نوستراداموس شبکه‌های اجتماعی، سر در آخور کدام بخش بیت‌المال دارد؟ به قلم رضا رضوی؛ مدیرمسئول ماهنامه قاصدِ امروز و خبرنگاری که بلبل وار می نویسد. ▪️پاسخ به ادعای اخیر صفحه اینستاگرام: دوستان محترم! به نظر می‌رسد که این نوستراداموس مجازی در تلاش است تا خبرنگارانی که به نقد عملکردها پرداخته‌اند را به سهم‌خواهی متهم کند. از آنجا که به گفته ایشان، هر انتقادی به معنای جستجوی سهم از بیت‌المال است، شاید بهتر باشد از ایشان بپرسیم که سر در آخور کدام بخش بیت‌المال دارند؟! ▪️اگر انتقادات به این سرعت به سهم‌خواهی تعبیر می‌شود، شاید این نوستراداموس باید به جای نگرانی درباره دغدغه‌های خبرنگاران، نگاهی به نحوه مدیریت خود و منابع عمومی داشته باشد. نقد و بررسی، چیزی جز تعهد به شفافیت و بهبود نیست و نباید به آسانی به انگیزه‌های شخصی نسبت داده شود. پس بیایید به جای اتهام‌زنی، در پی رفع مشکلات واقعی باشیم و نگذاریم که نقد سازنده، به حاشیه کشیده شود. ▪️ضمنا خوب است جرأت داشته باشند خودشان را معرفی کنند و پشت این اکانت های بی نام و نشان پنهان نشده و خزعبلات سر هم نکنند. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

هشدار به مردم اسلامشهر درباره تکرار فریب‌های انتخاباتی و ضرورت شفافیت در گروه‌های انقلابی ▪️در دوره قبلی انتخابات شورای شهر اسلامشهر، شاهد ظهور ناگهانی و قارچ گونه چندین مجمع انقلابی بودیم که به سرعت خود را به‌عنوان نمایندگان مردم انقلابی جا زدند. این مجامع، با وعده‌های بزرگ و شعارهای پرطمطراق، نتوانستند انتظارات مردم را برآورده کنند و در نهایت موجب ناکامی و بی‌اعتمادی عمومی شدند. اکنون، با نزدیک شدن به انتخابات جدید، دوباره شاهد ظهور اینگونه گروه‌ها با ظاهر و وعده‌های مشابه هستیم. ▪️مردم باید نسبت به این پدیده‌ها هوشیار باشند و از همان ابتدا، هر گروهی که فاقد ریشه‌های عمیق و شفافیت لازم در زمینه باورها و اعلام مواضع است، را شناسایی و افشا کنند. این گروه‌ها باید به وضوح اعضا و ساختار خود را معرفی کرده و مواضع مشخصی را اعلام کنند. شعارهای توخالی و تبلیغات پر زرق و برق این گروه‌ها نباید فریبنده باشد. ▪️همچنین، گروه‌هایی که به دنبال فریب مردم و بازی با اعتماد عمومی هستند، باید بدانند که مردم امروز دیگر به راحتی فریب نمی‌خورند. این گروه‌ها باید از تلاش‌های بی‌ثمر برای نمایش خود به‌عنوان نمایندگان واقعی مردم دست بردارند و به‌جای ایجاد گعده‌های خصوصی و محفلی، در پی ارائه برنامه‌های واقعی و عملی باشند. ▪️بدون شک، مردم اسلامشهر باید با دقت و بصیرت بیشتری به انتخاب‌های خود پرداخته و از گروه‌های فاقد شفافیت و هویت قوی پرهیز کنند تا از تکرار اشتباهات گذشته جلوگیری کنند و به بهبود و پیشرفت واقعی شهر خود کمک کنند. ▪️علاوه بر این، فعالیت‌های افرادی که به طور مداوم در گروه‌های متعدد و مختلف در حال فعالیت هستند نیز تحت نظر قرار گرفته است. این افراد با تغییر پی‌درپی گروه‌ها و ائتلاف‌ها، نشان‌دهنده عدم ثبات و شفافیت در فعالیت‌های خود هستند. به‌زودی در مورد این دسته از افراد و نقش‌های آنان در گروه‌های مختلف، گزارشی دقیق و مستند منتشر خواهد شد تا مردم بتوانند با آگاهی بیشتری نسبت به انتخاب‌های خود تصمیم بگیرند و از وقوع مجدد اشتباهات گذشته جلوگیری کنند. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

در سال آخر شورا؛ کلنگ‌ها برای چه به زمین می‌خورند؟ 🔹سال آخر دوره شورای شهر است و به طور معجزه‌آسا، اعضای شورا با کلنگ‌های بزرگ و پر زرق و برق وارد عمل شده‌اند. این کلنگ‌زنی‌ها به حدی پرشور و هیجان‌انگیز است که انگار قرار است همه با هم یک طبقه منفی یک را حفاری کنند و حتی نه پی ساختمان، بلکه پی‌سازی برای یک شهر جدید را شروع کنند. البته، از دور که نگاه کنید، به نظر می‌رسد که اعضای شورا در حال حفاری برای ساختن یک بنای تاریخی هستند و نه فقط آغاز پروژه‌های جدید. 🔹مشکل اینجاست که سال آخر دوره شورا، به واقع زمان مناسبی برای کلنگ‌زنی نیست. پروژه‌هایی که امسال کلنگ‌زنی می‌شوند، به زودی به دوران شورای بعدی سپرده خواهند شد تا در آینده نزدیک به ثمر برسند و آن موقع هم معلوم نیست تکمیل این پروژه اولویت آنها باشد یا نه ؟ 🔹 به عبارت دیگر، اعضای فعلی شورا با حرکات نمایشی و کلنگ‌زنی‌های پرشور، پروژه‌هایی را آغاز می‌کنند که بار مالی و اجرایی آن‌ها به دوش شورای بعدی خواهد افتاد. شاید هدفشان این است که بگویند «ما که رفتنی هستیم، بیایید در این آخرین سال، تا می‌توانیم کلنگ بزنیم و پروژه‌های نیمه‌تمام برای شورای بعدی بگذاریم.» 🔹از قضا، امسال خبری از دعوت خبرنگاران برای پوشش مراسم کلنگ‌زنی نیست. به نظر می‌رسد که این مراسم به‌طور ویژه و با کمال خفا برگزار می‌شود تا اعضای شورا بتوانند در سکوت، کلنگ‌های بزرگ و بی‌صدا را به زمین بزنند. شاید این تصمیم، به دلایل استراتژیک یا صرفاً به خاطر عدم تمایل به نمایش رسانه‌ای گرفته شده است. به ما که کسی چیزی نگفت! 🔹در پایان، باید از اعضای شورای شهر تشکر کنیم. چرا که بعد از سوالات مکرر ما درباره کمبود زیرساخت‌های فرهنگی، این اقدام ارزشمند و پر از هیجان به وقوع پیوست. 🔹امیدواریم این کلنگ‌ها، هرچند به ظاهر تنها نمایش‌هایی بزرگ و بی‌پایان به نظر می‌رسند، واقعاً نتیجه‌ای ملموس و مثبت داشته باشند و به رفع مشکلات زیرساختی شهر کمک کنند. در غیر این صورت، حداقل این کلنگ‌ها برای شورای بعدی یادگاری خواهند بود! برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

