💠 حدیث روز 💠
💎 عرفه و رهایی از آتش دوزخ
🔻رسول خدا صلیاللهعلیهوآله:
ما مِن يَومٍ أكثَرَ أن يُعتِقَ اللّه ُ فِيهِ عَبدَا مِنَ النّارِ مِن يَومِ عَرَفَةَ
🔆 خداوند در هيچ روزى به اندازه روز #عرفه، بندگان را از آتش دوزخ نمیرهاند.
📚 صحيح مسلم، ج ۴، ص ۱۰۷
#عرفه
🌈 @range_khodaa
10.87M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
❤️ #امام_صادق علیه السلام در خصوص فرصت ویژه #روز_عرفه جهت استغفار و توبه فرمودند:
🍀 حدَّثَنَا أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنَا یَعْقُوبُ بْنُ یَزِیدَ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ لَمْ یُغْفَرْ لَهُ إِلَى قَابِلٍ إِلَّا أَنْ یَشْهَدَ عَرَفَةَ.
🍃 هرکس در ماه رمضان مورد آمرزش قرار نگیرد، آمرزیده نخواهد شد مگر آن که #عرفه را درک کند.
📚 الشیخ الصدوق، فضائل الأشهر الثلاثة، صفحه 469، حدیث 128
🌈 @range_khodaa
⛔️ شوخی با نامحرم ممنوع!
ابوبصیر می گوید:
در کوفه برای زنی قرآن می خواندم، یک بار در موردی با او شوخی کردم. بعد از مدّتی خدمت امام باقر (ع) رسیدم، امام مرا مورد مؤاخذه و سرزنش قرار داد و فرمود:
«کسی که در خلوت مرتکب گناه شود خداوند به او نظر لطف نمی کند، چه سخنی به آن زن گفتی؟؟!! وی می گوید:از شرم و خجلت سر در گریبان افکندم و توبه کردم. امام باقر (ع) فرمود:«شوخی با زن نامحرم را تکرار نکن.»
📚بحارالانوار ج۴۶ ص۲۴۷
#نامحرم
#شوخی
🌈 @range_khodaa
🔴 عرفه روز اعتراف
🔵 از امام صادق(سلام الله علیه) سؤال شد: عرفات را چرا عرفات نامیدهاند؟
🌕 حضرت فرمود: «جبرئیل، حضرت ابراهیم را روز #عرفه به این مکان آورد، چون ظهر فرا رسید، جبرئیل گفت: ای ابراهیم! به گناه خود اعتراف کن و مناسکت را بیاموز! چون جبرئیل گفت اعتراف کن! این سرزمین عرفات نامیده شد».
📚 بحارالانوار ج ۷۴، ص ۴۰۲
🌈 @range_khodaa
#حدیث
✍امام حسن عسکری علیه السلام:
تا جايى كه مى توانى تحمّل كنى دست نياز دراز مكن؛
زيرا هر روز، روزىِ تازه اى دارد. بدان كه پافشارى در درخواست، هيبت آدمى را مى بَرد، و رنج و سختى به بار مى آورد؛
پس، صبر كن تا خداوند دَرى به رويت بگشايد كه براحتى از آن وارد شوى؛ كه چه نزديك است احسان، به آدم اندوهناك، و امنيت، به آدم فرارى وحشتزده؛ چه بسا كه دگرگونى و گرفتاريها، نوعى تنبيه خداوند باشد و بهره ها مرحله دارند؛ پس، براى چيدن ميوه هاى نارس شتاب مكن، كه به موقع آنها را خواهى چيد.
بدان، آن كه تو را تدبير مى كند، بهتر مى داند كه چه وقت، بيشتر مناسب حال توست، پس در همه كارهايت به انتخاب او اعتماد كن،
تا حال و روزت سامان گيرد.
📚ميزان الحكمه جلد5 صفحه 167
🌈 @range_khodaa
🔴 امام غائب، حاضر در عرفه
🔵 امام صادق عليه السلام فرمودند:
مردم امام خود را گم میکنند. امام در موسم حج حاضر میشود و مردم را میبيند ولى آنها او را نميبینند. (۱)
🌕 محمد بن عثمان (دومین نایب خاص امام) میگوید:
به خدا قسم صاحب الامر هر سال در موسم حج حاضر مى شود و مردم را مىبیند و آنها را میشناسد، مردم هم او را مىبینند ولى نمیشناسند. (۲)
🙏 اباصالح التماس دعا
هر کجا هستی یاد ما هم باش
#امام_زمان
📚 (۱) کافی، ج۲، ص۱۳۶
📚 (۲) من لايحضر، ج۲، ص٥۲۰
#عرفه
🌈 @range_khodaa
👈اگر انسان جهان🌎 را غلط❌ بشناسد ، خودش 🧔 غلط میشود
💕خاندنی👇
علم آنجا که به معارف و شناخت مربوط میشود و دید انسان را نسبت به جهان تغییر میدهد، ارزشش مافوق عمل است. البته نه اینکه برای عمل مفید نیست، برای عمل خیلی مفید است ولی ارزش آن تنها برای عمل نیست. اگر ما فرض کنیم در عمل هم تأثیر نداشته باشد انسان آفریده شده است از جمله برای اینکه جهان را خوب، صحیح و درست بشناسد و غلط نشناسد. اگر انسان جهان را درست بشناسد خودش درست است و اگر غلط بشناسد خودش غلط میشود، اصلا وجودش غلط میشود. در این زمینه فلاسفه خیلی حرفها دارند، حالا من باید به زبان سادهای عرض کنم.
