ترجیح دادم با خود مزخرفم تنها باشم ، بهتر از بودن با آدم های حقیری ست که مدام سر هم کلاه می‌گذارند ... -چارلزبوکوفسکی

«‏یکی از رمانتیک‌ترین رفتارهایی که از یک کتاب‌خوانِ حرفه‌ای سرمی‌زند، کُند خواندنِ کتابی‌ست که عاشقانه دوست می‌دارد: زیستن درفاصلهٔ میانِ واژه‌ها.»

انگیزه میخوای؟ تصور کن چقدر ناراحت کنندس که سال دیگه این موقع همین جایی باشی که الان هستی! همین طرز فکر، همین سطح مهارت، همین میزان علم و دانش، همین وضع مالی!

سکوت مغز ، جنجال قلب ، تجمع بغض ..!

اگه بخوام در واپسین روزهای بیست‌و یک سالی کلمه‌ای رو با آب‌طلا رو بزرگترین بیلبورد شهر حکاکی کنم ، "صبر " رو انتخاب می‌کنم.... بعد از چندسال زندگی تو این کره ی خاکی‌و زودگذر فهمیدم "صبر" کلید درهای بسته و پلمب‌ شده‌‌س که تا قبل از رَنده شدنت تو سختی ، باید چند وقتی باهاش سروکله بزنی و با پوست‌و گوشت‌و استخونت‌ بفهمی‌ش تا بتونی ادامه بدی. یام بعد از یک روز عصفناک خودتو برسونی به اختلاط های شبانه با معبود و صبرِ سبزرنگ رو بپاشی تو قلبت و پابه پای رنج جلو بیای و جوونه بزنی .. دنیا جدی جدی دیگه هیچ ارزشی نداره برام به جز مواقعی که زیر گنبد طلائین آقای امام رضا نفس چاق می‌کنم باقی مواقع خیلی رندوم خودمو به خوشرنگیِ قلبِ سبزم گرم میکنمو منتظرم تا موشکِ عافیت بخوره وسط فرق سرم .

-

#عه‌تو.

تعجب می‌کنم از آن‌ کسی که دستش به گزینه ی حذف افراد نامطلوب می‌رسد ولی از رحمت خدا ناامید است. خاک بر سرش‌.

دیگه کشتن نظامی و سرباز و اینا خیلی مسخرس، لطفا تمرکزتونو بذارید رو خود نتانیاهو. #وعده_صادق #ایران_قوی

گفتی که «مرا به خواب خواهی دیدن» این را به کسی بگو که خوابی دارد... #دلصدا

"مینویسم همچنان برای من ، رفیقِ همیشگی یا بهتره بگم هم‌دورانیِ اسبقِ غم دیده و یارِ ثابت کنونی " : -جونم برات بگه ؛ همونجور که در جریانی خزانه ی مبارک خویشتن از جوونه های امید و اتصال سببی با آقای امام رضا غنی‌ست :)) فلذا به مناسبت تولدت ، در تلاشم تنِ رنجور و روح خسته‌مو ک ی هفته ست تو غار تنهایی رفته و با هیچکس میل به سخن و بیرون رفتن نیست رو باهات همراه کنم و تو روزی که همه ی آدما، اطرافشون رو از کسایی که دوستشون دارن پر میکنن ، رو مرتفع ترین نقطه ی شهر ، با قلب عایق شده از جیرِ ترامبولین ، کنارت تخمه بشکنمو به تماشای جهان بنشینم :)) دلم میخواد شبِ تولدی، روح و روان آکبندت که عین روکش صندلیای اِل نود نونوار و سالم بود رو با حذف موجودات دوپا برگردونم تا مجبور نباشی رِ به رِ قلبتو ماساژ بدی و هی دعواش کنی که چرا انقدر داری عین خر بالا پایین می پری و زارت و زورت میشکنی .. ! مراقبت کن از جوونه های نوبهاری که به دستِ آسِدرضا‌ تو وجودت کاشته و ابیاری شدن و تورو از کویر ساختگیت نجات دادن .. ممنون که بعد از کلی سختی بلاخره صبور بودن رو یادگرفتی و دسته پنجه نرم کردن با مشکلات رو از بری :) مطمئنا اگه با همین دستو فرمون جلو بری ، میتونی سلسله مراتبِ گیاه‌ِ سِحر آمیزِ رشد رو سریع تر طی کنی و خلاصه که بزنی توگوشِ این دنیا و افسردگیاش‌ و بفهمی ک بعیده دنیا بذاره بیشتر از ۲۴ ساعت به طور کامل احساس شادی کنی :) + تولدت مبارک منِ عزیزم (: به بحران ۲۲ سالگی خوش اومدی!...