عن النّبي ِ صلّي الله عليه واله: أنّ الله تعالي نصب في السماء السابعه ملکاً، يقال له الدّاعي. فاذا دخل شهر رجب ينادي ذلک الملک کلّ ليلة منه الي الصباح: طوبي للذّاکرين، طوبي للطّائعين؛ يقول الله تعالي: أنا جليس من جالسني، و مطيع من أطاعني، غافر من استغفرني، الشهر شهري و العبد عبدي، والرحمه رحمتي، فمن دعاني في هذا الشهر أجبته، و من سألني أعطيته، و من أستهداني هديته، و جعلت هذا الشهر حبلاً بيني و بين عبادي، فمن اعتصم به وصل الیّ. از پیامبر (ص) روایت شده است: بدان که خداوند تعالی در آسمان هفتم فرشته‌ای را گماشته، که داعی (دعوت کننده) نامیده می‌شود. پس هنگامی که ماه رجب داخل شود، آن فرشته هر شب تا صبح ندا می‌دهد که:  خوشا به حال ذاکران، خوشا به حال اطاعت کنندگان.... خداوند تعالی می‌گوید: من همنشین کسی هستم که با من بنشیند، و مطیع آنم که اطاعتم کند، آمرزنده‌ی کسی هستم که از من طلب بخشش کند. ماه، ماه ِ من است و بنده، بنده‌ی من، و مهربانی و رحمت از آن من است،  پس هر کس بخواند مرا در این ماه اجابتش کنم، و کسی که بخواهد از من عطایش کنم،  و هر کس از من هدایت جوید، هدایتش می کنم،  این ماه را ریسمانی میان خودم و بندگانم قرار دادم، هر کس بدان چنگ زند به من می‌رسد" برگرفته از کتاب المراقبات میرزا جواد ملکی تبریزی

🕗 #آشنای_راه ۱۹ | گل های باغچه 🔸وقت هایی را هم می گذاشت برای گل های توی باغچه و گلدان ها و آن ها را آب می داد. این لحظه ها و تمام لحظه ها و تمام لحظه های دیگری را که با بچه ها حرف می زد و بازی می کرد، همه یادشان میرفت که او یکی از بزرگترین فیلسوف های قرن است؛ دیگر نه استاد بود، نه مفسر و نه یک اندیشمند اجتماعی؛ فقط پدر یا پدربزرگ یا مرد دل نازکی بود که با تمام وجود غرق بچه ها و نوه هایش شده بود. 🔺 تکه روایت هایی از زندگی علامه مصباح یزدی (قدس

لحظه برخورد پهپاد در حادثه اصفهان

و إذا سَمِعُوا الْلَّغْوَ أعْرَضُوا عَنْهُ وَ قالُوا لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أعْمالُكُم سَلامٌ عَلَيْكُمْ لانَبْتَغِى الْجاهِلِین (قصص، ۵۵) ترجمه:«و چون سخن لغوى (مانند مسخره و فحش و غيبت و هتاكى) بشنوند، از آن روى برتابند و (با زبان حال) گويند: عملهاى ما از آن ما و عملهاى شما از آن شما، سلام بر شما، ما نادانها را (به دوستى و رفاقت) نمی‌طلبيم». 🕋 #معارف_قرآن | مؤمنان اهل سخنان بیهوده نیستند 🔸️این آیه، در وصف مؤمن مى‌فرماید: وقتى سخن لغوى مى‌شنود، از آن سخن اعراض مى‌کند و سخن آن‌ها را به رُخشان نمى‌کشد، بلکه مى‌گوید: ما رفتارى داریم براى خودمان و شما هم رفتارى دارید براى خودتان. منظورش این است که در این‌گونه کارها شریکشان نمى‌شود و اهل چنین کارهایى نیست، بلکه مسیر دیگرى در زندگىِ دینى و اعتقادىِ خود دارد و البته که اذیت و آزارى هم براى آن‌ها ندارد؛ ولى راهشان جدا است و راه افراد نادان را دنبال نمى‌کند. 📚اخلاق در قرآن، جلد۳ ، صفحه۳۸۰