انسان کتاب است. هر انسانی در واقعیت خودش یک کتاب است، کتابی است که مثل هر کتاب دیگر کلماتی دارد، سطوری دارد، ابوابی دارد، فصولی دارد. این کتاب ممکن است به گونهای نوشته شود که مطالبش همه صحیح است، مطالب صحیح در آن نوشته شود، و ممکن است به گونهای نوشته شود که همه مطالبش یا مطالب عمدهای که باید در آن باشد غلط، انحرافی و خلاف واقع است. اتفاقاً همین تعبیر هم مال خود قرآن مجید است. در سوره والشمس میفرماید: قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَکیها. وَ قَدْ خابَ مَنْ دسّیها[1]. «دَسّی» در اصل «دَسَّسَ» است. دَسّ یعنی تحریف. ما مثلا میگوییم در پروندهای دسیسه کردند، یعنی حرفهای عوضی و برگههای دروغین وارد کردند. اگر کتابی باشد که در این کتاب ضمن
مطالب درستی که هست برخی مطالب دروغ و غلط را هم قاطی کنند به این کار دَسّ یا تدسیس میگویند. قرآن میگوید وای به حال آن بشری که در کتاب وجودش تدسیس بشود، یعنی در مسائلی که مربوط به شناخت است، به جای شناختهای صحیح شناختهای غلط وارد بشود. عالم به گونهای است، او عالم را به گونه دیگر میبیند[1]. عالم روی حساب و کتاب و حکمت بپا شده است، او عالم را به شکل هرج و مرج و بیحسابی میبیند. فلاسفه یک حرفی دارند به نام «اتحاد عاقل و معقول». مسئله اتحاد عاقل و معقول مسئله خیلی مهمی است که از قدیم و حتی در فلسفه جدید هم مطرح است و آن این است که میگویند انسان همان چیزی است که میاندیشد (این فارسی مطلب است)، که مولوی هم این را در آن شعر معروفش میگوید :
ای برادر تو همه اندیشهای مابقی تو استخوان و ریشهای
جوهر تو همان اندیشه توست، باقی دیگر که استخوان و پی و غیر آن است، اینها که تو نیستی. رگ و پی و گوشت و اعصاب و استخوان و غیر آن، اینها که تو نیستی، تو همان اندیشه هستی.
گر بود اندیشهات گل گلشنی ور بود خاری تو هیمه گلخنی
تو همانی هستی که میاندیشی. پس تو اگر صحیح بیندیشی صحیحی و اگر غلط بیندیشی خودت غلطی، اصلا خودت یک واژه غلط و یک کتاب سراسر غلط هستی.
اهمیت تصدیق و تکذیب معارف
از اینجا انسان میفهمد که تصدیقها و تکذیبها آنجا که به مسائل معارف
و به شناختها مربوط میشود و دید انسان را درباره جهان عوض میکند [چه مقدار اهمیت دارد.] اگر انسان درست بیندیشد کتاب صحیحی است و اگر غلط بیندیشد اصلا یک کتاب مغلوط است و انسان نیست. حالا ارزش تکذیب و تصدیق در مسائلی که مربوط به معارف است یعنی مسائلی که مربوط به شناخت جهان در کلیات است روشن شد. مثلا اینکه «عالَم خدایی علیم و حکیم و مدبّر دارد» یک جور عالم است، عالم یک ماده کورِ کرِ ظلمانی وحشی است و در عالم هیچ نوری و هیچ فهم و درکی وجود ندارد و همه چیز عبث و پوچ است یک جور دیگر است. اگر حقیقت آن باشد ـ که همان هست ـ تو اندیشهات این شده. پیغمبران آمدهاند گفتهاند خدا، عالَم، حکمت، رحمت، رحمانیت، تو میگویی همهتان دروغ میگویید، من عالم را یک جور دیگر میبینم. اینجا جایش هست که بگویند: وَیلٌ یوْمَئِذٍ لِلْمُکذِّبینَ. وای برای مکذّبان.
🍁 #استاد_مطهری، آشنایی با قرآن، ج11، ص154
🌈 @range_khodaa