و زنان و کودکان مورد تعدّی قرار می‌گیرند، به غیرت می‌آید. ▫️یک شمشیر برمی‌دارد و کنار خیمه‌های اباعبدالله علیه‌السّلام می‌آید تا از اهل بیت علیهم السّلام دفاع کند و شروع می‌کند به فریاد زدن و خطاب کردن که ای آل بکر بن‌ وائل! آیا لباس‌های دختران رسول خدا صلّی‌ الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلّم را به یغما می‌برند و شما می‌نگرید؟ «وَ لاحُکمَ اِلاّ للهِ یا لَثاراتِ الحُسَینِ!» هیچ حکمی غیر از حکم خدا نیست ای خونخواهان حسین علیه‌السّلام! ▪️اینجاست که جرقّۀ بیداری درست در صحنۀ کربلا رخ می‌دهد؛ یعنی حتّی یک روز فاصله نمی‌افتد. اوّلین بیداری در سپاه خود دشمن جرقّه می‌زند. ▫️بعد شوهرش می‌آید و دست او را می‌گیرد و به زور، کشان کشان می‌برد. ▪️ولی ببینید، از دلِ سپاه دشمن اوّلین چهره‌ای که به آگاهی می‌رسد و این قساوت و بیرحمی و جنایت او را بیدار می‌کند و به این نتیجه می‌رساند که به دفاع از مظلوم برخیزد، یک زن است!... ادامه دارد.... 《استاد مهدی طیّب 《۸۵/۰۵/۲۹ @ahlevela_channel

💠 نکاتی در باب تجلیل از مقام زن و مادر - بخش اوّل ▫️در ابتدا نکته‌ای ناظر بر مناسبت‌هایی مانند بزرگداشت مقام زن، تکریم شخصیت مادر، بزرگداشت مقام معلّم و تجلیل از کارگران عرض می‌کنم. ▪️انسان در وجود خود استعدادها و قُوایی دارد، که چنین استعدادهایی در این حد در هیچ موجودی از موجودات جهان خلقت به ودیعه نهاده نشده است و به همین خاطر انسان، بِالقُوّه موجود ارزشمند و شریفی است. ▪️اگر به انسان به لحاظ استعدادها و قُوا نگاه کنیم و او را بزرگ بداریم، این به خود انسان یعنی به خود شخص دارندۀ آن استعدادها ارتباطی ندارد؛ کار خداست و لذا وقتی خدا این ظرفیت عظیم را در وجود انسان قرار داد، به خود تبریک گفت، نه به انسان: «فَتَبارَکَ اللهُ اَحْسَنُ الْخالِقينَ». ▫️به اعتبار استعداد و به حالت بِالقُوّه بودن، خدا باید بزرگ داشته شود؛ باید حمد و سپاس و شکر و تسبیح و تحمید الهی به جا آورده شود. ▫️امّا این موجود بِالقُوّه وقتی در عرصۀ شکوفایی استعدادها قدم برمی‌دارد، دو راه در مسیرش هست: ▪️یکی راه مستقیم، راه شکوفایی استعدادها در مسیری که مدّ نظر خدای متعال بوده است، که این راه به تعالی و کمال انسانی منجر می‌شود. این تعالی و کمال نتیجۀ تلاش و مجاهدت خود انسان، انتخاب صحیح، و پایمردی و پایداری است که در مسیر این انتخاب از خود نشان داده است. لذا در قبال این کمال، انسان قابل ستودن و ستایش است. ▪️اگر خدای ناکرده راه مقابل را برگزید؛ در مسیر تباهی در مسیر فساد و در مسیر انحطاط قدم برداشت و آن مسیر را ادامه داد، این مسئولیت تباهی و فساد متوجّه خود اوست. ▪️پس سه حالت قابل تصوّر است: 🔘 زمانی به انسان به اعتبار استعدادها و قُوای عظیمی که در او نهاده شده است نگاه کنیم؛ آنجا خدا باید تکریم شود. ▫️قرآن کریم به این لحاظ به انسان نگاه کرده است. همین آیه شریفه‌ای که عرض کردم شاهد بر آن است و آیات دیگری مانند « وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا » ▫️اینکه خدا به بَنی‌آدم کرامت بخشیده و او را در دریا و خشکی حمل کرده و روزیِ پاک نصیبش ساخته و به انسان بر بسیاری از آفریدگان فضیلت بخشیده، این فعل الهی است. خود انسان به لحاظ این استعداد و این ظرفیت، قابل ستایش نیست؛ چون کار خودش نبوده؛ فعل الهی بوده است. ▪️امّا انسان به لحاظ زمینه‌ای که به فعل خود او و به انتخاب و تلاش و اقدام خود او برمی‌گردد، یا شایستۀ ستایش است؛ یا شایستۀ نکوهش. لذا قرآن کریم هردوی اینها را دارد. 🔘 جایی که انسان در دست باغبان‌های باغستان و گلستان انسانیت رشد می‌کند و شخصیّت والایی پیدا می‌کند، قرآن او را می‌ستاید. 🔘 و جایی که بدون بهره گیری از تربیت مربّیان الهی به صورت علف هرزه‌ای در مسیر انحطاط قدم برمی‌دارد، قرآن انسان را نکوهش می‌کند. می‌گوید: انسان هَلوع و حَریص است؛ انسان عَجول است؛ انسان ظَلوم و جَهول است و بسیاری از آیات دیگر. ▫️این بحث کلّی که خدمتتان عرض کردم را در بسیاری از مناسبت‌ها می‌توان مبنا قرار داد. مثلاً زن؛ ... ادامه دارد.... 《استاد مهدی طیّب 《۹۲/۰۲/۱۲ @ahlevela_channel