افتتاح‌های بدون زحمت؛ دستاوردهای بخش خصوصی به نام اعضای شورا/ شورای شهر یا شرکت سهامی افتتاح؟ 🔹اعضای شورای شهر که در سال آخر فعالیتشان به سر می‌برند، به جای این که مشغول جمع‌آوری دستاوردهای واقعی از سال‌های گذشته باشند، به یک روش جالب و عجیب رو آورده‌اند: افتتاح طرح‌های بخش خصوصی به نام خود! آن‌ها ظاهراً برای این‌که در پایان این دوره حرفی برای گفتن داشته باشند، تصمیم گرفته‌اند بدون زحمت به دنبال کسب افتخار بروند. به‌نوعی می‌توان گفت، هر چه می‌کارند، بخش خصوصی درو می‌کند و هرچه بخش خصوصی درو می‌کند، شورا افتتاح می‌کند. 🔹اگر این عزیزان سه سال گذشته را به‌جای دنبال کردن فاکتور کردن زحمات مردم و بخش خصوصی، خود دست به کار می‌شدند، شاید امروز نیازی نبود که در چنین مراسم‌هایی به خودشان نشان قهرمانانه تقدیم کنند. گویا اعضای شورا به این نتیجه رسیده‌اند که مردم اگر خودشان چیزی نسازند، شورا قطعاً افتتاح خواهد کرد! 🔹اما آنچه که از این وضعیت غم‌انگیز به‌دست می‌آید، علاوه بر خنده و تعجب، درسی عبرت‌آموز برای شورای آینده است: اگر قرار است دوره بعد شورا هم با همین سبک و سیاق پیش برود، باید افتتاحیه‌های بیشتری انتظار داشت، البته نه از جنس ساخت و ساز، بلکه از جنس پلاکارد و قیچی‌برداری. 🔹ما فکر می‌کردیم که تنها رئیس یک سازمان فرهنگی و اجتماعی به دنبال فاکتور کردن زحمات مردم به نام خود است، اما حالا می‌بینیم که عزیزان شورای شهر هم با کمال میل به این شیوه پیوسته‌اند. حقیقت این است که اگر در طول این سه سال به‌جای این‌که به فکر افتتاح باشند، به فکر کار کردن بودند، امروز نیازی به این‌گونه نمایش‌ها نبود. به امید آن که خداوند روزی همه را بیدار کند و هر کسی را که وظیفه خود را در قبال مردم فراموش کرده، به راه راست هدایت کند. 🔹 از اعضای محترم شورا هم تقاضا داریم که در فرصت‌های باقی‌مانده، حداقل برای دفعات بعدی یک برنامه واقعی طراحی کنند، نه یک افتتاحیه خیالی! برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

قطعی‌های مکرر برق در اسلامشهر؛ چالش‌هایی برای زندگی روزمره خسارت به وسایل برقی و ایجاد مشکلات در فعالیت‌های روزانه مردم به قلم رضا رضوی؛ خبرنگار 🔹 قطعی‌های مکرر برق در اسلامشهر و مناطق اطراف، در روزهایی که دمای هوا کاهش یافته، همچنان ادامه دارد و باعث بروز مشکلات متعددی برای شهروندان شده است. این قطعی‌های غیرمترقبه، به‌ویژه برای خانوارهایی که از وسایل برقی مانند یخچال، تلویزیون و ماشین لباسشویی استفاده می‌کنند، نگرانی‌های اقتصادی و فنی به همراه داشته است. نوسانات برق و قطع و وصل‌های مکرر، موجب آسیب به این وسایل می‌شود و با توجه به افزایش هزینه‌های تعمیر و تعویض، فشار اقتصادی زیادی به خانواده‌ها وارد می‌کند. 🔹 یکی از مشکلات مهم این قطعی‌ها، عدم اطلاع‌رسانی دقیق و به‌موقع از سوی نهادهای مربوطه است. شهروندان به‌طور ناگهانی با قطع برق مواجه می‌شوند و این مسئله، برنامه‌ریزی برای کارهای روزمره را دشوار کرده است. در نتیجه، بسیاری از خانواده‌ها در استفاده از وسایل برقی دچار تردید هستند و ترجیح می‌دهند برای جلوگیری از آسیب احتمالی به این وسایل، از آن‌ها استفاده نکنند. 