✳️ جستارهای قرآنی رحیق
🔸 تقوای در خلوت #آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی
#هو_الشاهد
#جنود_الهی
#حرب_با_خدا
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
📚 درس تفسیر سوره مبارکه انعام ـ جلسه 44
@rahighemakhtoom
💢 تقوای در خلوت
🔸 در بیان نورانی امیرالمؤمین (سلام الله علیه) آمده است كه «اِتَّقُوا مَعَاصِی اللَّهِ فِی الْخَلَوَاتِ فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاكِمُ»؛[1] فرمود از گناه در #خلوت مانند گناه در #جلوت بترسید، برای اینكه او كه امروز شاهد است، فردا قاضی هم اوست! اگر همان شاهد قاضی باشد و عین عدل باشد، دیگر راه برای انكار نیست. فرمود آن كه امروز شاهد است فردا مسند قضا هم در اختیار اوست «اِتَّقُوا مَعَاصِی اللَّهِ فِی الْخَلَوَاتِ فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاكِمُ».
🔸 یك وقتی می فرماید: ﴿فَاتَّقُوا النّارَ الَّتی وَقُودُهَا النّاسُ وَ الْحِجارَة﴾،[2] این تعلیق حكم بر وصف است. یك وقتی می فرماید: ﴿یخافُونَ أَنْ یحْشَرُوا إِلی رَبِّهِمْ﴾؛ یعنی حشرتان به طرف كسی است كه به همه كارهای شما احاطه دارد، شما را پروراند، شما مربوب او بودید «من البدء الی الختم»، بنا‌براین جا برای انكار نیست. پس اگر سخن از حشر «الی رب» است خودش خوف آور است! یك وقت می‌فرماید: ﴿فَاتَّقُوا النّارَ الَّتی وَقُودُهَا النّاسُ وَ الْحِجارَة﴾ یا ﴿وَ أَنْذِرْهُمْ یوْمَ الْحَسْرَةِ﴾ یك وقتی می فرماید: ﴿وَ أَنْذِرْ بِهِ الَّذینَ یخافُونَ أَنْ یحْشَرُوا إِلی رَبِّهِمْ﴾ که هیچ راه برای انكار نیست.
🔸 در همان بیان نورانی امیرالمؤمین (سلام الله علیه) در بخش دیگر فرمود: «وَ جَوَارِحُكُمْ جُنُودُهُ وَ ضَمَائِرُكُمْ عُیونُهُ وَ خَلَوَاتُكُمْ عِیانُهُ»؛[3] فرمود از خدایی بپرهیزید كه آنچه شما #خلوت پنداشتید #جلوت اوست، خلوات شما عیون اوست، مشهد اوست، معین اوست! اعضاء و جوارح شما هم سربازان او هستند، آن وقت شما دارید با سرباز خدا در مقابل خدا به جنگ خدا می افتید. اینكه در مورد #ربا فرمود ﴿فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللّهِ﴾[4] اینكه اختصاصی به ربا ندارد، منتها ربا یك گناه كبیره است، حرب او هم حرب كبیر است، وگرنه هر گناهی و هر معصیتی حرب با خداست؛ آن وقت اگر كسی با #سربازان_خدا بخواهد به جنگ خدا برود اینكه غیر معقول است! «مَنْ أَبْدَى صَفْحَتَهُ لِلْحَقِّ هَلَكَ»،[5] «مَنْ صَارَعَ الْحَقَّ صَرَعَهُ».[6]
[1]. نهج البلاغه، حكمت 324.
[2]. سوره بقره، آیه 24.
[3]. نهج البلاغه، خطبهٴ 189.
[4]. سوره بقره، آیه 279.
[5]. نهج البلاغه، حكمت188.
. [6] نهج البلاغه، حكمت 408.
🔅تفسیر و قرآن پژوهشی