سوال یک دانشجو- سلام. من در جایی خواندم که بی نمازها از شفاعت محرومند. حالا سوءالم این است که آیا دانشمندان و خدمت گزاران به بشریت، مانند ماری کوری، لوئی پاستور و...، از شفاعت محرومند؛ اما رئیس دانشکده نمازخوان ما که همه را با ندانم کاری هایش به خاک سیاه نشانده، پیامبر او را شفاعت خواهد کرد؟ آیا کسی که هر وقت کار واجبی با او داریم، در نماز جماعت است و باعث افسردگی خیلی از دانشجویان شده، چون نمازخوان است، مورد شفاعت خواهد بود؟

جواب- دانشجوی گرامی! توجه داشته باشید که نماز اگر چه بسیار مهم است و انسان، با نماز، وارد حیات معقول و ایمانی می شود، ولی در عین حال، نماز، همه دین نیست و تنها شرط شفاعت نیز نمی باشد. شفاعت، شرایط دیگری دارد که به آنها اشاره خواهیم کرد. رئیس دانشگاه هم از این قاعده مستثنا نیست و در صورتی مورد شفاعت قرار می گیرد که شرایطی را دارا باشد. یکی از این شرایط، این است که اعمال و رفتارش، به طور کلی، مورد رضایت خداوند و برای رضای او باشد؛ وگرنه نماز به تنهایی نمی تواند او را نجات دهد. این طور نیست که کسی فقط نماز بخواند و هر کار خلافی را در کنار آن انجام دهد و مورد شفاعت هم قرار بگیرد و اهل مراتب بالای بهشت نیز باشد. شفاعت اولیای الهی در روز قیامت، متوقف بر شرایطی است که در همین دنیا باید آن شرایط را به دست آورد. در آیات و روایات، برای هیچ فرد یا گروهی، تضمین نشده است که حتماً مورد شفاعت قرار می گیرند؛ بلکه صفات و ویژگی های کلی کسانی که از این نعمت بهره مند و یا محرومند، بیان شده است. بر اساس آیات و روایات، شرایط شمول شفاعت نسبت به بنده گنه کار، عبارتند از: 1. رضایت خداوند شفیعان، واسطه فیض خدا هستند و به همین جهت، شرط اصلی و اساسی شفاعت، این است که مورد رضایت و پسند خداوند باشد. شفیعان، کسانی هستند که خداوند، آنان را برای این کار پسندیده و به آنان اجازه شفاعت داده است. قرآن کریم می فرماید: «در آن روز، شفاعت کسی سودمند نیست؛ مگر آن کسی که خدای رحمان به او اجازه دهد».(1) شفاعت شوندگان نیز باید مورد رضایت و پسند خداوند باشند؛ یعنی شفاعت در حق کسانی موءثر خواهد شد که در دنیا در مسیر اطاعت، بندگی و رضایت خداوند قرار داشته باشند. قرآن کریم می فرماید: «و [شفیعان [شفاعت نمی کنند، مگر برای کسی که مورد رضایت و پسند خداوند باشد».(2) در حقیقت، شفاعت، تجلّی اراده و خواست خداوند، مبنی بر بخشش و آمرزش بندگانی است که در دنیا عقیده و عملشان مورد رضایت خداوند بوده است؛ هرچند دچار خطا و لغزش نیز شده اند و شفاعت، پاداشی در حق آنان است. 2. حفظ اصل ایمان کسانی مورد شفاعت قرار می گیرند که به سبب گناهان، اصل ایمانشان به خطر نیفتاده باشد. به همین جهت، در منابع دینی، چنین آمده است که کافر، مشرک و منافق، در روز قیامت، مورد شفاعت قرار نمی گیرند. رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرموده است: «شفاعت، برای تردیدکنندگان، مشرکان و کافران نیست؛ بلکه برای موءمنان یکتاپرست است».(3) 3. عمل به دستورات دینی گنه کارانی مورد شفاعت قرار می گیرند که مطیع دستورات خدا، پیامبر صلی الله علیه وآله و اولیای دین باشند؛ یعنی درست بر خلاف آن چه که برخی گمان می کنند که وعده به شفاعت، موجب تشویق افراد به ارتکاب گناه و سر باز زدن از مسئولیت می شود، شرط شفاعت، عمل به دستورات دین و اطاعت از خدا و رسول و امامان معصوم علیهم السلام ذکر شده است. کسی که روش عملی او اطاعت از خدا و عمل به وظایف و مسئولیت های دینی بوده، اما گاهی هم دچار لغزش و خطا شده است، شایستگی دریافت رحمت الهی را در آخرت خواهد داشت. امام صادق علیه السلام می فرماید: «هرکس دوست دارد شفاعت در مورد او سودمند واقع شود، باید درصدد جلب رضایت خداوند برآید. بدانید که هیچ کس، رضایت خداوند را جلب نخواهد کرد، مگر با اطاعت از خدا و پیامبر و اولیای الهی از آل محمدعلیهم السلام».(4) این روایت ضمن بیان شرط اساسی شفاعت (رضایت خداوند)، راه جلب خشنودی او را عمل به دستورات دین دانسته است. از دیدگاه قرآن کریم، علت این که شفاعت به حال برخی از اهل دوزخ سودی نمی بخشد، عدم پای بندی آنان به احکام و وظایف دینی است: «از اهل دوزخ سوءال می کنند که: چه چیزی شما را جهنمی کرد؟ می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم و بینوا را اطعام نمی کردیم و با اهل باطل، همراه و هم صدا بودیم و روز پاداش را دروغ می انگاشتیم تا این که مرگ ما فرا رسید؛ پس شفاعت شافعان، به حال آنان، سودی نمی بخشد».(5) اهمیت عمل به احکام و وظایف دینی، به حدی است که در مواردی، حتی سبک شمردن و اهمیت ندادن به آن، موجب محرومیت از شفاعت می شود. رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرموده است: «شفاعت من به کسی که نمازش را سبک بشمارد، نمی رسد».(6) 4. رابطه معنوی شفاعت شونده و شفیعان کسانی مورد شفاعت قرار می گیرند که در دنیا، ارتباط روحی و معنوی خاصی بین آنان و شافعان برقرار شده باشد؛ کسانی که نسبت به اولیای الهی، محبت و مودّت دارند و در دنیا، تحت جذبه هدایت گری آنان قرار گرفته، هم فکر، هم عقیده و همراه ایشان بوده اند، در آخرت نیز مورد شفاعت آنان قرار می گیرند. در حقیقت، یکی از حکمت هایی که سبب شد تا خداوند، اولیای الهی را در روز رستاخیز، واسطه و شفیع مغفرت و بخشش خود، به این افراد قرار دهد، همین رابطه معنوی و سنخیتی است که در دنیا میان آنان برقرار بوده است. زیرا این محبت، موجب تقویت رابطه معنوی با آنان م