💠#حديث ۳٧٤٥ بنا به نقل، حضرت زهرا سلام الله عليها فرمودند: هر کس عبادات و کارهای خود را خالصانه برای خدا انجام دهد، خداوند بهترین مصلحت‌ها و برکات خود را برای او تقدیر می‌نماید.  🔅 مَنْ اصْعَدَ إ لیَ اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، اهْبَطَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ افْضَلَ مَصْلَحَتِهِ. بحارالانوار، ج ٦٧، ص ٢٤٩ @ahlevela_channel

🌸 حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها کلید وصل ما به حقیقت انسان کامل است. @ahlevela_channel

💠 نکاتی در باب تجلیل از مقام زن و مادر - بخش دوّم ▫️این بحث کلّی که خدمتتان عرض کردم را در بسیاری از مناسبت‌ها می‌توان مبنا قرار داد. مثلاً زن. ▪️زمانی به لحاظ استعدادها و ظرفیت‌های عظیمی که خدای متعال در وجود او نهاده است، به زن توجّه می‌شود؛ به این لحاظ خدا باید بزرگ داشته شود. از این عظمتی که خدا در آفرینش وجود زن به کار برده است «سبحانَ الله» بگوییم؛ «اللهُ اَکبَر» بگوییم. این به خدا برمی‌گردد. و نباید خودِ زن را به این لحاظ تجلیل کرد. ▪️امّا هنگامی که زن وارد عرصۀ انتخاب می‌شود، با این انتخاب آن استعدادها فعلیت پیدا می‌کند؛ یعنی زن بِالقُوّه، با انتخاب و ارادۀ خود، زن بِالفِعل می‌شود. جایی که زن بِالفِعل شد، از دو حال خارج نیست: ▫️این فعلیت یا در مسیر کمال است؛ که چنین زنی شایستۀ بزرگترین ستایش‌هاست... ▫️یا در مسیر فساد و تباهی است؛ که چنین زنی مستحقّ شدیدترین نکوهش‌هاست. ▪️به همین خاطر است که من این منطق را که زن را به صرف زن بودن بستاییم؛ خیلی درست نمی‌دانم. زن به صرف زن بودن جای ستایش ندارد. به لحاظ ظرفیت‌های عظیم و ظرافت‌های فوق‌العاده و مُحَیِّرالعُقولی که خدا در آفرینش زن به کار برده است، خدا جای ستایش دارد؛ باید خدا را ستود و ثنای الهی را به جا آورد. امّا اینکه باید خود زن به لحاظ نفس زن بودن ستوده شود؛ به هیچ وجه اینگونه نیست.... ادامه دارد.... 《استاد مهدی طیّب 《۹۲/۰۲/۱۲ @ahlevela_channel

✅ یک عاشقانه آرام 🔺روایت های کمتر شنیده شده ای از رفتار عاشقانه علما و بزرگان دین با همسرانشان #همسرداری