استعدادهای سینمایی در حاشیه؛ غفلت فرهنگی اسلامشهر به بهانه روز سینما 🔸روز سینما برای اسلامشهر، به‌جای اینکه یادآور رونق و شکوفایی هنر هفتم باشد، به نمادی از غفلت و بی‌توجهی نسبت به استعدادهای بی‌شمار این حوزه تبدیل شده است. در حالی که شهرستان اسلامشهر از یک سینما برخوردار است، اما به خاطر فقدان اراده برای استفاده از این امکانات و بهره‌گیری از ظرفیت‌های انسانی موجود در شهرستان، استعدادهای جوان و پویای این منطقه به‌جای اینکه در زادگاه خود پرورش یابند و مورد حمایت قرار گیرند، به دلیل نبود فرصت‌ها و امکانات کافی به ناچار به پایتخت مهاجرت می‌کنند. 🔸نهادهای مسئول فرهنگی، از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته تا سازمان فرهنگی شهرداری، طی سال‌های گذشته نه‌تنها در ایجاد و توسعه زیرساخت‌های لازم ناکام بوده‌اند، بلکه با بی‌توجهی به ظرفیت‌های بومی، سبب شده‌اند که اسلامشهر از مزایای این استعدادهای ارزشمند محروم بماند. در حالی که شهرهای اطراف در حال جذب و بهره‌برداری از این استعدادها هستند، اسلامشهر همچنان نتوانسته سهمی از این نیروی انسانی بگیرد. 🔸این مسئله فقط مربوط به دوره‌های اخیر نیست؛ سال‌هاست که اداره فرهنگ و ارشاد در دوره‌های مختلف مدیریتی و سازمان فرهنگی شهرداری نتوانسته‌اند برنامه‌ای منسجم و کارآمد برای تقویت و توسعه فعالیت‌های سینمایی ارائه دهند. نبود سیاست‌های پایدار و عدم تخصیص بودجه کافی به این حوزه باعث شده که ظرفیت‌های بالقوه اسلامشهر به هدر برود و حتی با وجود داشتن امکانات ابتدایی، نتواند جایگاهی در عرصه تولیدات سینمایی پیدا کند. 🔸 کمیسیون فرهنگی شورای شهر نیز به‌عنوان یکی از نهادهای کلیدی در این حوزه، در سال‌های اخیر و دوره‌های گذشته نشان داده که برنامه‌ریزی منسجم و راهبردی برای استفاده از این ظرفیت‌ها نداشته است. آیا وقت آن نرسیده که نهادهای مسئول از شعارهای زیبا فاصله بگیرند و با اقدامات عملی به تقویت زیرساخت‌ها و حمایت از استعدادهای بومی بپردازند؟ 🔸 در روزهای اخیر خبر تبدیل زیرزمین سینمای اسلامشهر به سالن ورزشی زنانه منتشر شد و هیچ‌کس نپرسید که آیا بهتر نبود این فضا به یک تماشاخانه تئاتر تبدیل شود؟ با توجه به اینکه تئاتر به‌عنوان هنر مادر سینما شناخته می‌شود، ایجاد یک تماشاخانه می‌توانست فرصت خوبی برای نمایش آثار جوانان اسلامشهری باشد و در کنار سینما به رشد و شکوفایی استعدادهای محلی کمک کند. به نظر می‌رسد این تصمیمات بدون توجه به نیازهای فرهنگی مردم و ظرفیت‌های هنری شهرستان گرفته می‌شود و بار دیگر بی‌توجهی به اولویت‌های فرهنگی را نشان می‌دهد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

از این پیامها دلگرم میشم به نوشتن. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