🔹 همچنین، قطعی برق بر فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی تأثیر گذاشته است. بسیاری از مردم به دلیل وابستگی به برق در محل کار و زندگی، دچار مشکل شده‌اند. از جمله این مشکلات می‌توان به اختلال در استفاده از آسانسورها، کلاس‌های آموزشی، باشگاه‌های ورزشی و دیگر خدمات اشاره کرد که وابسته به برق هستند. بسیاری از خانواده‌ها که هزینه‌های زیادی برای خدمات آموزشی و ورزشی می‌پردازند، به دلیل قطعی برق قادر به استفاده از این خدمات نیستند. 🔹 این وضعیت نشان‌دهنده نیاز به مدیریت بهتر و بهینه‌سازی شبکه برق‌رسانی است. مسئولان مربوطه می‌توانند با برنامه‌ریزی بهتر و اطلاع‌رسانی به‌موقع، از مشکلاتی که برای شهروندان ایجاد می‌شود، جلوگیری کنند. به‌ویژه در این مقطع که شرایط جوی دیگر مانند تابستان نیست، انتظار می‌رود که با مدیریت صحیح، قطعی‌های برق کاهش یابد و آسیب‌های ناشی از نوسانات برق به وسایل برقی مردم به حداقل برسد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

استعدادهای سینمایی در حاشیه؛ غفلت فرهنگی اسلامشهر به بهانه روز سینما 🔸روز سینما برای اسلامشهر، به‌جای اینکه یادآور رونق و شکوفایی هنر هفتم باشد، به نمادی از غفلت و بی‌توجهی نسبت به استعدادهای بی‌شمار این حوزه تبدیل شده است. در حالی که شهرستان اسلامشهر از یک سینما برخوردار است، اما به خاطر فقدان اراده برای استفاده از این امکانات و بهره‌گیری از ظرفیت‌های انسانی موجود در شهرستان، استعدادهای جوان و پویای این منطقه به‌جای اینکه در زادگاه خود پرورش یابند و مورد حمایت قرار گیرند، به دلیل نبود فرصت‌ها و امکانات کافی به ناچار به پایتخت مهاجرت می‌کنند. 🔸نهادهای مسئول فرهنگی، از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته تا سازمان فرهنگی شهرداری، طی سال‌های گذشته نه‌تنها در ایجاد و توسعه زیرساخت‌های لازم ناکام بوده‌اند، بلکه با بی‌توجهی به ظرفیت‌های بومی، سبب شده‌اند که اسلامشهر از مزایای این استعدادهای ارزشمند محروم بماند. در حالی که شهرهای اطراف در حال جذب و بهره‌برداری از این استعدادها هستند، اسلامشهر همچنان نتوانسته سهمی از این نیروی انسانی بگیرد. 🔸این مسئله فقط مربوط به دوره‌های اخیر نیست؛ سال‌هاست که اداره فرهنگ و ارشاد در دوره‌های مختلف مدیریتی و سازمان فرهنگی شهرداری نتوانسته‌اند برنامه‌ای منسجم و کارآمد برای تقویت و توسعه فعالیت‌های سینمایی ارائه دهند. نبود سیاست‌های پایدار و عدم تخصیص بودجه کافی به این حوزه باعث شده که ظرفیت‌های بالقوه اسلامشهر به هدر برود و حتی با وجود داشتن امکانات ابتدایی، نتواند جایگاهی در عرصه تولیدات سینمایی پیدا کند. 🔸 کمیسیون فرهنگی شورای شهر نیز به‌عنوان یکی از نهادهای کلیدی در این حوزه، در سال‌های اخیر و دوره‌های گذشته نشان داده که برنامه‌ریزی منسجم و راهبردی برای استفاده از این ظرفیت‌ها نداشته است. آیا وقت آن نرسیده که نهادهای مسئول از شعارهای زیبا فاصله بگیرند و با اقدامات عملی به تقویت زیرساخت‌ها و حمایت از استعدادهای بومی بپردازند؟ 