تعارض منافع در جمع‌آوری سگ‌های ولگرد نیاز به اصلاح قراردادها با پیمانکاران شهرداری‌ها در مقابله با افزایش سگ‌های ولگرد به قلم رضا رضوی؛ خبرنگار ▪️در سال‌های اخیر، جمع‌آوری سگ‌های ولگرد به یکی از چالش‌های جدی مدیریت شهری در بسیاری از شهرها تبدیل شده است. یکی از اصلی‌ترین مشکلات این موضوع، تعارض منافع موجود در قراردادهای منعقده بین شهرداری و پیمانکاران است. معمولاً به ازای جمع‌آوری هر سگ ولگرد، مبلغی به پیمانکار پرداخت می‌شود؛ به این ترتیب، افزایش تعداد سگ‌های ولگرد به معنای افزایش درآمد پیمانکار است. این شرایط نه تنها به حل مشکل کمک نمی‌کند، بلکه ممکن است باعث شود پیمانکاران به‌طور غیرمستقیم در افزایش تعداد سگ‌های ولگرد نیز نقش داشته باشند. ▪️برای جلوگیری از این تعارض منافع، ضروری است که در قراردادهای منعقده با پیمانکاران، سازوکارهایی دقیق و شفاف طراحی شود. اولین گام، انجام سرشماری دقیق از تعداد سگ‌های ولگرد در محدوده شهر است. این سرشماری باید با همکاری کارشناسان و نهادهای مرتبط صورت گیرد تا آمار واقعی و قابل اعتمادی به دست آید. پس از این مرحله، در قراردادهای پیمانکاران باید بندی گنجانده شود که در صورت افزایش تعداد سگ‌های ولگرد نسبت به سرشماری اولیه، خسارت‌هایی به پیمانکار تعلق گیرد. این روش می‌تواند انگیزه‌ای برای پیمانکاران ایجاد کند تا به‌جای افزایش تعداد سگ‌ها، به‌طور واقعی به کاهش جمعیت آن‌ها کمک کنند. ▪️علاوه بر این، موضوع ورود سگ‌های ولگرد از شهرهای همجوار نیز یکی از مشکلات مهم است. پیمانکاران نباید تنها مسئول جمع‌آوری سگ‌های ولگرد باشند، بلکه شهرداری‌ها باید راهکارهایی برای جلوگیری از ورود این سگ‌ها از مناطق دیگر نیز پیش‌بینی کنند. در غیر این صورت، پیمانکاران ممکن است خود متهم به انتقال سگ‌های ولگرد از شهرهای دیگر شوند. ▪️ادامه روند کنونی نه تنها به حل مشکل کمک نمی‌کند، بلکه در واقع در حال ایجاد چرخه‌ای معیوب است که فقط منافع پیمانکاران را تأمین می‌کند و در نهایت این مردم هستند که هزینه این چرخه را پرداخت می‌کنند. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

شورای شهر در سکوت مطلق؛ «انتقاد؟ کجاست؟ ما که چیزی نمی‌شنویم!» به قلم رضا رضوی؛ خبرنگار #طنزیغات #طنز_روز ▪️در این روزها، اعضای شورای شهر مهارتی بی‌نظیر در یکی از پیچیده‌ترین هنرهای سیاسی کسب کرده‌اند: هنر بی‌پاسخ ماندن به انتقادات خبرنگاران! شاید فکر کنید که جواب دادن به انتقاد وظیفه‌ای بدیهی برای مسئولان است، اما انگار این عزیزان به طرز عجیبی عاشق سکوت هستند. هر خبرنگاری که انتقادی به عملکردشان وارد می‌کند، مثل این است که در حال حرف زدن با دیوار باشد؛ دیواری که البته از خودش هم صدایی ندارد! ▪️اعضای محترم شورا در مواجهه با خبرنگاران، هر روز بازی جدیدی اختراع می‌کنند. مثلاً یکی از آن‌ها اخیراً روش جدیدی به نام «لب گزیدن با تظاهر به تفکر عمیق» را ابداع کرده که هیچ حرفی نمی‌زند، اما انگار غرق در افکار عمیق است. بقیه