شورای شهر در تعقیب سلفی‌های ماندگار از مجالس ختم تا پروژه‌های ناتمام؛ شورایی گرفتار روزمرگی! #طنز #طنز_بی_قرار 🔹شورای آن شهر به‌طرز عجیبی به پدیده‌ای شگفت‌انگیز تبدیل شده است و به‌نظر می‌رسد به جای تمرکز بر مشکلات اساسی شهر، بیشتر به فعالیت‌های «باری به هر جهت» و نمایشی مشغول‌اند. اعضای شورا به‌جای بررسی مشکلات شهری، بیشتر در مراسم‌هایی مانند مجالس ختم یا تشییع جنازه افراد نسبتاً مشهور دیده می‌شوند. این‌ها همان اعضایی هستند که همیشه در صف اول مراسمات مختلف، دوربین به‌دست منتظرند تا شاید عکسی ماندگار برای پروفایل مجازی خود شکار کنند. 🔹برای این اعضا، سرکشی به پروژه‌های بزرگ و کوچک شهری، بیشتر بهانه‌ای برای گرفتن عکس است تا پیگیری مشکلات مردم. انگار به‌جای حل مشکلات، تنها هدف آن‌ها این است که در گوشه و کنار پروژه‌ها بایستند، لبخند بزنند و به آینده روشن آن شهر در تصویر سلفی امیدوار باشند. البته همین پروژه‌ها هم معمولاً ناتمام باقی می‌مانند و زمانی که خبرنگاران یا نخبگان شهری سوالی درباره آن‌ها مطرح می‌کنند، اعضای شورا به‌سرعت به سمت یکی از مراسم‌های ختم یا تشییع جنازه دیگر می‌روند! 🔹شورای شهر در مواجهه با نشست‌های نخبگانی یا نشست‌های خبری، رفتاری کاملاً متفاوت از خود نشان می‌دهد. به‌جای استقبال از نقد و بررسی، این نشست‌ها را به چشم جلسات خسته‌کننده‌ای می‌بینند که بهتر است با یک جلسه عکس‌برداری دیگر در جایی شیک‌تر عوض شود. چرا که بحث‌های تخصصی و انتقادات جدی، به مراتب از عکس‌های یادگاری کم‌هیجان‌تر است! 🔹 به قول معروف، «چشم دوربین دروغ نمی‌گوید»، و اعضای شورای شهر هم نمی‌خواهند هیچ مراسمی را بدون یادگاری ثبت کنند. البته اگر روزی فرصتی باقی ماند، شاید به مشکلات شهر هم سری بزنند؛ اما فعلاً، اولویت با تشییع، ختم و البته سلفی‌های بیشتر است. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

آورده اولیه‌ام کجاست، خانه‌ام کجاست؟ مسکن ملی؛ سراب خانه‌دار شدن یا شوخی با جیب مردم؟ #طنز_بی_قرار #طنزیغات 🔹در سرزمین شگفتی‌ها، پروژه‌ای به نام «مسکن ملی» آغاز شده؛ پروژه‌ای که اگر موفق شود، بی‌شک به عنوان یکی از عجایب هفتگانه ثبت خواهد شد! مردم، مثل قهرمان‌های فیلم‌های قدیمی، همه دارایی‌شان را دو دستی تقدیم دولت کرده‌اند؛ از پول پیش خانه‌های استیجاری‌شان گرفته تا طلاهای همسر و قالیچه مادربزرگ. اما چه شد؟ خبری از واحدهای مسکونی نیست، انگار که دولت تصمیم گرفته باشد مردم را با چیزی به نام «صبر» خانه‌دار کند! 🔹هر روز مسئول پروژه در تلویزیون ظاهر می‌شود، با همان لبخند معروف، می‌گوید: «ما در مسیر پیشرفت هستیم!» البته شاید مسیر پیشرفتشان به کره مریخ باشد، چون روی زمین هیچ نشانی از پیشرفت دیده نمی‌شود. در عوض، هر روز پیامکی برای مردم می‌آید: «لطفاً آورده اولیه خود را کامل کنید!» آخر برادر من، کدام آورده؟ مردم هر چه داشتند آورده‌اند، حالا دیگر باید گلدان‌های پلاستیکی‌شان را هم بفروشند؟ آن آقای مسئول بزرگ محترم هم که دیگر استاد قصه‌گویی شده است. هر بار که مصاحبه می‌کند، داستانی جدید از موانع و مشکلات می‌گوید، طوری که انگار خودش گرفتار اژدهایی چند سر است و مردم باید منتظر شاهزاده‌ای با اسب سفید باشند تا این اژدها را شکست دهد! و البته اداره راه و شهرسازی «آنجا» هم در این بین، یک چشمک می‌زند و می‌گوید: «تا پرداخت نکنید، کاری نمی‌کنیم!» انگار خانه‌ها قرار است به طلای خالص تبدیل شوند. 