بِسم‌ِاللّٰه‌الرَحمـٰن‌الرَحیـم  🌸صبح لبخند خداست که درخشان تر از پرتوهای طلایی خورشید می‌تابد وقلب تورا آرام و مصفا میکند برخیز وحضور صبح را حس کن که لبخند خدا به نوازش‌های خواب خوش صبح می‌ارزد... #سلام_صبحتون_بخیر_ @ranggarang

#ذکر_روز_ @ranggarang

🌸سلام‌_ارباب‌_خوبم✋ خورشیدتابناڪ بہ رویٺ سلام ڪرد خاڪ زمین بہ زخم_گلویٺ سلام ڪرد آقاجواب نوڪرخودرانمیدهے؟ وقتے ڪه ایستادوبہ سویٺ سلام ڪرد السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین ✋ السلام علی الحسین🌷 و علی علی بن الحسین🌹 وعلی اولاد الحسین🌷 و علی اصحاب الحسین🌹 @ranggarang

❣#سلام_امام_زمانم❣ 🌱خیال سیر جمالت، طواف حُسن خداست... ندیده هم، مه رویت، چراغ دیده ماست... 🌱قسم به صبح ظهور و به لحظه فرجت... که طول غیبتت از شوق ما نخواهد کاست... #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج_🤲 @ranggarang

💠 تلاوت تحدیر (تندخوانی) 💐 #جزء_28#قرآن_کریم 🌷هدیه به حضرت صاحب الزمان(عج) ⏱ «در۳۰ دقیقه یک جزء تلاوت کنید» 💌 به دوستان خود هدیه دهید. 💟هرروز ماه مبارک رمضان در کانال: @ranggarang

🌸دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان @ranggarang

#داستان_ 🌸ادامه #داستان حضرت یحیی علیه السلام🌸 قسمت سوم 👇👇 🍃خوف و پارسايى يحيى عليه ‏السلام در خردسالى‏🍃 يحيى در همان خردسالى از پارسايان برجسته بود. هرگز دلبستگى به دنيا نداشت و همواره به خدا و آخرت می انديشيد. او در عصر پدرش زكريا به مسجد بيت المقدس وارد شد، راهبان و دانشمندان عابد را ديد كه پيراهن مويين و كلاه پشمينه و زبر پوشيده ‏اند و با وضع دلخراشى خود را به ديوار مسجد بسته‏ اند و مشغول عبادت هستند، يحيى با ديدن آن منظره نزد مادرش آمد و گفت: براى من پيراهن مويين و كلاه پشمينه بباف تا بپوشم و به مسجد بيت المقدس بروم و با راهبان و علماى عابد بنى اسرائيل به عبادت خدا اشتغال ورزم. مادرش گفت: صبر كن تا پيامبر خدا پدرت بيايد و با او در اين مورد مشورت كنيم. صبر كردند تا حضرت زكريا آمد، مادر يحيى جريان را به حضرت زكريا خبر داد، زكريا به يحيى گفت: چه موجب شده كه به اين فكرها افتاده ‏اى، با اين كه هنوز كودك هستى؟ يحيى گفت: پدرجان! آيا نديده‏ اى افرادى را كه كوچك‏تر از من بودند، حادثه مرگ را چشيدند؟ يحيى بسيار گريه كرد، به گونه ‏اى كه آثار سخت گريه در چهره ‏اش آشكار شد، اين خبر به مادرش رسيد، او نزد پدرش يحيى آمد، از سوى ديگر زكريا نيز آمد و علما و راهبان اجتماع كردند، زكريا وقتى كه آن وضع دلخراش را از يحيى ديد فرمود: پسر جان! اين چه حالى است كه در تو می ‏نگرم، من از درگاه خدا خواستم تا تو را به من ببخشد، و به وسيله تو چشمم را روشن سازد. يحيى گفت: پدر جان تو مرا به اين كار و حال امر نمودى. زكريا فرمود: كى تو را چنين دستور دادم؟ يحيى عرض كرد: آيا نگفتى كه بين بهشت و دوزخ عقبه ای (گردنه)اى است كه جز گريه ‏كنندگان از خوف خدا، كسى از آن عبور نمی كند؟ زكريا فرمود: حالا كه چنين است به كوشش خود ادامه بده، و حال و شأن تو غير از حال و شأن من است. يحيى برخاست و پيراهن موئين خود را از تن بيرون آورد، و به جاى آن دو نمد (لباس سفت) به او داد، و او را به حال خودش رها ساخت. يحيى آن قدر از خوف خدا گريه كرد كه اشكهايش جارى شد، و آن دو قطعه نمد از اشكهاى او خيس شدند، و قطره‏ هاى اشكش از سر انگشتانش فرو می ‏چكيد. زكريا وقتى كه حال و وضع پسرش يحيى را مشاهده كرد، سرش را به جانب آسمان بلند كرد، و گفت: خدايا! اين پسر من است، و اين اشكهاى چشمانش می باشد، اى خدايى كه مهربان‏ترين مهربانان هستى. ادامه دارد.... @ranggarang