ان بوده است، آیا می‌شود گفت: همه این نام گذاری‌ها چه پیش و چه پس از خلیفه سوم به خاطر او بوده است ۱. عثمان بن ابوجهم الاسلمی؛ ۲. عثمان بن حکیم بن ابوالاوقص؛ ۳. عثمان بن حمید بن زهیر بن الحارث؛ ۴. عثمان بن حنیف بالمهمله؛ ۵. عثمان بن ربیعة بن اهبان؛ ۶. عثمان بن ربیعة الثقفی؛ ۷. عثمان بن سعید بن احمر؛ ۸. عثمان بن شماس بن شرید؛ ۹. عثمان بن طلحة بن ابوطلحه؛ ۱۰. عثمان بن ابوالعاص؛ ۱۱. عثمان بن عامر بن عمرو؛ ۱۲. عثمان بن عامر بن معتب؛ ۱۳. عثمان بن عبد غنم؛ ۱۴. عثمان بن عبیدالله بن عثمان؛ ۱۵. عثمان بن عثمان بن الشرید؛ ۱۶. عثمان بن عثمان الثقفی؛ ۱۷. عثمان بن عمرو بن رفاعه؛ ۱۸. عثمان بن عمرو الانصاری؛ ۱۹. عثمان بن عمرو بن الجموح؛ ۲۰. عثمان بن قیس بن ابوالعاص؛ ۲۱. عثمان بن مظعون؛ ۲۲. عثمان بن معاذ بن عثمان؛ ۲۳. عثمان بن نوفل زعم؛ ۲۴. عثمان بن وهب المخزومی؛ ۲۵. عثمان الجهنی؛ ۲۶. عثمان بن عفان. [۹] ۳ - پاسخ‌های تفصیلی [ویرایش] از این اشکال پاسخ‌های مفصلی داده‌اند. ۳.۱ - مرسوم بودن نام‌ها هیج اسمی (غیر از نام‌های خداوند باری تعالی) انحصاری نیست که مختص یک نفر باشد؛ بلکه گاهی یک اسم برای افراد زیادی انتخاب می‌شد که با همان نام هم شناخته می‌شدند و هیچ محدودیتی در این زمینه در بین اقوام و ملل وجود نداشته است؛ بنابراین، نام‌هایی از قبیل ابوبکر و عمر و عثمان از نام‌های مرسومی بوده است که بسیاری از مردم زمان پیامبر و یاران و اصحاب آن حضرت، و نیز یاران و دوستان و اصحاب امامان شیعه به همین نام‌ها معروف و مشهور بوده‌اند، مانند: ابوبکر حضرمی، ابوبکر بن ابوسمّاک، ابوبکر عیاش و ابوبکر بن محمد از اصحاب امام باقر و صادق (علیهما‌السلام). عمر بن عبداللّه ثقفی، عمر بن قیس، عمر بن معمر از اصحاب امام باقر (علیه‌السلام) و عمر بن ابان، عمر بن ابان کلبی، عمر بن ابوحفص، عمر بن ابوشعبه! عمر بن اذینه، عمر بن براء، عمر بن حفص، عمر بن حنظله، عمر بن سلمه و... از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام). عثمان اعمی بصری، عثمان جبله و عثمان بن زیاد از اصحاب امام باقر (علیه‌السلام)، و عثمان اصبهانی، عثمان بن یزید، عثمان نوا، از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام). شکی نیست که شیعیان از یزید بن معاویه و اعمال زشت او تنفر شدیدی داشته و دارند؛ ولی در عین حال می‌بینیم که در بین شیعیان و اصحاب ائمه (علیهم‌السّلام) کسانی بوده‌اند که نام‌شان یزید بوده است؛ مانند: یزید بن حاتم از اصحاب امام سجاد (علیه‌السلام). یزید بن عبدالملک، یزید صائغ، یزید کناسی از اصحاب امام باقر (علیه‌السلام)؛ یزید الشعر، یزید بن خلیفه، یزید بن خلیل، یزید بن عمر بن طلحة، یزید بن فرقد، یزید مولی حکم از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام). حتی یکی از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام)، نامش شمر بن یزید بوده است. [۱۰] آیا این نام‌گذاری‌ها می‌تواند دلیل بر محبوبیت یزید بن معاویه نزد ائمّه و شیعیان آنان باشد؟ ۳.