ی شود. محبت حقیقی، محب را شیفته محبوب کرده، موجب همسانی در عقاید، اخلاق و سلیقه ها می شود. محبت و مودّت حقیقی نسبت به پیامبر اکرم و امامان علیهم السلام، مانع ارتکاب گناه و دل بستگی ها و وابستگی های کاذب می شود. بر این اساس، محبت اولیای الهی، یکی از شرایط شفاعت آنان است تا انسان در پرتو آن محبت، از مغفرت، رحمت و لطف الهی بهره مند گردد.(7) در منابع دینی، چنین آمده است: - «عالم برای کسانی که با هدایت او ره یافته اند، شفاعت می کند».(8) - «امامان معصوم علیهم السلام برای شیعیان و پیروان خود شفاعت می کنند».(9) - «کسانی که حلقه ارتباط و اتصال به اولیای الهی را گسسته و ولایت امامان را نپذیرفته اند، مورد شفاعت آنان قرار نمی گیرند».(10) به همین جهت در روایات آمده است که کسی که ذریه و فرزندان رسول اکرم را آزار دهد، مورد شفاعت آن حضرت نخواهد بود. پیامبر می فرماید: «به خدا سوگند! برای کسانی که فرزندان و ذریه ام را آزار کرده باشند، شفاعت نمی کنم».(11) در مورد دانشمندان و کسانی که به بشریت خدمت کرده اند - مانند ماری کوری، لوئی پاستور، انیشتین و... - به نکات زیر دقت کنید: الف) بیشتر آنان، ملحد و کافر نیستند؛ بلکه به خداوند معتقدند. ب) هر چند که آخرین و کامل ترین دین، دین اسلام است و تمام انسان ها باید در برابر این پیام، سر تسلیم فرود آورند، اما باید توجه داشت که آنان انسان هایی نیستند که با خداوند، سر جنگ و عناد داشته باشند؛ بلکه چون جاهل و بی خبر از اسلامند، بدان نگرویده اند. باید گفت که افراد جاهل نیز خود دو گونه اند: جاهلان قاصر و جاهلان مقصر. در زمان های گذشته با نبود امکانات ارتباطی و اطلاع رسانی و امروزه نیز با وجود تبلیغات دروغین ضد اسلامی، رسیدن به حقیقت برای برخی افراد ممکن نیست. از این رو، نمی توان کسانی را که به بشریت خدمت کرده اند، جزء جاهلان مقصر دانست و آنان را گناهکار و محروم از شفاعت شمرد. آن چه گفته شد، از منظر بشری و انسانی است؛ اما خداوند، بر اساس علم و آگاهی مطلق، حکمت و رحمت خویش، حکم می کند و به بندگانش نظر می افکند.(15) 1. طه، آیه 109. 2.انبیاء، آیه 28. 3. ری شهری، میزان الحکمه، ج 4، ص 1472. 4. مجلسی، بحار الانوار، ج 75، ص 220. 5. مدثر (74)، آیات 42 - 48. 6. میزان الحکمه، ج 4، ص 1472. 7. ر.ک: محمد شجاعی، تجسم عمل و شفاعت، ص 106 8. میزان الحکمه، ج 4، ص 1475. 9. همان 10. بحارالانوار، ج 8، ص 736. 11. صدوق، امالی، ص 370. 12. میزان الحکمه، ج 4، ص 1472 13. همان. 14. همان 15. ر.ک: محمد لگنهاوزن، اسلام و کثرت گرایی دینی، ترجمه نرجس جواندل. (پایگاه مجازی حوزه نت، بهمن۱۳۸۵، شماره ۵۳) @rahpuyan_ghadir کانال رهپویان غدیر مسجد عبداللهی