🔹در این میان، مردم به بازی جدیدی سرگرم شده‌اند؛ «کی خانه‌دار می‌شوی؟» قوانین بازی ساده است: هرچه بیشتر پول بدهی، کمتر خانه می‌گیری و هرچه بیشتر صبر کنی، مسئولان بیشتر وعده می‌دهند. بازی جذابی است، نه؟ 🔹به هر حال، مردم همچنان منتظرند و به افق خیره شده‌اند؛ شاید روزی از راه برسد که مسئولان دست از جادوگری بردارند و واقعاً آجر روی آجر بگذارند. تا آن روز، ما همچنان با پیامک‌های «آورده اولیه» زندگی می‌کنیم و شاید هم روزی برسد که خودمان را با خیال خانه‌دار شدن بازنشسته کنیم! برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

چرا برخی مردم از مسئولان ناکارآمد حمایت می‌کنند؟ به قلم رضا رضوی؛ کارشناس مسائل اجتماعی ▪️در بسیاری از جوامع، مشاهده می‌شود که مردم نه‌تنها از حقوق عمومی خود چشم‌پوشی می‌کنند، بلکه به حمایت از مسئولانی می‌پردازند که با تصمیمات اشتباه و عملکرد ناکارآمد خود، منافع عمومی را به خطر می‌اندازند. این پدیده از دلایل مختلفی ریشه می‌گیرد که به طور خلاصه به برخی از آن‌ها می‌پردازیم. ▪️اولین دلیل می‌تواند ناشی از نا‌آگاهی عمومی باشد. بسیاری از مردم اطلاعات دقیق و کاملی از عملکرد مسئولان و تأثیرات بلندمدت تصمیمات آن‌ها ندارند. رسانه‌ها، روابط عمومی‌ها و تبلیغات گاه چهره‌ای جذاب و حتی موفق از یک مسئول ارائه می‌دهند و مردم، که به این اطلاعات اتکا دارند، بدون بررسی بیشتر به حمایت از وی می‌پردازند. این نا‌آگاهی اجازه می‌دهد که مسئول ناکارآمد، با ادامه کار خود، حقوق عمومی را تضییع کند و همچنان مورد حمایت قرار گیرد. ▪️دلیل دوم عاطفی بودن و احساسات‌گرایی برخی از مردم است. مسئولانی که توانایی به کارگیری روش‌های عوام‌فریبانه را دارند، می‌توانند از احساسات عمومی به نفع خود استفاده کنند. با وعده‌های زیبا و ارائه تصویر یک «منجی» از خود، این مسئولان می‌توانند حس همدلی و تعلق را در مردم برانگیزند و مردم نیز از روی حس اعتماد و امید، به آن‌ها باور پیدا کنند. این در حالی است که واقعیت می‌تواند کاملاً متفاوت باشد و حمایت عاطفی مردم، فقط به استمرار ناکارآمدی منجر شود. ▪️سومین دلیل ترس از تغییر است. برخی از مردم ممکن است از تغییر وضعیت فعلی هراس داشته باشند. حتی اگر وضعیت موجود نامطلوب باشد، ترس از عدم ثبات یا بی‌اعتمادی به جانشینان احتمالی، آن‌ها را به حمایت از مسئول موجود سوق می‌دهد. این احساس ناشی از نبود اعتماد به نفس عمومی و شکاف در نهادهای مدنی است که باید نقش نظارتی و حمایتی از حقوق مردم ایفا کنند. ▪️چهارمین دلیل، منافع شخصی و گروهی است. گاهی برخی از افراد یا گروه‌ها منافع خود را به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در حمایت از یک مسئول ناکارآمد می‌بینند. این منافع ممکن است اقتصادی، اجتماعی یا حتی سیاسی باشد و سبب شود تا این افراد با وجود آگاهی از ناکارآمدی مسئول، از وی حمایت کنند. در مجموع این پدیده یک هشدار جدی برای جامعه‌ای است که نیاز به بازنگری در سطح آگاهی و مسئولیت‌پذیری عمومی دارد. آگاهی‌بخشی، مطالبه‌گری از مسئولان و ارتقاء نهادهای نظارتی از جمله راه‌های مقابله با چنین شرایطی است. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

عمل به نیت خالص بی‌نیاز از نمایش و تظاهر است به قلم رضا رضوی؛ کارشناس فرهنگ و رسانه ➕در دنیایی که به سرعت به سمت جلو می‌رود و ارزش‌های مادی و ظاهری در بسیاری از عرصه‌ها پررنگ شده‌اند، ضرورت دارد تا به مفاهیم عمیق‌تر اخلاقی بازگردیم. یکی از این مفاهیم، انجام کارها به نیت خالص و به دور از تظاهر است؛ به ویژه زمانی که فرد برای رضای خدا و در راه او گامی برمی‌دارد. چنین فردی نیازی به نمایش و بروز کارهای خود ندارد و عمل او به خودی خود ارزشمند است. ➕هنگامی که فردی برای خداوند کاری را انجام می‌دهد، او به این باور رسیده است که ارزش و پاداش واقعی این کار نزد خداوند محفوظ است و از این رو نیازی نمی‌بیند که دیگران از آن آگاه شوند. این اصل به معنای واقعی زهد و اخلاص است؛ یعنی فرد به دنبال رضایت خداوند است، نه تحسین و تمجید دیگران. ➕در آموزه‌های دینی نیز به کرات به این موضوع اشاره شده است که اخلاص در نیت، یکی از اساسی‌ترین پایه‌های قبولی اعمال است. کسی که نیت خالص داشته باشد و تنها برای رضای خداوند کاری را انجام دهد، به دور از هرگونه خودنمایی و تظاهر، به حقیقت عمل نزدیک‌تر است. این عمل نه‌تنها در پیشگاه خداوند ارزشی مضاعف پیدا می‌کند، بلکه در زندگی دنیوی نیز تأثیرات مثبتی بر خود فرد و جامعه خواهد گذاشت. ➕اما متأسفانه در بسیاری از مواقع شاهد هستیم که افراد کارهای خیری را که انجام می‌دهند، به سرعت رسانه‌ای می‌کنند یا به دنبال این هستند که از طریق این کارها وجهه‌ای برای خود کسب کنند. چنین رفتارهایی نه‌تنها از ارزش عمل می‌کاهد، بلکه به نوعی نمایش غیرواقعی از نیت پشت آن عمل تبدیل می‌شود. ➕آگاهی عمومی در این زمینه ضروری است. باید به جامعه یادآوری کرد که ارزش واقعی در انجام اعمال خیر، به نیت خالصانه و بدون انتظار از پاداش‌های دنیوی برمی‌گردد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

مسئول مربوطه سرش زیر برف است ! #طنز_بی_قرار #طنزیغات به قلم رضا رضوی؛ خبرنگار 🔸یکی از عادت‌های عجیب و ساده‌لوحانه که در میان برخی از مسئولان شهرها دیده می‌شود، این است که وقتی کسی از عملکردشان انتقاد می‌کند، به جای اینکه به فکر اصلاح امور باشند، سرشان را مثل شترمرغ توی برف می‌کنند و خودشان را به نشنیدن می‌زنند. انگار که با این ترفند، مشکلات و ایرادات ناپدید می‌شوند! اما، غافل از اینکه هیچ برفی آنقدر عمیق نیست که مسئولان را از نگاه تیزبین مردم پنهان کند. 