اعضا هم در مسابقه‌ای جدی هستند که ببینند کدامشان می‌تواند بیشتر از بقیه به سقف اتاق نگاه کند بدون اینکه با چشمان خبرنگار مواجه شود. ▪️به نظر می‌رسد که اعضای شورای شهر به این نتیجه رسیده‌اند که سکوت بهترین دفاع است. شاید فکر می‌کنند که اگر حرف نزنند، هیچ‌کس نمی‌فهمد که قرار است به چه سؤالاتی پاسخ دهند! این موضوع البته به نفع خبرنگارانی است که حالا وقت بیشتری برای نوشتن داستان‌های خیالی از پاسخ‌های فرضی اعضا دارند. ▪️در واقع، برخی از اعضای شورای شهر چنان در هنر نادیده گرفتن خبرنگاران خبره شده‌اند که گویی در کلاس‌های «چگونه در برابر انتقاد واکنش نداشته باشیم» شرکت کرده‌اند. وقتی خبرنگاران از مشکلات شهر می‌پرسند، این عزیزان چنان وانمود می‌کنند که سوال‌ها را نشنیده‌اند که حتی شنوندگان رادیو هم برایشان کف می‌زنند! به نظر می‌رسد کلید موفقیت در این شورا، توانایی لبخند زدن و تکان دادن سر است، بدون این‌که هیچ کلمه‌ای به زبان آورده شود. ▪️البته خبرنگاران هم برای مقابله با این تاکتیک جدید آماده‌اند. آن‌ها برای هر جلسه شورا، از قبل خودشان پاسخ‌های احتمالی اعضا را می‌نویسند! مثلا وقتی یکی از خبرنگاران از مشکلات ترافیکی شهر می‌پرسد، دیگر نیازی به انتظار برای پاسخ نیست؛ چون خود خبرنگار جواب را در ذهنش پیش‌بینی کرده: «در حال بررسی هستیم.» یا وقتی در مورد عدم شفافیت مالی سوالی مطرح می‌شود، پیشاپیش پاسخ تخیلی «همه چیز طبق روال است» آماده است. انگار این نشست‌ها بیشتر به یک مسابقه فرضیات تبدیل شده‌اند تا یک گفت‌وگوی واقعی. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

«عاشقانه‌های خبرنگار و مسئول: از نقد تا ناز» به قلم رضا رضوی؛ طنزپرداز😳 #طنزیغات #طنز_روز 😊از همان روز اول که شروع به نوشتن انتقادات تند و تیز علیه فلان مسئول کردم، حس کردم که قرار است سرنوشت متفاوتی داشته باشم. یک خبرنگار منتقد که از هیچ چیز نمی‌گذرد و تمام حقایق تلخ را آشکار می‌کند. بله، همان خبرنگاری که همه او را «شیر بی‌باک قلم» می‌نامیدند. اما، یک چیز در این ماجرا حسابی اشتباه شد: پول. 😘اولین بار که آن مسئول محترم به من لبخند زد، فکر کردم شاید به خاطر یکی از آن انتقادهای سوزناکی است که نوشتم. ولی نه، لبخندش بوی مهربانی می‌داد؛ نه مهربانی معمولی، بلکه مهربانی‌ای که در یک پاکت چرب و نرم پیچیده شده بود. بله، او با همان نگاه‌های شیرین و البته پر از اسکناس، توانست مرا از قلم تیزم جدا کند. 💲راستش را بخواهید، بعد از اولین پاکت، نقد کردن سخت شد. هر بار که می‌خواستم قلم را روی کاغذ بچرخانم تا از مشکلات و ناکارآمدی‌ها بنویسم، ناگهان تصویر آن پاکت‌های پر از پول جلوی چشمم ظاهر می‌شد. ناگهان، همه انتقاداتم رنگ و بوی دیگری به خود گرفت. مسئول قبلی که از نظر من نماد بی‌عدالتی و ناکارآمدی بود، به یک قهرمان تبدیل شد! هر جا که می‌رفتم، نمی‌توانستم از خوبی‌های او نگفته بگذرم. انگار تازه فهمیده بودم که او تمام مدت چقدر سخت کار کرده و من نادان چطور از او انتقاد می‌کردم. 