۲ - نبود نام‌گذاری روی علاقه والدین به افراد نام‌گذاری فرزندان روی علاقه پدر و مادر به افراد و شخصیت‌ها صورت نمی‌گرفت وگرنه باید همه مسلمانان، نام فرزندان خود را به نام رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نامگذاری می‌کردند. اگر نام‌گذاری به خاطر ابراز محبت به شخصیت‌ها بود، چرا خلیفه دوم به سراسر ممالک اسلامی بخشنامه کرد که کسی حق ندارد فرزندش را به نام رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نام‌گذاری کند؟ ابن‌بطال و ابن‌حجر در شرحشان بر صحیح بخاری می‌نویسند: کتب عمر الی اهل الکوفة الا تسموا احدًا باسم نبی. [۱۱] [۱۲] عینی در عمدة القاری می‌نویسد: وکان عمر رضی الله تعالی عنه کتب الی اهل الکوفة لا تسموا احدا باسم نبی وامر جماعة بالمدینة بتغییر اسماء ابنائهم المسمین بمحمد حتی ذکر له جماعة من الصحابة انه اذن لهم فی ذلک فترکهم. [۱۳] ۳.۳ - نام صحابه نام یکی از صحابه «عمر بن ابوسلمه قرشی» است که پسر خوانده رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از امّ‌سلمه بوده است، از کجا این نام‌گذاری به خاطر علاقه حضرت امیر (علیه‌السّلام) به این پسر خوانده پیامبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نبوده است؟ بنا به نقل شیخ مفید نام یکی از فرزندان امام مجتبی (علیه‌السّلام) عمرو بوده است، آیا می‌شود گفت: که این نام‌گذاری به خاطر هم‌نامی با اسم عمرو بن عبدود و یا عمرو بن هشام (ابوجهل) بوده است؟ [۱۴] ۳.۴ - نظر امام علی درباره ابوبکر و عمر با توجه به آن چه که در صحیح مسلم از قول عمر بن خطاب آمده است، نظر حضرت امیر (علیه‌السّلام) نسبت به ابوبکر و عمر این بود که آنان دروغگو، گنه‌کار، فریب‌کار و خائن بوده‌اند، وی خطاب به علی (علیه‌السّلام) و عباس می‌گوید: فَلَمَّا تُوُفِّیَ رَسُولُ اللَّهِ -صلی الله علیه وسلم- قَالَ اَبُو بَکْرٍ اَنَا وَلِیُّ رَسُولِ اللَّهِ -صلی الله علیه وسلم- فَجِئْتُمَا تَطْلُبُ مِیرَاثَکَ مِنَ ابْنِ اَخِیکَ وَیَطْلُبُ هَذَا

مِیرَاثَ امْرَاَتِهِ مِنْ اَبِیهَا فَقَالَ اَبُو بَکْرٍ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلی الله علیه وسلم- «مَا نُورَثُ مَا تَرَکْنَا صَدَقَةٌ». فَرَاَیْتُمَاهُ کَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا وَاللَّهُ یَعْلَمُ اِنَّهُ لَصَادِقٌ بَارٌّ رَاشِدٌ تَابِعٌ لِلْحَقِّ ثُمَّ تُوُفِّیَ اَبُو بَکْرٍ وَاَنَا وَلِیُّ رَسُولِ اللَّهِ -صلی الله علیه وسلم- وَوَلِیُّ اَبِی بَکْرٍ فَرَاَیْتُمَانِی کَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا. پس از وفات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ابوبکر گفت: من جانشین رسول خدا هستم، شما دو نفر (عباس و علی) آمدید و تو‌ ای عباس میراث برادر زاده‌ات را درخواست کردی و تو‌ ای علی میراث فاطمه دختر پیامبر را. ابوبکر گفت: رسول خدا فرموده است: ما چیزی به ارث نمی‌گذاریم، آن‌چه می‌ماند صدقه است و شما او را دروغگو، گناه‌کار، حیله‌گر و خیانت‌کار معرفی کردید و حال آن که خدا می‌داند که ابوبکر راستگو، دین‌دار و پیرو حق بود. پس از مرگ ابوبکر، من جانشین پیامبر و ابوبکر شدم و باز شما دو نفر مرا خائن، دروغگو حیله‌گر و گناه‌کار خواندید. [۱۵] و در روایتی که در صحیح بخاری وجود دارد، امیرمؤمنان (علیه‌السّلام)، ابوبکر را «استبدادگر» می‌داند: وَلَکِنَّکَ اسْتَبْدَدْتَ عَلَیْنَا بِالْاَمْرِ وَکُنَّا نَرَی لِقَرَابَتِنَا من رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم نَصِیبًا. تو به زور بر ما مسلط شدی، و ما بخاطر نزدیک بودن به رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خود را سزاوارتر به خلافت می‌دیدیم. [۱۶] و در روایت دیگری خود شیخین نقل کرده‌اند که امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) حتی دوست نداشت، چهر عمر را ببیند: فَاَرْسَلَ الی ابی بَکْرٍ اَنْ ائْتِنَا ولا یَاْتِنَا اَحَدٌ مَعَکَ کَرَاهِیَةً لِمَحْضَرِ عُمَرَ. [۱۷] آیا با توجه به این موضع‌گیری‌های تند امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) در برابر خلفا، می‌شود ادعا کرد که حضرت به خاطر علاقه به خلفاء اسم فرزندان خود را هم‌نام آنان قرار داده است؟ ۳.۵ - دوستی یک طرفه اهل‌سنت ادعا می‌کنند که این نام‌گذاری‌ها همگی به خاطر روابط خوب امام علی (علیه‌السّلام) با خلفا بوده است. اگر چنین است، چرا خلفاء نام حسن و حسین را که فرزندان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز بوده‌اند، برای فرزندان خویش انتخاب نکرده‌اند؟ آیا دوستی می‌تواند یک طرفه باشد؟ ۴ - نتیجه [ویرایش] نام‌گذاری فرزندان امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) به نام‌های خلفا، خدمتی به حُسن روابط میان امیرمؤمنان و خلفا نمی‌کند و از آن نمی‌توان برای انکار شهادت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) استفاده کرد. ۵ - پانویس [ویرایش]   ۱. ↑ الاصفهانی، ابو الفرج علی بن الحسین (متوفای۳۵۶)، مقاتل الطالبیین، ج۱، ص۵۴.     ۲. ↑ البلاذری، احمد بن یحیی بن جابر (متوفای۲۷۹ه)، انساب الاشراف، ج۲، ص۱۹۲.     ۳. ↑ الذهبی، شمس الدین محمد بن احمد بن عثمان، (متوفای۷۴۸ه)، سیر اعلام النبلاء، ج۴، ص۱۳۴، تحقیق:شعیب الارناؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر:مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة:التاسعة، ۱۴۱۳ه.     ۴. ↑ العسقلانی الشافعی، احمد بن علی بن حجر ابو الفضل (متوفای۸۵۲ه)، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۵، ص۲۳.     ۵. ↑ العسقلانی الشافعی، احمد بن علی بن حجر ابو الفضل (متوفای۸۵۲ه)، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۱، ص۳۳۰.     ۶. ↑ الصحاری العوتبی، ابو المنذر سلمة بن مسلم بن ابراهیم (متوفای:۵۱۱ه)، الانساب، ج۱، ص۲۵۰.     ۷. ↑ العسقلانی، احمد بن علی بن حجر ابو الفضل الشافعی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۴، ص۴۸۳.     ۸. ↑ الاصفهانی، ابو الفرج علی بن الحسین (متوفای۳۵۶)، مقاتل الطالبیین، ج۱، ص۸۹.     ۹. ↑ العسقلانی، احمد بن علی بن حجر ابو الفضل الشافعی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۴، ص۳۷۰.     ۱۰. ↑ الاردبیلی الغروی، محمد بن علی (متوفای۱۱۰۱ه)، جامع الرواة وازاحة الاشتباهات عن الطرق والاسناد، ج۱، ص۴۰۲، ناشر:مکتبة المحمدی.     ۱۱. ↑ ابن بطال البکری القرطبی، ابو الحسن علی بن خلف بن عبد الملک (متوفای۴۴۹ه)، شرح صحیح البخاری، ج۹، ص۳۴۴، تحقیق:ابو تمیم یاسر بن ابراهیم، ناشر:مکتبة الرشد - السعودیة/ الریاض، الطبعة:الثانیة، ۱۴۲۳ه - ۲۰۰۳م.     ۱۲. ↑ العسقلانی الشافعی، احمد بن علی بن حجر ابو الفضل (متوفای۸۵۲ ه)، فتح الباری شرح صحیح البخاری، ج۱۰، ص۵۷۲، تحقیق:محب الدین الخطیب، ناشر:دار المعرفة - بیروت.     ۱۳. ↑ العینی، بدر الدین محمود بن احمد (متوفای ۸۵۵ه)، عمدة القاری شرح صحیح البخاری، ج۱۵، ص۳۹، ناشر:دار احیاء التراث العربی - بیروت.     ۱۴. ↑ الشیخ المفید، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم ابی عبدالله العکبری، البغدادی (متوفای۴۱۳ ه)، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۲۰، باب ذکر ولد الحسن بن علی علیهما، تحقیق:مؤسسة آل البیت (علیهم‌السّلام) لتحقیق التراث، ناشر:دار المفید للطباعة والنشر والتوزیع - بیروت - لبنان، الطبعة:الثانیة، ۱۴۱۴ه - ۱

🟢 کفایه را خوب بلدند ولی برای پاسخ به یک پرسش از قرآن باید مراجعه کنند! 🔸 یا رَبِّ انَّ قَوْمِی اتَّخَذوا هذَا الْقُرْ انَ مَهْجوراً (فرقان/۳۰) پروردگارا، قوم من این قرآن را مهجور ساختند 🔹 یکی از فضلای خودمان در حدود یک ماه پیش مشرّف شده بود به عتبات. می‌گفت خدمت آیت‌الله خویی (سلّمه الله تعالی) رسیدم، به ایشان گفتم: چرا شما درس تفسیری که سابقاً داشتید ترک کردید؟ (ایشان در هفت هشت سال پیش درس تفسیری در نجف داشتند و قسمتی از آن چاپ شده). 🔸 ایشان گفتند: موانع و مشکلاتی هست در درس تفسیر. گفت من به ایشان گفتم: علامه طباطبایی در قم که به این کار ادامه دادند و بیشتر وقت خودشان را صرف این کار کردند چطور شد؟ 🔹 ایشان گفتند: آقای طباطبایی «تضحیه» کرده‌اند؛ یعنی آقای طباطبایی خودشان را قربانی کردند، از نظر شخصیت اجتماعی ساقط شدند، و راست گفتند. 🔸 عجیب است که در حساس‌‏ترین نقاط دینی ما اگر کسی عمر خود را صرف قرآن بکند، به هزار سختی و مشکل دچار می‌شود؛ از نان، از زندگی، از شخصیت، از احترام، از همه چیز می‏‌افتد و اما اگر عمر خود را صرف کتاب‌هایی از قبیل‏ کفایه‏ بکند صاحب همه چیز می‌شود. 🔹 در نتیجه هزارها نفر پیدا می‌شوند که‏ کفایه‏ را چهارلا بلدند؛ یعنی خودش را بلدند، ردّ کفایه‏ را هم بلدند، ردّ ردّ او را هم بلدند، ردّ ردّ ردّ او را هم بلدند، اما دو نفر پیدا نمی‌شود که قرآن را به درستی بداند!!! از هرکسی درباره یک آیه قرآن سؤال شود می‌گوید باید به تفاسیر مراجعه شود. 🔸 عجب‏تر این که این نسل که با قرآن این طور عمل کرده از نسل جدید توقع دارد که قرآن را بخواند و قرآن را بفهمد و به آن عمل کند! 📗 استاد مطهری، ده گفتار، ص۲۲۶ 🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در ایتا، تلگرام و سروش👇 eitaa.com/motahari_ir t.me/motahari_ir sapp.ir/motahari_ir

🌹#حُسنِ_حسن۵۹🌹 🌷هیچ مرد صاحب عصمتی را نمی یابی که زن او هم صاحب عصمت باشد مگر جناب وصی امام امیرالمؤمنین علی علیه السلام را چه اینکه کفو او حضرت فاطمه دختر رسول الله صلی الله علیه و آله صاحب عصمت بوده است. 💢کانال ( طهورا و صفورا و صبورا ) https://t.me/tahoorasafoorasaboora تلگرام https://eitaa.com/tahoorasafoorasaboora ایتا 🍀🍂🍀🍂🍀 🍂🍀