🔸 در روزهای اخیر خبر تبدیل زیرزمین سینمای اسلامشهر به سالن ورزشی زنانه منتشر شد و هیچ‌کس نپرسید که آیا بهتر نبود این فضا به یک تماشاخانه تئاتر تبدیل شود؟ با توجه به اینکه تئاتر به‌عنوان هنر مادر سینما شناخته می‌شود، ایجاد یک تماشاخانه می‌توانست فرصت خوبی برای نمایش آثار جوانان اسلامشهری باشد و در کنار سینما به رشد و شکوفایی استعدادهای محلی کمک کند. به نظر می‌رسد این تصمیمات بدون توجه به نیازهای فرهنگی مردم و ظرفیت‌های هنری شهرستان گرفته می‌شود و بار دیگر بی‌توجهی به اولویت‌های فرهنگی را نشان می‌دهد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

از این پیامها دلگرم میشم به نوشتن. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

شورای شهر در تعقیب سلفی‌های ماندگار از مجالس ختم تا پروژه‌های ناتمام؛ شورایی گرفتار روزمرگی! #طنز #طنز_بی_قرار 🔹شورای آن شهر به‌طرز عجیبی به پدیده‌ای شگفت‌انگیز تبدیل شده است و به‌نظر می‌رسد به جای تمرکز بر مشکلات اساسی شهر، بیشتر به فعالیت‌های «باری به هر جهت» و نمایشی مشغول‌اند. اعضای شورا به‌جای بررسی مشکلات شهری، بیشتر در مراسم‌هایی مانند مجالس ختم یا تشییع جنازه افراد نسبتاً مشهور دیده می‌شوند. این‌ها همان اعضایی هستند که همیشه در صف اول مراسمات مختلف، دوربین به‌دست منتظرند تا شاید عکسی ماندگار برای پروفایل مجازی خود شکار کنند. 🔹برای این اعضا، سرکشی به پروژه‌های بزرگ و کوچک شهری، بیشتر بهانه‌ای برای گرفتن عکس است تا پیگیری مشکلات مردم. انگار به‌جای حل مشکلات، تنها هدف آن‌ها این است که در گوشه و کنار پروژه‌ها بایستند، لبخند بزنند و به آینده روشن آن شهر در تصویر سلفی امیدوار باشند. البته همین پروژه‌ها هم معمولاً ناتمام باقی می‌مانند و زمانی که خبرنگاران یا نخبگان شهری سوالی درباره آن‌ها مطرح می‌کنند، اعضای شورا به‌سرعت به سمت یکی از مراسم‌های ختم یا تشییع جنازه دیگر می‌روند! 🔹شورای شهر در مواجهه با نشست‌های نخبگانی یا نشست‌های خبری، رفتاری کاملاً متفاوت از خود نشان می‌دهد. به‌جای استقبال از نقد و بررسی، این نشست‌ها را به چشم جلسات خسته‌کننده‌ای می‌بینند که بهتر است با یک جلسه عکس‌برداری دیگر در جایی شیک‌تر عوض شود. چرا که بحث‌های تخصصی و انتقادات جدی، به مراتب از عکس‌های یادگاری کم‌هیجان‌تر است! 🔹 به قول معروف، «چشم دوربین دروغ نمی‌گوید»، و اعضای شورای شهر هم نمی‌خواهند هیچ مراسمی را بدون یادگاری ثبت کنند. البته اگر روزی فرصتی باقی ماند، شاید به مشکلات شهر هم سری بزنند؛ اما فعلاً، اولویت با تشییع، ختم و البته سلفی‌های بیشتر است. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