😍حالا دیگر عاشق آن مسئول شده بودم. هر جا می‌رفتم، او را ستایش می‌کردم. او بهترین بود، پرکارترین، مهربان‌ترین و البته، باهوش‌ترین مسئولی که این مملکت به خود دیده بود. دیگر هیچ انتقادی به ذهنم نمی‌رسید؛ چون هر جا نگاه می‌کردم، اسکناس‌های رنگارنگ و وعده‌های شیرین او بود که نگاهم را تغییر می‌داد. ❤️دوستان خبرنگارم وقتی این تغییر را در من دیدند، اول خندیدند و گفتند: «تو که تا دیروز منتقد بودی، چه شد این همه عشق؟» و من، با نگاهی عاشقانه به پاکت‌ها، فقط لبخندی زدم و گفتم: «عشق می‌آید، پول می‌آورد، و قلم عاشقانه می‌نویسد!» برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

پساب‌گردی در اسلامشهر؛ تور تفریحی جدید آبفا! یک دهه فاضلاب‌کشی، هنوز بی‌سرانجام؛ مسابقه کندترین پروژه سال را از دست ندهید! به قلم رضا رضوی؛ طنزپرداز ➕ ظاهراً پروژه جمع‌آوری فاضلاب اسلامشهر بیشتر به یک بازی شطرنج شباهت دارد تا یک طرح عمرانی! نزدیک به یک دهه از آغاز آن می‌گذرد و هنوز مسئولان آبفا در حال فکر کردن به "حرکت بعدی" هستند. البته، در این میان ماجراهای جالبی هم رقم خورده؛ مثلاً پساب‌های خانگی که دیگر صبرشان تمام شده و تصمیم گرفته‌اند به سطح شهر بیایند و با مردم معاشرت کنند! ➕آبفا هم که گویا در یک مأموریت سری قرار گرفته و در حال کشف قاره‌های جدید در زیرزمین‌های اسلامشهر است! هر از گاهی گزارش‌هایی منتشر می‌شود مبنی بر پیشرفت طرح، اما به نظر می‌رسد این پیشرفت‌ها آن‌قدر نامرئی‌اند که فقط از زاویه خاصی قابل مشاهده‌اند؛ همان زاویه‌ای که مردم عادی به آن دسترسی ندارند. ➕شهرداری هم که برای این پساب‌های اجتماعی سنگ تمام گذاشته و با ایجاد مجراهای رو‌سطحی برای آب‌های سطحی، به آنها فرصت داده تا در خیابان‌های اسلامشهر به گشت و گذار بپردازند. انگار دیگر زمان آن رسیده که یک اپلیکیشن «پساب‌گردی» طراحی کنیم تا مردم بتوانند از بهترین نقاط آب‌گرفته و پر از کثافت بازدید کنند. شاید شهرداری با همکاری آبفا بتواند این پروژه را به عنوان یک جاذبه گردشگری معرفی کند! ( نمونه واقعی این موضوع مثلا مسیر جمع آوری آبهای سطحی بلوار برنده سیفی است که با بارش باران خانه های مردم مجتمع کوثر پر از آب و کثافت می شود.) ➕از آن طرف، آبفا هم انگار مسابقه‌ای برای کسب جایزه «کندترین پروژه قرن» راه انداخته و تا به حال هم کسی جلودارش نبوده است. هر بار که صحبت از فاضلاب می‌شود، مسئولان آبفا با جدیت می‌گویند: «طرح در حال اجراست!» ولی ما هنوز داریم دنبال آن «در حال اجرا» می‌گردیم! شاید آبفا در دنیایی موازی این پروژه را تمام کرده، اما در دنیای ما همچنان پساب‌ها در خیابان‌ها جولان می‌دهند. ➕و اما فرمانداری عزیز! ایشان هم دست‌به‌سینه کنار ایستاده و نظاره‌گر این شاهکار مهندسی هستند. احتمالاً منتظرند تا فاضلاب‌ها خودشان راه خروج را پیدا کنند و مشکل حل شود. خب، شاید هم حق دارند؛ وقتی بعد از یک دهه هنوز طرحی به این بزرگی به نتیجه نرسیده، چه انتظاری می‌توان داشت؟ لابد ما هم زیادی عجله داریم! ➕پیشنهاد می‌کنیم مسئولان به جای این همه دویدن بیهوده، یک «جشنواره فاضلاب» در اسلامشهر برگزار کنند تا لااقل مردم به جای غر زدن، از این آب‌گرفتگی‌های روزمره لذت ببرند. هر روز با چکمه‌های بلند از خانه بیرون بیاییم و در رودخانه‌های زلال و شفاف فاضلاب قدم بزنیم! شاید روزی هم برسد که مسئولان از خواب بیدار شوند و بفهمند اسلامشهر بیشتر از تفریح، به فاضلاب نیاز دارد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

نوستراداموس شبکه‌های اجتماعی، سر در آخور کدام بخش بیت‌المال دارد؟ به قلم رضا رضوی؛ مدیرمسئول ماهنامه قاصدِ امروز و خبرنگاری که بلبل وار می نویسد. ▪️پاسخ به ادعای اخیر صفحه اینستاگرام: دوستان محترم! به نظر می‌رسد که این نوستراداموس مجازی در تلاش است تا خبرنگارانی که به نقد عملکردها پرداخته‌اند را به سهم‌خواهی متهم کند. از آنجا که به گفته ایشان، هر انتقادی به معنای جستجوی سهم از بیت‌المال است، شاید بهتر باشد از ایشان بپرسیم که سر در آخور کدام بخش بیت‌المال دارند؟! ▪️اگر انتقادات به این سرعت به سهم‌خواهی تعبیر می‌شود، شاید این نوستراداموس باید به جای نگرانی درباره دغدغه‌های خبرنگاران، نگاهی به نحوه مدیریت خود و منابع عمومی داشته باشد. نقد و بررسی، چیزی جز تعهد به شفافیت و بهبود نیست و نباید به آسانی به انگیزه‌های شخصی نسبت داده شود. پس بیایید به جای اتهام‌زنی، در پی رفع مشکلات واقعی باشیم و نگذاریم که نقد سازنده، به حاشیه کشیده شود. ▪️ضمنا خوب است جرأت داشته باشند خودشان را معرفی کنند و پشت این اکانت های بی نام و نشان پنهان نشده و خزعبلات سر هم نکنند. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

هشدار به مردم اسلامشهر درباره تکرار فریب‌های انتخاباتی و ضرورت شفافیت در گروه‌های انقلابی ▪️در دوره قبلی انتخابات شورای شهر اسلامشهر، شاهد ظهور ناگهانی و قارچ گونه چندین مجمع انقلابی بودیم که به سرعت خود را به‌عنوان نمایندگان مردم انقلابی جا زدند. این مجامع، با وعده‌های بزرگ و شعارهای پرطمطراق، نتوانستند انتظارات مردم را برآورده کنند و در نهایت موجب ناکامی و بی‌اعتمادی عمومی شدند. اکنون، با نزدیک شدن به انتخابات جدید، دوباره شاهد ظهور اینگونه گروه‌ها با ظاهر و وعده‌های مشابه هستیم. ▪️مردم باید نسبت به این پدیده‌ها هوشیار باشند و از همان ابتدا، هر گروهی که فاقد ریشه‌های عمیق و شفافیت لازم در زمینه باورها و اعلام مواضع است، را شناسایی و افشا کنند. این گروه‌ها باید به وضوح اعضا و ساختار خود را معرفی کرده و مواضع مشخصی را اعلام کنند. شعارهای توخالی و تبلیغات پر زرق و برق این گروه‌ها نباید فریبنده باشد. ▪️همچنین، گروه‌هایی که به دنبال فریب مردم و بازی با اعتماد عمومی هستند، باید بدانند که مردم امروز دیگر به راحتی فریب نمی‌خورند. این گروه‌ها باید از تلاش‌های بی‌ثمر برای نمایش خود به‌عنوان نمایندگان واقعی مردم دست بردارند و به‌جای