🔸در عالم مسئولیت و خدمت‌رسانی، گوش ندادن به انتقادها مانند بستن چشم در برابر ماشین در حال آمدن است. شاید برای چند لحظه حس آرامش کنند که مشکلی نیست، اما واقعیت سر جایش باقی است و هر لحظه به برخورد نزدیک‌تر می‌شود. البته، برخی از این مسئولان گمان می‌کنند که اگر از کنار انتقادات بگذرند، دیگران هم بالاخره خسته می‌شوند و دست از انتقاد برمی‌دارند. اما باید به آنها گوشزد کرد که فرار از انتقاد و نادیده گرفتن مسائل، نه تنها مشکلات را حل نمی‌کند بلکه اوضاع را وخیم‌تر می‌کند. 🔸چرا برخی از مسئولان فکر می‌کنند که نشنیدن انتقادها، راه‌حل است؟ شاید از نظر آنها همه چیز به این سادگی باشد که وقتی چیزی را نمی‌بینی یا نمی‌شنوی، دیگر وجود ندارد! اما آیا واقعاً این راهبرد درازمدت می‌تواند از مسئولیت‌ها و وظایف فرار کند؟ قطعاً خیر. مردم مشکلات را می‌بینند، آنها را تجربه می‌کنند و روز به روز صدایشان بلندتر می‌شود. اگر مسئولان می‌خواهند همچنان سرشان در برف بماند، باید انتظار داشته باشند که وقتی سرشان را بالا می‌آورند، با موجی از مشکلات و مطالبات انباشته‌شده مواجه شوند. 🔸مسئولان باید بدانند که نشنیدن و نادیده‌گرفتن انتقادها مثل این است که کسی در حال غرق شدن باشد و به جای گرفتن طناب نجات، چشم‌هایش را ببندد و به امید موجی دست‌نخورده بماند. 🔸بهتر است مسئولان به جای اینکه سرشان را توی برف کنند، کمی گوش‌شان را باز کنند و صدای مردم را بشنوند. نه تنها به نفع شهر و شهروندان است، بلکه اعتبار و جایگاه خودشان را نیز نجات می‌دهد. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

حاشیه‌سازی با لشکرهای سایبری؛ امنیت مصنوعی و نقد ناپذیری در فضای مجازی به قلم رضا رضوی؛ کارشناس ارشد رسانه ▪️در سال‌های اخیر، شاهد افزایش استفاده برخی افراد از لشکرهای سایبری برای ایجاد حاشیه امنیت در فضای مجازی هستیم. این افراد که اغلب شخصیت‌های سیاسی، فرهنگی و حتی ورزشی هستند، با استفاده از گروه‌های سازمان‌دهی‌شده و گسترده‌ای از کاربران فضای مجازی، هرگونه انتقادی را با حملاتی شدید و هماهنگ پاسخ می‌دهند. این تاکتیک، علاوه بر محدود کردن آزادی بیان، به شکل نگران‌کننده‌ای فضای گفتگو و انتقاد سالم را در جامعه تضعیف می‌کند. ▪️نکته قابل توجه این است که این لشکرهای سایبری به‌جای پاسخگویی به انتقادات و پذیرش گفتگو، سعی در بی‌اعتبار کردن منتقدان و تخریب شخصی آنان دارند. این حملات به گونه‌ای طراحی شده که منتقدان را مجبور به سکوت کنند یا حتی از ابراز نظرات خود در آینده منصرف شوند. این وضعیت، علاوه بر تهدید سلامت فضای مجازی، باعث می‌شود تا فرد مورد انتقاد، از مواجهه با ضعف‌ها و کاستی‌های خود در امان بماند و نقدپذیری در جامعه تضعیف شود. ▪️در چنین شرایطی، یکی از آسیب‌های جدی، سلب اعتماد عمومی نسبت به افراد و نهادهایی است که از این شیوه‌ها بهره می‌برند. چراکه هرگونه نقد و گفتگوی سازنده‌ای که می‌تواند به بهبود عملکرد منجر شود، توسط این لشکرهای سایبری سرکوب می‌شود و فضایی بسته و انحصاری برای صاحبان قدرت ایجاد می‌کند. در بلندمدت، این رویکرد به از بین