آورده اولیه‌ام کجاست، خانه‌ام کجاست؟ مسکن ملی؛ سراب خانه‌دار شدن یا شوخی با جیب مردم؟ #طنز_بی_قرار #طنزیغات 🔹در سرزمین شگفتی‌ها، پروژه‌ای به نام «مسکن ملی» آغاز شده؛ پروژه‌ای که اگر موفق شود، بی‌شک به عنوان یکی از عجایب هفتگانه ثبت خواهد شد! مردم، مثل قهرمان‌های فیلم‌های قدیمی، همه دارایی‌شان را دو دستی تقدیم دولت کرده‌اند؛ از پول پیش خانه‌های استیجاری‌شان گرفته تا طلاهای همسر و قالیچه مادربزرگ. اما چه شد؟ خبری از واحدهای مسکونی نیست، انگار که دولت تصمیم گرفته باشد مردم را با چیزی به نام «صبر» خانه‌دار کند! 🔹هر روز مسئول پروژه در تلویزیون ظاهر می‌شود، با همان لبخند معروف، می‌گوید: «ما در مسیر پیشرفت هستیم!» البته شاید مسیر پیشرفتشان به کره مریخ باشد، چون روی زمین هیچ نشانی از پیشرفت دیده نمی‌شود. در عوض، هر روز پیامکی برای مردم می‌آید: «لطفاً آورده اولیه خود را کامل کنید!» آخر برادر من، کدام آورده؟ مردم هر چه داشتند آورده‌اند، حالا دیگر باید گلدان‌های پلاستیکی‌شان را هم بفروشند؟ آن آقای مسئول بزرگ محترم هم که دیگر استاد قصه‌گویی شده است. هر بار که مصاحبه می‌کند، داستانی جدید از موانع و مشکلات می‌گوید، طوری که انگار خودش گرفتار اژدهایی چند سر است و مردم باید منتظر شاهزاده‌ای با اسب سفید باشند تا این اژدها را شکست دهد! و البته اداره راه و شهرسازی «آنجا» هم در این بین، یک چشمک می‌زند و می‌گوید: «تا پرداخت نکنید، کاری نمی‌کنیم!» انگار خانه‌ها قرار است به طلای خالص تبدیل شوند. 🔹در این میان، مردم به بازی جدیدی سرگرم شده‌اند؛ «کی خانه‌دار می‌شوی؟» قوانین بازی ساده است: هرچه بیشتر پول بدهی، کمتر خانه می‌گیری و هرچه بیشتر صبر کنی، مسئولان بیشتر وعده می‌دهند. بازی جذابی است، نه؟ 🔹به هر حال، مردم همچنان منتظرند و به افق خیره شده‌اند؛ شاید روزی از راه برسد که مسئولان دست از جادوگری بردارند و واقعاً آجر روی آجر بگذارند. تا آن روز، ما همچنان با پیامک‌های «آورده اولیه» زندگی می‌کنیم و شاید هم روزی برسد که خودمان را با خیال خانه‌دار شدن بازنشسته کنیم! برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

چرا برخی مردم از مسئولان ناکارآمد حمایت می‌کنند؟ به قلم رضا رضوی؛ کارشناس مسائل اجتماعی ▪️در بسیاری از جوامع، مشاهده می‌شود که مردم نه‌تنها از حقوق عمومی خود چشم‌پوشی می‌کنند، بلکه به حمایت از مسئولانی می‌پردازند که با تصمیمات اشتباه و عملکرد ناکارآمد خود، منافع عمومی را به خطر می‌اندازند. این پدیده از دلایل مختلفی ریشه می‌گیرد که به طور خلاصه به برخی از آن‌ها می‌پردازیم. ▪️اولین دلیل می‌تواند ناشی از نا‌آگاهی عمومی باشد. بسیاری از مردم اطلاعات دقیق و کاملی از عملکرد مسئولان و تأثیرات بلندمدت تصمیمات آن‌ها ندارند. رسانه‌ها، روابط عمومی‌ها و تبلیغات گاه چهره‌ای جذاب و حتی موفق از یک مسئول ارائه می‌دهند و مردم، که به این اطلاعات اتکا دارند، بدون بررسی بیشتر به حمایت از وی می‌پردازند. این نا‌آگاهی