بوی مهر می آید برنج را دیگران میخورند و کیسه اش نصیب کودک محرومی میشود تا کیف مدرسه اش باشد!!! کمی هم به فکر بچه های نیازمند باشیم . نگذاریم انسانیت بمیرد ...

از عارفی پرسیدند روی نگین انگشترم چه حك کنم که وقتی شادم به آن بنگرم و وقتی غمگین شدم به آن نظر کنم ؟ گفت حك کن می‌گذرد!

⭕️ میگفتند به زور میبرندشان به جبهه بله به زور وارد اتوبوس میشدند و با گریه و زاری التماس می کردند ما را هم ببرید تا حساب بعثی ها را برسیم ... بله عشق به میهن سن و سال نمیشناخت پ.ن: ۷۰۵۴ شهید زیر ۱۴ سال فقط در دوران دفاع مقدس ای رهروان راه شهادت وای عاشقان ولایت روحتان شادویادتان جاوید

. ابراز محبت و توجه به فرزندان، با روش هاي مادي مثل خريد هاي مكرر، پول دادنهاي بي رويه و رشوه دادن.. زمينه را براي بي مسئوليت وپرتوقع شدن آن ها فراهم ميكند.

⭕️تاثیر محیط آموزشی بر فرزندان اثر تربیت در محیط آموزشی حتی از محیط خانوادگی قوتی‌تر است. گوش کنید! منشاء روابط انسان‌ها در محیط خانوادگی، غالبا محبت است. علاوه بر آن، جنبه‌های مادی و مسئله سرپرستی نیز در آنجا مطرح است که این روابط را تنگاتنگ می‌کند. اما در محیط آموزشی، علاوه بر اینها یک رابطه دیگر نیز وجود دارد که عبارت از "برتری علمی استاد" نسبت به شاگردان است. وقتی این احساس با چاشنی محبت مخلوط شود، اثرگذاری استاد را خیلی بالا می‌ برد. همین که انسان می‌گوید "استاد بهتر از من می‌فهمد" کافی است که تمام رفتارها، خلقیات و اعتقاداتش را هم از او می‌گیرد. به همین دلیل وقتی انسان ره مدرسه می‌رود، اگر معلمش با یک چهره نامناسب وارد بشود، یاحرکات نامطلوب داشته باشد و حرف‌های خاصی بزند، شاگرد همیشه خود را در مقابل او، تخطئه کرده و با خود می‌گوید: حتما کار او درست است؛ چون او بیشتر از من می‌فهمد. بنابراین احساس برتری علمی، سبب افزایش تاثیر تربیتی می‌شود و شاگرد را به لحاظ تربیتی کاملا در مُشت وستاد قرار می‌دهد این عنصرِ "برتری علمی" همان چیزی است که در محیط خانوادگی وجود ندارد. حتی این را به شما عرض کن که ممکن است، فرزند معلم خود را بر پدر و مادرش مقدم کند. من این مطلب را میگویم تا بدانید که محیط آموزشی با فرزندان ما چه میکند. بعضی از محیط‌های آموزشی، زحمات هفت ساله پدر و مادر را در هفت سال دوم خنثی می‌کنند. ✍ حاج آقا مجتبی تهرانی پ.ن: والدین در زندگی امروز، بیشترین توجه خود را برای معیشت و زندگی مادی فرزندان صرف می‌کنند. اما اگر خوب فکر کنیم خواهیم دید که درست است که رفاه فرزندان مهم است اما اولویت‌هایی مهم‌تر از آن هم هست، مثل پیگیری یک مدرسه خوب، توجه به معلمان مدرسه، بررسی وضعیت معلمان، گفتگوی روزانه با فرزندان و خیلی از موضوعاتی که شاید در هیاهوی زندگی روزمره به آن توجه نمی‌شود.

بر اساس یک تحقیق؛ بچه‌هایی که بیشتر بابت تلاششان مورد ستایش قرار می‌گیرند -تا بابت توانایی‌هایی که دارند- شانس بیشتری برای موفقیت دارند چرا که آنها از انگیزه بالاتری برخوردا هستند. همین تحقیقات به این نکته اشاره دارد که اگرچه طبیعی‌ست که پدر و مادرها از هوش و ذکاوت فرزند خود تعریف و آن را ستایش کنند، اما ضرری که این کار می‌تواند برای بچه‌ها داشته باشد این است که این بچه‌ها برای اینکه ثابت کنند باهوش هستند و چیزی کم ندارند ممکن است به تقلب کردن برای بهتر شدن روی بیاورند.