لذتِ تیک خوردنِ یکی از کارهایی که براش برنامه ریزی کرده بودی>>>>>>>>>>>>>

امشب روی مهربونم زمام امور رو در دست گرفته و آدم خرسندی ام. کاش کائنات هم ملاحظه کنند.

بگراند.

وقتی با آدم‌ها سر و کار داریم تا وقتی مطمئن نیستیم اینقدر نزدیکشون نشیم که توشون حس تعلق ایجاد بشه. بعدش هم که نزدیک شدیم هی پشیمون نشیم و عقب بکشیم و بعدش دوباره دلمون اون آدمو بخواد و باز بهش نزدیک بشیم. تو بحث مقاومت مصالح بهش می‌گن ایجاد تنش و در نهایت خستگی و سرانجام گسیختگی. این عقب جلو رفتن تو روابط اون مخاطب رو به فنا می‌ده. یا مطمئن بشیم بریم برای ارتباط یا هی دم به دقیقه پشیمون نشیم. اون ننه مرده مخاطب ما هم میمون دست‌آموز نیست، اون بدبخت هم آدمه. #کوله‌پشتی‌ریحانه

ببین منو ! میریم نجف ، درست میشه دووم بیار.

ولی تهش مامان میمونه برات، بخاطر بقیه اذیتش نکن :))

صرفا برای ذوق مرگ شدنِ خودم یادآور می‌شم‌که؛ تنها پنچ روز دیگه تا تولد اقای‌امام‌رضا مونده و خب این میتونه انگیزه ی خوبی برای ادامه دادن باشه ♥️ :)))

نرگسِ حرم :))

از اینکه تونستم کلمه‌ی "دوستم" رو بین اطرافیانم‌ یا حتی کسایی که فقط از طریق ریحان باهم در ارتباطیم‌ ترند کنم ، شدیدا خرسندم :)) .