اجازه می‌دهد که مسئول ناکارآمد، با ادامه کار خود، حقوق عمومی را تضییع کند و همچنان مورد حمایت قرار گیرد. ▪️دلیل دوم عاطفی بودن و احساسات‌گرایی برخی از مردم است. مسئولانی که توانایی به کارگیری روش‌های عوام‌فریبانه را دارند، می‌توانند از احساسات عمومی به نفع خود استفاده کنند. با وعده‌های زیبا و ارائه تصویر یک «منجی» از خود، این مسئولان می‌توانند حس همدلی و تعلق را در مردم برانگیزند و مردم نیز از روی حس اعتماد و امید، به آن‌ها باور پیدا کنند. این در حالی است که واقعیت می‌تواند کاملاً متفاوت باشد و حمایت عاطفی مردم، فقط به استمرار ناکارآمدی منجر شود. ▪️سومین دلیل ترس از تغییر است. برخی از مردم ممکن است از تغییر وضعیت فعلی هراس داشته باشند. حتی اگر وضعیت موجود نامطلوب باشد، ترس از عدم ثبات یا بی‌اعتمادی به جانشینان احتمالی، آن‌ها را به حمایت از مسئول موجود سوق می‌دهد. این احساس ناشی از نبود اعتماد به نفس عمومی و شکاف در نهادهای مدنی است که باید نقش نظارتی و حمایتی از حقوق مردم ایفا کنند. ▪️چهارمین دلیل، منافع شخصی و گروهی است. گاهی برخی از افراد یا گروه‌ها منافع خود را به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در حمایت از یک مسئول ناکارآمد می‌بینند. این منافع ممکن است اقتصادی، اجتماعی یا حتی سیاسی باشد و سبب شود تا این افراد با وجود آگاهی از ناکارآمدی مسئول، از وی حمایت کنند. در مجموع این پدیده یک هشدار جدی برای جامعه‌ای است که نیاز به بازنگری در سطح آگاهی و مسئولیت‌پذیری عمومی دارد. آگاهی‌بخشی، مطالبه‌گری از مسئولان و ارتقاء نهادهای نظارتی از جمله راه‌های مقابله با چنین شرایطی است. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

عمل به نیت خالص بی‌نیاز از نمایش و تظاهر است به قلم رضا رضوی؛ کارشناس فرهنگ و رسانه ➕در دنیایی که به سرعت به سمت جلو می‌رود و ارزش‌های مادی و ظاهری در بسیاری از عرصه‌ها پررنگ شده‌اند، ضرورت دارد تا به مفاهیم عمیق‌تر اخلاقی بازگردیم. یکی از این مفاهیم، انجام کارها به نیت خالص و به دور از تظاهر است؛ به ویژه زمانی که فرد برای رضای خدا و در راه او گامی برمی‌دارد. چنین فردی نیازی به نمایش و بروز کارهای خود ندارد و عمل او به خودی خود ارزشمند است. ➕هنگامی که فردی برای خداوند کاری را انجام می‌دهد، او به این باور رسیده است که ارزش و پاداش واقعی این کار نزد خداوند محفوظ است و از این رو نیازی نمی‌بیند که دیگران از آن آگاه شوند. این اصل به معنای واقعی زهد و اخلاص است؛ یعنی فرد به دنبال رضایت خداوند است، نه تحسین و تمجید دیگران. ➕در آموزه‌های دینی نیز به کرات به این موضوع اشاره شده است که اخلاص در نیت، یکی از اساسی‌ترین پایه‌های قبولی اعمال است. کسی که نیت خالص داشته باشد و تنها برای رضای خداوند کاری را انجام دهد، به دور از هرگونه خودنمایی و تظاهر، به حقیقت عمل نزدیک‌تر است. این