بچه ها ۱۲ سال رفتند مدرسه مامانشون هر روز بلند شده صبحانه درست کرده و این بچه ها هر روز صبحانه خوردند و مدرسه رفتند.
شما صبحانه درست میکنید بچه ابتدایی تون صبحانه نمیخوره چیکار می کنید؟ لقمه درست می کنید، ۶ تا لقمه میچینید جلوی بچه، یعنی کافیه فقط برداره بخوره همه چیز توش آمادس.
اگه بچه برنداره بخوره چیکار میکنید؟ بر میدارید میذارید دهنش. نمیجوه و نمیخوره، همینجوری نشسته. چه کار میکنید؟ می‌گیرید کلش تکون میدید که بخوره
شما انقدر مادرید. یعنی اگر میتونستید به جاش بخورید هضم کنید، انرژیش ماله اون باشه .حتما اینکارو می کردید.
آیا به این میگن توجه کردن؟! آیا به این میگن مادر بودن؟! ما یه جایی داریم اشتباه می کنیم. خیلی کارهایی که داریم میکنیم به اسم مادر بودن غلطه.
⭕️ لزوم عادت دادن فرزندان بزرگتر از هفت سال، به سختی و کارهای سخت ⭕️
وقتی زندگی دکتر حسابی رو نگاه می کنید، میبینید بیشتر از اینکه درس خوانده باشد،کار سخت انجام داده.
گاهی اوقات مجبور بودند غذای خودشون رو از باقی مانده غذای دیگران که دم در می گذارند، بردارند.
در اثر شدت فقر، مادرش مجبور میشود بچه هایش را یک مدرسه مسیحی بگذارد ، بعد نگران میشود که مبادا بچه هایش دین و معنویت خودشان را از دست بدهند، مجبور میشود این مادر خودش شبها بهشان قرآن و متون دینی را آموزش بدهد تا اینها دینشان را از دست ندهند، درحالیکه دارند تعلیمات مسیحی می بینند.
بعنوان یک مهندس در کشورهای غریب جهادگرانه کار میکند و بعد در کنار کارش، فیزیک میخواند.
این طور نیست که شما بچه ای را فقط بگذاری درس بخواند، به جایی برسد..
