بعضی وقتها هم پیامهای ما تو کانالهامون صرفاً برای اعلام زنده بودنه؛ مثل نالههای یه نفر از زیر آوار. مثلاً یه بیت شعر میگذاریم ولی در اصل میخوایم بگیم: [من هنوز زندهام!]
امروز شاد بودم . دیروز هم.
احساس کردم تو این روزایی که
گاهی اوقات فشار لهم میکنه؛
لازمه از ذره خوشیهای زندگی هم
نوشت (:
دقیقا اونجایی تنهاییت تو ذوق میزنه که یه اتفاق هیجان انگیز برات میفته و دلت میخواد ذوقتو بایکی تقسیم کنی، ولی هیشکیو پیدا نمیکنی.