ایجاد گعده‌های خصوصی و محفلی، در پی ارائه برنامه‌های واقعی و عملی باشند. ▪️بدون شک، مردم اسلامشهر باید با دقت و بصیرت بیشتری به انتخاب‌های خود پرداخته و از گروه‌های فاقد شفافیت و هویت قوی پرهیز کنند تا از تکرار اشتباهات گذشته جلوگیری کنند و به بهبود و پیشرفت واقعی شهر خود کمک کنند. ▪️علاوه بر این، فعالیت‌های افرادی که به طور مداوم در گروه‌های متعدد و مختلف در حال فعالیت هستند نیز تحت نظر قرار گرفته است. این افراد با تغییر پی‌درپی گروه‌ها و ائتلاف‌ها، نشان‌دهنده عدم ثبات و شفافیت در فعالیت‌های خود هستند. به‌زودی در مورد این دسته از افراد و نقش‌های آنان در گروه‌های مختلف، گزارشی دقیق و مستند منتشر خواهد شد تا مردم بتوانند با آگاهی بیشتری نسبت به انتخاب‌های خود تصمیم بگیرند و از وقوع مجدد اشتباهات گذشته جلوگیری کنند. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

در سال آخر شورا؛ کلنگ‌ها برای چه به زمین می‌خورند؟ 🔹سال آخر دوره شورای شهر است و به طور معجزه‌آسا، اعضای شورا با کلنگ‌های بزرگ و پر زرق و برق وارد عمل شده‌اند. این کلنگ‌زنی‌ها به حدی پرشور و هیجان‌انگیز است که انگار قرار است همه با هم یک طبقه منفی یک را حفاری کنند و حتی نه پی ساختمان، بلکه پی‌سازی برای یک شهر جدید را شروع کنند. البته، از دور که نگاه کنید، به نظر می‌رسد که اعضای شورا در حال حفاری برای ساختن یک بنای تاریخی هستند و نه فقط آغاز پروژه‌های جدید. 🔹مشکل اینجاست که سال آخر دوره شورا، به واقع زمان مناسبی برای کلنگ‌زنی نیست. پروژه‌هایی که امسال کلنگ‌زنی می‌شوند، به زودی به دوران شورای بعدی سپرده خواهند شد تا در آینده نزدیک به ثمر برسند و آن موقع هم معلوم نیست تکمیل این پروژه اولویت آنها باشد یا نه ؟ 🔹 به عبارت دیگر، اعضای فعلی شورا با حرکات نمایشی و کلنگ‌زنی‌های پرشور، پروژه‌هایی را آغاز می‌کنند که بار مالی و اجرایی آن‌ها به دوش شورای بعدی خواهد افتاد. شاید هدفشان این است که بگویند «ما که رفتنی هستیم، بیایید در این آخرین سال، تا می‌توانیم کلنگ بزنیم و پروژه‌های نیمه‌تمام برای شورای بعدی بگذاریم.» 🔹از قضا، امسال خبری از دعوت خبرنگاران برای پوشش مراسم کلنگ‌زنی نیست. به نظر می‌رسد که این مراسم به‌طور ویژه و با کمال خفا برگزار می‌شود تا اعضای شورا بتوانند در سکوت، کلنگ‌های بزرگ و بی‌صدا را به زمین بزنند. شاید این تصمیم، به دلایل استراتژیک یا صرفاً به خاطر عدم تمایل به نمایش رسانه‌ای گرفته شده است. به ما که کسی چیزی نگفت! 🔹در پایان، باید از اعضای شورای شهر تشکر کنیم. چرا که بعد از سوالات مکرر ما درباره کمبود زیرساخت‌های فرهنگی، این اقدام ارزشمند و پر از هیجان به وقوع پیوست. 🔹امیدواریم این کلنگ‌ها، هرچند به ظاهر تنها نمایش‌هایی بزرگ و بی‌پایان به نظر می‌رسند، واقعاً نتیجه‌ای ملموس و مثبت داشته باشند و به رفع مشکلات زیرساختی شهر کمک کنند. در غیر این صورت، حداقل این کلنگ‌ها برای شورای بعدی یادگاری خواهند بود! برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