عمل نه‌تنها در پیشگاه خداوند ارزشی مضاعف پیدا می‌کند، بلکه در زندگی دنیوی نیز تأثیرات مثبتی بر خود فرد و جامعه خواهد گذاشت. ➕اما متأسفانه در بسیاری از مواقع شاهد هستیم که افراد کارهای خیری را که انجام می‌دهند، به سرعت رسانه‌ای می‌کنند یا به دنبال این هستند که از طریق این کارها وجهه‌ای برای خود کسب کنند. چنین رفتارهایی نه‌تنها از ارزش عمل می‌کاهد، بلکه به نوعی نمایش غیرواقعی از نیت پشت آن عمل تبدیل می‌شود. ➕آگاهی عمومی در این زمینه ضروری است. باید به جامعه یادآوری کرد که ارزش واقعی در انجام اعمال خیر، به نیت خالصانه و بدون انتظار از پاداش‌های دنیوی برمی‌گردد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

مسئول مربوطه سرش زیر برف است ! #طنز_بی_قرار #طنزیغات به قلم رضا رضوی؛ خبرنگار 🔸یکی از عادت‌های عجیب و ساده‌لوحانه که در میان برخی از مسئولان شهرها دیده می‌شود، این است که وقتی کسی از عملکردشان انتقاد می‌کند، به جای اینکه به فکر اصلاح امور باشند، سرشان را مثل شترمرغ توی برف می‌کنند و خودشان را به نشنیدن می‌زنند. انگار که با این ترفند، مشکلات و ایرادات ناپدید می‌شوند! اما، غافل از اینکه هیچ برفی آنقدر عمیق نیست که مسئولان را از نگاه تیزبین مردم پنهان کند. 🔸در عالم مسئولیت و خدمت‌رسانی، گوش ندادن به انتقادها مانند بستن چشم در برابر ماشین در حال آمدن است. شاید برای چند لحظه حس آرامش کنند که مشکلی نیست، اما واقعیت سر جایش باقی است و هر لحظه به برخورد نزدیک‌تر می‌شود. البته، برخی از این مسئولان گمان می‌کنند که اگر از کنار انتقادات بگذرند، دیگران هم بالاخره خسته می‌شوند و دست از انتقاد برمی‌دارند. اما باید به آنها گوشزد کرد که فرار از انتقاد و نادیده گرفتن مسائل، نه تنها مشکلات را حل نمی‌کند بلکه اوضاع را وخیم‌تر می‌کند. 🔸چرا برخی از مسئولان فکر می‌کنند که نشنیدن انتقادها، راه‌حل است؟ شاید از نظر آنها همه چیز به این سادگی باشد که وقتی چیزی را نمی‌بینی یا نمی‌شنوی، دیگر وجود ندارد! اما آیا واقعاً این راهبرد درازمدت می‌تواند از مسئولیت‌ها و وظایف فرار کند؟ قطعاً خیر. مردم مشکلات را می‌بینند، آنها را تجربه می‌کنند و روز به روز صدایشان بلندتر می‌شود. اگر مسئولان می‌خواهند همچنان سرشان در برف بماند، باید انتظار داشته باشند که وقتی سرشان را بالا می‌آورند، با موجی از مشکلات و مطالبات انباشته‌شده مواجه شوند. 🔸مسئولان باید بدانند که نشنیدن و نادیده‌گرفتن انتقادها مثل این است که کسی در حال غرق شدن باشد و به جای گرفتن طناب نجات، چشم‌هایش را ببندد و به امید موجی دست‌نخورده بماند. 🔸بهتر است مسئولان به جای اینکه سرشان را توی برف کنند، کمی گوش‌شان را باز کنند و صدای مردم را بشنوند. نه تنها به نفع شهر و شهروندان است، بلکه اعتبار و جایگاه خودشان را نیز نجات می‌دهد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder