یه نفر که امروز بیاد باهم بریم میدون چیه ؟! اونم نداریم .

بدترین حالتی که ممکنه برای یه آدم پیش بیاد اینه که همزمان هم احساسی باشه و هم منطقی، یعنی قلبش داره مچاله می‌شه ها، ولی مجبوره منطقی تصمیم بگیره، بعدش باید روزها و ماه‌ها و حتی سال‌ها بشینه به قلبش توضیح بده که اگه اون کارو نمی‌کردم بیشتر مچاله می‌شدی. اما مگه قلب حالیشه؟ وقتی دیگه صلحی نباشه بین عقل و قلبت، انگار لای منگنه ای، چون نه مغزت قلب داره، و نه قلبت مغز .

به ظاهر تو یک سالگی اتفاق میوفته ولی حقیقت اینه که گاهی وقتا باید سالها جون بکنی تا بالاخره بتونی روی پاهای خودت وایسی...

ناخودآگاه لحن‌ نوشتن‌م یا حتی صدای درونی‌م تا یکی دوهفته شبیه کتابی میشه که داشتم می‌خوندم.

قدم بزن همه ی شهر راه به پای خودت و گریه کن وسط کافه ها برای خودت

تو خود علاج غم و درد بیشمار خودی برو طبیب خودت باش و مبتلای خودت

شبیه نوح اگر هیچکس به دین تو نیست تو با خدای‌ خودت باش و ناخدای خودت

دوباره دست به زانوی خود بگیر و بایست بزن اگر که زدی ، تکیه بر عصای خودت

بگرد و صورت خود را دوباره پیدا کن تویی که گم شده ای بین عکس های خودت :)

می‌گفت اشک‌ها فقط پیش صمیمی‌ترین افراد ریخته میشه… :)) اگه اشک چشمات رو امام‌رضا دیده شک نکن صمیمی‌ترین فرد زندگیت ایشونه (:

متوجه شدم که چقدر کم در بدنم زندگی می‌کنم، چه بسیار در ذهنم؛

-

از اونایی که رفتارشون با همه یکسان نیست خوشم میاد ؛چون این حس‌و ب آدم میده که برای خودشون ارزش قائلن و میدونن با کی باید چه رفتاری داشته باشند و چطور حرف بزنن :))

آدمِ سبز زندگی تو کیه؟! #دلصدا

به کسی نیاز داشت که لابلایِ «من قوی هستم ها» همهء لحظاتِ نادیدنیِ «من آنقدرها هم قوی نیستم ها» را ببیند و بغل کند.

ترجیح دادم با خود مزخرفم تنها باشم ، بهتر از بودن با آدم های حقیری ست که مدام سر هم کلاه می‌گذارند ... -چارلزبوکوفسکی

«‏یکی از رمانتیک‌ترین رفتارهایی که از یک کتاب‌خوانِ حرفه‌ای سرمی‌زند، کُند خواندنِ کتابی‌ست که عاشقانه دوست می‌دارد: زیستن درفاصلهٔ میانِ واژه‌ها.»

انگیزه میخوای؟ تصور کن چقدر ناراحت کنندس که سال دیگه این موقع همین جایی باشی که الان هستی! همین طرز فکر، همین سطح مهارت، همین میزان علم و دانش، همین وضع مالی!

سکوت مغز ، جنجال قلب ، تجمع بغض ..!

یه مدتی رو با جمعی از بچهای نوجوونِ دوستداشتنی گذروندم . ی گروهِ پرجمعیتِ باحالی ک کنارشون چیزی بنام گذر زمان وجود نداشت . با غم هاشون اشک شدمو با شادی هاشون خنده . الان دلتنگی داره منو از هم می‌گسله. نمیدونم کجان و چیکار میکنن ولی کاش حال دلشون خوب باشه:))))

اگه بخوام در واپسین روزهای بیست‌و یک سالی کلمه‌ای رو با آب‌طلا رو بزرگترین بیلبورد شهر حکاکی کنم ، "صبر " رو انتخاب می‌کنم.... بعد از چندسال زندگی تو این کره ی خاکی‌و زودگذر فهمیدم "صبر" کلید درهای بسته و پلمب‌ شده‌‌س که تا قبل از رَنده شدنت تو سختی ، باید چند وقتی باهاش سروکله بزنی و با پوست‌و گوشت‌و استخونت‌ بفهمی‌ش تا بتونی ادامه بدی. یام بعد از یک روز عصفناک خودتو برسونی به اختلاط های شبانه با معبود و صبرِ سبزرنگ رو بپاشی تو قلبت و پابه پای رنج جلو بیای و جوونه بزنی .. دنیا جدی جدی دیگه هیچ ارزشی نداره برام به جز مواقعی که زیر گنبد طلائین آقای امام رضا نفس چاق می‌کنم باقی مواقع خیلی رندوم خودمو به خوشرنگیِ قلبِ سبزم گرم میکنمو منتظرم تا موشکِ عافیت بخوره وسط فرق سرم .

-

#عه‌تو.

تعجب می‌کنم از آن‌ کسی که دستش به گزینه ی حذف افراد نامطلوب می‌رسد ولی از رحمت خدا ناامید است. خاک بر سرش‌.

دیگه کشتن نظامی و سرباز و اینا خیلی مسخرس، لطفا تمرکزتونو بذارید رو خود نتانیاهو. #وعده_صادق #ایران_قوی

گفتی که «مرا به خواب خواهی دیدن» این را به کسی بگو که خوابی دارد... #دلصدا