🏴🏴🏴🏴 🏴🏴🏴 🏴🏴 🏴 ✒️🗒یادداشت "نقش صحابه رسول‌خدا(ص) در حادثه عاشورا" (۶) ▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️▪️▫️ ۴. صحابه‌ای که در روز عاشورا با امام‌حسین(ع) جنگیدند حضور نیافتن برخی صحابه‌پیامبر(ص)در روز عاشورا برای یاری‌کردن امام حسین(ع) به دلایل سست و واهی، یا حضور برخی دیگرشان در مجلس عبیدالله‌بن زیاد در قصر دارالاماره کوفه یا حضور برخی دیگرشان در مجلس یزیدبن‌معاویه در شام، جرمی است نابخشودنی. ولی دردناک‌تر از همه اینها حضور فعّال برخی صحابه پیامبر(ص) در لشکریان ابن‌زیاد و جنگ رو در رو با فرزند رسول‌خدا امام حسین علیه‌السلام است. چه بسا برخی این را اصلاً باور نکنند و بگویند مگر امکان دارد صحابه‌پیامبر(ص) به جنگ جگرگوشه آن حضرت(ص) بروند؟! ۱. عزرة‌بن قیس اَحمسی: وی بنا به گفته ابن‌حجر در کتاب الاصابه ج۵، ص۱۲۵ در زمره صحابه رسول‌خدا (ص)بوده است. او جزو افرادی بود که علیه حجربن‌عدی شهادت داده و مقدمات قتل او را به دست معاویه فراهم آورده بود. عزرة ‌بن‌قیس به همراه شبث‌بن ربعی و برخی دیگر از اشراف کوفه، به امام‌حسین (ع) دعوت‌نامه نوشت و ایشان(ع) را به کوفه دعوت کرد. اما با ورود عبیدالله بن زیاد به کوفه، دعوت خود را زیر پا گذاشت و به ابن‌زیاد پیوست. او به دستور ابن‌زیاد پس از فرود آمدن امام (ع) به سرزمین کربلا، با ۴۰۰۰ نفر راهی این سرزمین گردید و فرمانده سواره‌نظام لشکر عمربن سعد شد (ابصارالعین،ص۲۵، ۳۲، ۱۶۳، ۲۰۷). طبری می‌گوید:«هنگامی که حسین(ع) به نینوی رسید، عمربن‌سعد به عزرة دستور داد تا نزد حسین(ع) رود و بپرسد چرا آن حضرت(ع) آمده و چه می‌خواهد؟ اما عزرة‌بن‌قیس چون از دعوت‌کنندگان امام‌حسین(ع) بود، حیا کرد و از انجام آن طفره رفت.»(تاریخ‌طبری،ج۴،ص۳۱۰) مرحوم شیخ مفید می‌گوید: «عمرسعد سپاه خو‌د را که در آن روز تعدادشان به ۳۰ هزار تن می‌رسید، آراست. جناح راست آن را به عمرو بن حجاج و جناح چپ را به شمربن ذی‌الجوشن سپرد و عزرة‌بن قیس را به فرماندهی سواره نظام و شبث بن ربعی را بر پیادگان گمارد. و پرچم را به درید یا ذوید غلام خویش سپرد.» (الارشاد ج۲، ص۹۵) این اجمالی از چهره این صحابی بیعت‌شکن و منافق است که در سال ۶۱ هجری حاضر شد شمشیر بر روی سید جوانان اهل‌بهشت بکشد و با آن حضرت بجنگد! ۲. عبدالرحمن‌بن ‌ابی ‌سبرة: او صحابی دیگری است که که در روز عاشورا در صف لشکریان بنی‌امیة قرار گرفت و شمشیر به روی آن حضرت(ع) کشید. نامش «عُزَیر» بود. اما پیامبر(ص) اسمش را به «عبدالرحمن» تغییر داد(الاستیعاب،ج۲،ص۸۳۴) طبری در تاریخش(ج۳،ص۳۱۷) و ابن‌اثیر در الکامل(ج۳، ص۴۱۷) او را جزء لشکریان عمربن‌سعد ذکر کرده‌اند و گفته‌اند: «عمربن‌سعد بر گروه اهل مدینه عبدالله بن زهیر،.. و بر قبیله مذحج و اسد، عبدالرحمن‌بن ابی‌سبره جعفی و بر قبیله تمیم و همدان، حرّبن‌یزید ریاحی را به فرماندهی گمارد.. همه آنان در کشتن حسین‌ (ع) مشارکت داشتند جز حرّبن‌یزید که توبه کرد و به سوی حسین (ع) بازگشت.» این سؤال هنوز بی‌پاسخ مانده است که چرا برخی صحابه رسول‌خدا(ص) در صف قاتلان امام حسین علیه السلام قرار گرفتند؟ آنان مگر از زبان آن حضرت (ع) نشنیده بودند که «الحسن و الحسین سیدا شباب اهل‌الجنة»؟ «حسین منِّی وانا من حسین»؟ «اَحبَّ الله من أحبّ حسینا»؟ «حسین سبط من الاسباط»؟!! ادامه دارد... محمد جعفر طبسی http://eitaa.com/ghadirevelayat 🏴 🏴🏴 🏴🏴🏴 🏴🏴🏴🏴

💠فضیلت علم‌آموزی از زبان امام سجاد(ع) 💠 🌟عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ ع قَالَ: 💎لَوْ يَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِي طَلَبِ الْعِلْمِ لَطَلَبُوهُ وَ لَوْ بِسَفْكِ الْمُهَجِ وَ خَوْضِ اللُّجَجِ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَوْحَى إِلَى دَانِيَالَ أَنَّ أَمْقَتَ عَبِيدِي إِلَيَّ الْجَاهِلُ الْمُسْتَخِفُّ بِحَقِّ أَهْلِ الْعِلْمِ التَّارِكُ لِلِاقْتِدَاءِ بِهِمْ وَ أَنَّ أَحَبَّ عَبِيدِي إِلَيَّ التَّقِيُّ الطَّالِبُ لِلثَّوَابِ الْجَزِيلِ اللَّازِمُ لِلْعُلَمَاءِ التَّابِعُ لِلْحُلَمَاءِ الْقَابِلُ عَنِ الْحُكَمَاءِ. 🌟امام سجاد(ع) فرمود: 💎اگر مردم می دانستند علم آموزی چه فضیلتی دارد، حتی در راه آن خون می دادند و خود را به عمق دریاها می زدند. خداوند متعال به دانیال(ع) وحی کرد که مبغوض‌ترین بندگان نزد من بنده‌ای است که حق علما را سبک بشمارد و از آنها پیروی نکند و محبوب‌ترین بندگان نزد من، انسان پرهیزگاری است که درپی پاداش بیشتر باشد و علما را همراهی کند و از بردباران پیروی کند و پند حکما را بپذیرد. 📚کافی، ج۱، ص۳۵ @rooshanfekr @rahpuyan_ghadir کانال رهپویان غدیر مسجد عبداللهی