افتتاح‌های بدون زحمت؛ دستاوردهای بخش خصوصی به نام اعضای شورا/ شورای شهر یا شرکت سهامی افتتاح؟ 🔹اعضای شورای شهر که در سال آخر فعالیتشان به سر می‌برند، به جای این که مشغول جمع‌آوری دستاوردهای واقعی از سال‌های گذشته باشند، به یک روش جالب و عجیب رو آورده‌اند: افتتاح طرح‌های بخش خصوصی به نام خود! آن‌ها ظاهراً برای این‌که در پایان این دوره حرفی برای گفتن داشته باشند، تصمیم گرفته‌اند بدون زحمت به دنبال کسب افتخار بروند. به‌نوعی می‌توان گفت، هر چه می‌کارند، بخش خصوصی درو می‌کند و هرچه بخش خصوصی درو می‌کند، شورا افتتاح می‌کند. 🔹اگر این عزیزان سه سال گذشته را به‌جای دنبال کردن فاکتور کردن زحمات مردم و بخش خصوصی، خود دست به کار می‌شدند، شاید امروز نیازی نبود که در چنین مراسم‌هایی به خودشان نشان قهرمانانه تقدیم کنند. گویا اعضای شورا به این نتیجه رسیده‌اند که مردم اگر خودشان چیزی نسازند، شورا قطعاً افتتاح خواهد کرد! 🔹اما آنچه که از این وضعیت غم‌انگیز به‌دست می‌آید، علاوه بر خنده و تعجب، درسی عبرت‌آموز برای شورای آینده است: اگر قرار است دوره بعد شورا هم با همین سبک و سیاق پیش برود، باید افتتاحیه‌های بیشتری انتظار داشت، البته نه از جنس ساخت و ساز، بلکه از جنس پلاکارد و قیچی‌برداری. 🔹ما فکر می‌کردیم که تنها رئیس یک سازمان فرهنگی و اجتماعی به دنبال فاکتور کردن زحمات مردم به نام خود است، اما حالا می‌بینیم که عزیزان شورای شهر هم با کمال میل به این شیوه پیوسته‌اند. حقیقت این است که اگر در طول این سه سال به‌جای این‌که به فکر افتتاح باشند، به فکر کار کردن بودند، امروز نیازی به این‌گونه نمایش‌ها نبود. به امید آن که خداوند روزی همه را بیدار کند و هر کسی را که وظیفه خود را در قبال مردم فراموش کرده، به راه راست هدایت کند. 🔹 از اعضای محترم شورا هم تقاضا داریم که در فرصت‌های باقی‌مانده، حداقل برای دفعات بعدی یک برنامه واقعی طراحی کنند، نه یک افتتاحیه خیالی! برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

قطعی‌های مکرر برق در اسلامشهر؛ چالش‌هایی برای زندگی روزمره خسارت به وسایل برقی و ایجاد مشکلات در فعالیت‌های روزانه مردم به قلم رضا رضوی؛ خبرنگار 🔹 قطعی‌های مکرر برق در اسلامشهر و مناطق اطراف، در روزهایی که دمای هوا کاهش یافته، همچنان ادامه دارد و باعث بروز مشکلات متعددی برای شهروندان شده است. این قطعی‌های غیرمترقبه، به‌ویژه برای خانوارهایی که از وسایل برقی مانند یخچال، تلویزیون و ماشین لباسشویی استفاده می‌کنند، نگرانی‌های اقتصادی و فنی به همراه داشته است. نوسانات برق و قطع و وصل‌های مکرر، موجب آسیب به این وسایل می‌شود و با توجه به افزایش هزینه‌های تعمیر و تعویض، فشار اقتصادی زیادی به خانواده‌ها وارد می‌کند. 🔹 یکی از مشکلات مهم این قطعی‌ها، عدم اطلاع‌رسانی دقیق و به‌موقع از سوی نهادهای مربوطه است. شهروندان به‌طور ناگهانی با قطع برق مواجه می‌شوند و این مسئله، برنامه‌ریزی برای کارهای روزمره را دشوار کرده است. در نتیجه، بسیاری از خانواده‌ها در استفاده از وسایل برقی دچار تردید هستند و ترجیح می‌دهند برای جلوگیری از آسیب احتمالی به این وسایل، از آن‌ها استفاده نکنند. 🔹 همچنین، قطعی برق بر فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی تأثیر گذاشته است. بسیاری از مردم به دلیل وابستگی به برق در محل کار و زندگی، دچار مشکل شده‌اند. از جمله این مشکلات می‌توان به اختلال در استفاده از آسانسورها، کلاس‌های آموزشی، باشگاه‌های ورزشی و دیگر خدمات اشاره کرد که وابسته به برق هستند. بسیاری از خانواده‌ها که هزینه‌های زیادی برای خدمات آموزشی و ورزشی می‌پردازند، به دلیل قطعی برق قادر به استفاده از این خدمات نیستند. 🔹 این وضعیت نشان‌دهنده نیاز به مدیریت بهتر و بهینه‌سازی شبکه برق‌رسانی است. مسئولان مربوطه می‌توانند با برنامه‌ریزی بهتر و اطلاع‌رسانی به‌موقع، از مشکلاتی که برای شهروندان ایجاد می‌شود، جلوگیری کنند. به‌ویژه در این مقطع که شرایط جوی دیگر مانند تابستان نیست، انتظار می‌رود که با مدیریت صحیح، قطعی‌های برق کاهش یابد و آسیب‌های ناشی از نوسانات برق به وسایل برقی مردم به حداقل برسد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

استعدادهای سینمایی در حاشیه؛ غفلت فرهنگی اسلامشهر به بهانه روز سینما 🔸روز سینما برای اسلامشهر، به‌جای اینکه یادآور رونق و شکوفایی هنر هفتم باشد، به نمادی از غفلت و بی‌توجهی نسبت به استعدادهای بی‌شمار این حوزه تبدیل شده است. در حالی که شهرستان اسلامشهر از یک سینما برخوردار است، اما به خاطر فقدان اراده برای استفاده از این امکانات و بهره‌گیری از ظرفیت‌های انسانی موجود در شهرستان، استعدادهای جوان و پویای این منطقه به‌جای اینکه در زادگاه خود پرورش یابند و مورد حمایت قرار گیرند، به دلیل نبود فرصت‌ها و امکانات کافی به ناچار به پایتخت مهاجرت می‌کنند. 🔸نهادهای مسئول فرهنگی، از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته تا سازمان فرهنگی شهرداری، طی سال‌های گذشته نه‌تنها در ایجاد و توسعه زیرساخت‌های لازم ناکام بوده‌اند، بلکه با بی‌توجهی به ظرفیت‌های بومی، سبب شده‌اند که اسلامشهر از مزایای این استعدادهای ارزشمند محروم بماند. در حالی که شهرهای اطراف در حال جذب و بهره‌برداری از این استعدادها هستند، اسلامشهر همچنان نتوانسته سهمی از این نیروی انسانی بگیرد. 🔸این مسئله فقط مربوط به دوره‌های اخیر نیست؛ سال‌هاست که اداره فرهنگ و ارشاد در دوره‌های مختلف مدیریتی و سازمان فرهنگی شهرداری نتوانسته‌اند برنامه‌ای منسجم و کارآمد برای تقویت و توسعه فعالیت‌های سینمایی ارائه دهند. نبود سیاست‌های پایدار و عدم تخصیص بودجه کافی به این حوزه باعث شده که ظرفیت‌های بالقوه اسلامشهر به هدر برود و حتی با وجود داشتن امکانات ابتدایی، نتواند جایگاهی در عرصه تولیدات سینمایی پیدا کند. 