دعا، زبان بی‌زبانی دل است. آنجا که واژه‌ها گم می‌شوند و دل بی‌پناه، دست به سوی آسمان بلند می‌کند، دعا متولد می‌شود. نه همیشه با کلمات، که گاه با اشک، گاه با سکوت، و گاه با آهی عمیق. دعا پلی است میان زمین و آسمان، میان نیاز و بی‌نیازی،