@rahpuyan_ghadir کانال رهپویان غدیر مسجد عبداللهی

💠اهمیت نماز جماعت💠 🌟رسول گرامی اسلام(ص) مرویست: 💎«التَّكْبِيرَةُ الاُولَى مَعَ الْإِمَامِ خَيْرٌ مِنَ الدُّنْيَا وَ مَا فِيهَا » 💎(تکبيره الاحرامی  همراه امام بهتر است از دنيا و هرآنچه در آن است.10) و در روایتی دیگر فرمود: 💎«وَ سَجْدَهٌ یَسْجُدُهَا الْمُؤْمِنُ مَعَ الْإِمَامِ فِى جَمَاعَهٍ خَیْرٌ مِنْ عِتْقِ مِائَهٍ رَقَبَهٍ» 💎(یک سجده در نماز جماعت بهتر است از آزاد کردن بنده در راه خدا. 📚مستدرك‏الوسائل، ج 6 ، ص445 -  مجموعة الاخبار، ص 227. @rooshanfekr @rahpuyan_ghadir کانال رهپویان غدیر مسجد عبداللهی

1️⃣ حضرت سیدالشهداء نفرمود من با یزید بیعت نمی‌کنم؛ فرمود: «مِثْلِی لَا یُبَایعُ مِثْلَ یزید بن معاویة»؛ [بحارالأنوار، ج۴۴، ص٣٢۵] فرمود هرکس آزاداندیش است، حسینی فکر می‌کند؛ مثل من فکر می‌کند، زیر بار ظلم نمی‌رود. 2️⃣ امروز هم همین‌طور است، بیان حسین بن علی همین‌طور است. امروز کسی که حسینی فکر می‌کند؛ نه آمریکا را، نه آن #معامله_قرن را، نه #صهیونیست را، هیچ‌کدام را تحمل نمی‌کند. 3️⃣ اگر حضرت فرموده بود من با یزید بیعت نمی‌کنم شاید فکر می‌کردند که مخصوص خود اوست. حضرت فرمود: «مِثْلِی لَا یُبَایعُ مِثْلَ یزید بن معاویة»، تا ظهورِ حضرت این اصل حاکم است؛ یعنی کسی که حسینی فکر می‌کند زیر بار ظلم نمی‌رود. 4️⃣ این است که امام (رضوان‌الله‌علیه) فرمود: انقلاب مدیون کربلاست، پیروزی این نهضت به برکت کربلا و قیام حسین بن علی بن ابی‌طالب است، همین است. ✍️ حکیم متأله آیةالله جوادی آملی ✍️بیداری ملت @bidariymelat

برنامه امواج شبهه - پاسخ به شبهه سرکوب ایرانیان توسط امام حسن ع و امام حسین ع - قسمت2 #امواج_شبهه 🆔@velayattv

برنامه امواج شبهه - پاسخ به شبهه سرکوب ایرانیان توسط امام حسن ع و امام حسین ع - قسمت1 #امواج_شبهه 🆔@velayattv