🔸 کمیسیون فرهنگی شورای شهر نیز به‌عنوان یکی از نهادهای کلیدی در این حوزه، در سال‌های اخیر و دوره‌های گذشته نشان داده که برنامه‌ریزی منسجم و راهبردی برای استفاده از این ظرفیت‌ها نداشته است. آیا وقت آن نرسیده که نهادهای مسئول از شعارهای زیبا فاصله بگیرند و با اقدامات عملی به تقویت زیرساخت‌ها و حمایت از استعدادهای بومی بپردازند؟ 🔸 در روزهای اخیر خبر تبدیل زیرزمین سینمای اسلامشهر به سالن ورزشی زنانه منتشر شد و هیچ‌کس نپرسید که آیا بهتر نبود این فضا به یک تماشاخانه تئاتر تبدیل شود؟ با توجه به اینکه تئاتر به‌عنوان هنر مادر سینما شناخته می‌شود، ایجاد یک تماشاخانه می‌توانست فرصت خوبی برای نمایش آثار جوانان اسلامشهری باشد و در کنار سینما به رشد و شکوفایی استعدادهای محلی کمک کند. به نظر می‌رسد این تصمیمات بدون توجه به نیازهای فرهنگی مردم و ظرفیت‌های هنری شهرستان گرفته می‌شود و بار دیگر بی‌توجهی به اولویت‌های فرهنگی را نشان می‌دهد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

از این پیامها دلگرم میشم به نوشتن. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

شورای شهر در تعقیب سلفی‌های ماندگار از مجالس ختم تا پروژه‌های ناتمام؛ شورایی گرفتار روزمرگی! #طنز #طنز_بی_قرار 🔹شورای آن شهر به‌طرز عجیبی به پدیده‌ای شگفت‌انگیز تبدیل شده است و به‌نظر می‌رسد به جای تمرکز بر مشکلات اساسی شهر، بیشتر به فعالیت‌های «باری به هر جهت» و نمایشی مشغول‌اند. اعضای شورا به‌جای بررسی مشکلات شهری، بیشتر در مراسم‌هایی مانند مجالس ختم یا تشییع جنازه افراد نسبتاً مشهور دیده می‌شوند. این‌ها همان اعضایی هستند که همیشه در صف اول مراسمات مختلف، دوربین به‌دست منتظرند تا شاید عکسی ماندگار برای پروفایل مجازی خود شکار کنند. 🔹برای این اعضا، سرکشی به پروژه‌های بزرگ و کوچک شهری، بیشتر بهانه‌ای برای گرفتن عکس است تا پیگیری مشکلات مردم. انگار به‌جای حل مشکلات، تنها هدف آن‌ها این است که در گوشه و کنار پروژه‌ها بایستند، لبخند بزنند و به آینده روشن آن شهر در تصویر سلفی امیدوار باشند. البته همین پروژه‌ها هم معمولاً ناتمام باقی می‌مانند و زمانی که خبرنگاران یا نخبگان شهری سوالی درباره آن‌ها مطرح می‌کنند، اعضای شورا به‌سرعت به سمت یکی از مراسم‌های ختم یا تشییع جنازه دیگر می‌روند! 🔹شورای شهر در مواجهه با نشست‌های نخبگانی یا نشست‌های خبری، رفتاری کاملاً متفاوت از خود نشان می‌دهد. به‌جای استقبال از نقد و بررسی، این نشست‌ها را به چشم جلسات خسته‌کننده‌ای می‌بینند که بهتر است با یک جلسه عکس‌برداری دیگر در جایی شیک‌تر عوض شود. چرا که بحث‌های تخصصی و انتقادات جدی، به مراتب از عکس‌های یادگاری کم‌هیجان‌تر است! 🔹 به قول معروف، «چشم دوربین دروغ نمی‌گوید»، و اعضای شورای شهر هم نمی‌خواهند هیچ مراسمی را بدون یادگاری ثبت کنند. البته اگر روزی فرصتی باقی ماند، شاید به مشکلات شهر هم سری بزنند؛ اما فعلاً، اولویت با تشییع، ختم و البته سلفی‌های بیشتر است. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder