آدمیزاد؛ یک پوست و مشتی استخوانِ همیشه دلتنگ.

"یحمینا‌ اللّه بطرق لانفهمها " خداوند به شیوه هایی از ما حمایت می‌کند که متوجه نمی‌شویم....

از ی جایی به بعد وقتی مُهرِ "الهی‌ استعملنی‌ لما خلقتنی‌ له" رو کوبوندی رو پیشونیت تا چراغ راهت باشه ؛ دیگه حتی تو مهم ترین انتخاب های زندگیت هم نمی‌تونی از این مُهر ِمحبوب دل بکنی و هیچ فاکتوری نمیتونه اونو از بین ببره .. زیر سایه‌ش غم‌باد جایی نداره و کِنِسی و پیسی خیلی وقته بندوبساطشو گذاشته رو کولشو رفته و به ازای هر درِ بسته از رنجِ شکنجه سا ،بهت دولا پهنا اشراق داده و گشایش نظر :)))) شاید فشار و استرس تا آخرین لایه های درونیِ وجودت رخنه و سلول به سلول بدنت از استرس و بلاتکلیفی ذق ذق کنه ولی آخرش اون اسم پربرکتِ پین شده به قلب و چراغ راهت ؛ آرامش ترزیق میکنه تو مویرگ هات و مثل اوندهای یه برگ سبز ، شاد و پر از طراوت میشه .. :))

او(امیر‌المومنین) کسی است که ماه، در شب قدر با او سخن گفت. ترجمه القطره،ج۲،ص۳۲۵. +وقتی میگن چرا انقد ماه‌و دوس داری: #عه‌تو

به تعداد "خر"هایی که به "حُر" تبدیل می‌کنی دوستت دارم آقای امام‌حسین!

کلی تایپ کردم در راستای این‌که یه جاهایی باید مشتت‌ رو باز کنی و بذاری تموم شه. تقلای بیهوده نکنی. بعد یهو یاد اون جمله‌ی نادر ابراهیمی افتادم که می‌گه «بگذار آنچه از دست رفتنی‌ست از دست برود.» و دیدم که همین کافیه.

-

دختر کوچولوی درون من هنوزم با دیدن حرم ،ذوق میکنه :)

دلخوش نشسته ام که تو شاید گذر کنی لعنت به شایدی که مهیا نمی‌شود :)) #شمس‌_لنگرودی

به ازای تمام قلب های امیدوارِ سر صبح شکرت.