رفتن ارزش‌های دموکراتیک و باز بودن فضای اجتماعی منجر خواهد شد. ▪️این تاکتیک سایبری نه تنها با اصول آزادی بیان و دموکراسی در تضاد است، بلکه فضای مجازی را به محلی برای حاکمیت ترس و تهدید تبدیل می‌کند. برای حفظ سلامت فضای مجازی و ارتقای سطح انتقادپذیری در جامعه، لازم است سازوکارهای حقوقی و فرهنگی مناسب برای مقابله با چنین پدیده‌هایی ایجاد شود تا انتقادهای سازنده و سالم در جامعه جایگاه خود را بیابند و افراد و نهادها به پاسخگویی در برابر عملکرد خود عادت کنند. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

از معیارهای دوگانه تا توجیه‌گری فرهنگی؛ بررسی رفتار طرفداران پزشکیان به قلم رضا رضوی؛ کارشناس مسائل فرهنگی و اجتماعی ▪️تغییر در مقام ریاست جمهوری همواره یکی از حساس‌ترین دوره‌های سیاسی و اجتماعی کشورهاست، چرا که انتظارات و ارزیابی‌های مختلفی از عملکرد مقامات اجرایی مطرح می‌شود. در این میان، پزشکیان از زمانی که رئیس جمهور شده، اشتباهات و گاف‌های مختلفی را به نمایش گذاشته که بخشی از جامعه، به‌ویژه گروه‌هایی که در گذشته به‌شدت منتقد رئیس جمهور سابق بودند، با بی‌تفاوتی یا حتی توجیه‌هایی گاه عجیب به آن واکنش نشان داده‌اند. ▪️این رفتار دوگانه در تحلیل فرهنگی و اجتماعی قابل‌توجه است. به‌لحاظ اجتماعی، این نوع برخورد نشان‌دهنده وجود دسته‌بندی‌های شدید و مداوم در جامعه است. بسیاری از افراد عملکرد سیاسیون را بر اساس تعلقات گروهی یا حزبی خود ارزیابی می‌کنند، نه بر اساس معیارهای مشخص و اصولی. این دوگانگی در معیارهای قضاوت، نوعی از ذهنیت تفرقه‌انگیز را تقویت می‌کند که به جای ارزیابی عادلانه عملکرد مقامات، بیشتر در خدمت توجیه منافع خاص گروه‌ها یا افراد قرار می‌گیرد. ▪️به‌لحاظ فرهنگی، توجیه اشتباهات رئیس‌جمهور فعلی، می‌تواند از ضعف در تعهد به صداقت اجتماعی و شفافیت حکایت کند. گروه‌هایی که پیش‌تر رئیس‌جمهور سابق را به‌دلیل تپق‌ها و اشتباهات زبانی به سخره می‌گرفتند، اکنون با نوعی از رفتار تناقض‌آمیز مواجه هستند که نشان می‌دهد در بسیاری از موارد، ملاک‌های اخلاقی و ارزشی جای خود را به سیاست‌بازی‌ها و ترجیحات حزبی داده است. ▪️این رفتار دوگانه پیامدهای مخربی بر انسجام اجتماعی نیز دارد. اعتماد عمومی به سیاست‌مداران و ارزیابی‌های منصفانه کاهش می‌یابد و شکاف‌های سیاسی و فرهنگی در جامعه عمیق‌تر می‌شود. این روند می‌تواند به بی‌اعتنایی عمومی نسبت به انتقادات واقعی و سازنده منجر شود و فضای لازم برای نقدهای منصفانه و اصلاحات اصولی را تضعیف کند. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

قربانی کردن آینده آموزش به بهانه کاهش دانش‌آموزان، خیانت دولت به نسل امروز است 🔹دولت در حال قربانی کردن آینده آموزشی کشور است. سخنان سخنگوی آموزش و پرورش مبنی بر کاهش تعداد دانش‌آموزان از سال ۱۴۰۸ و احتمال مازاد بودن معلمان در سال ۱۴۱۲، بهانه‌ای نگران‌کننده برای عدم جذب معلمان کیفی و حرفه‌ای در حال حاضر شده است. چنین سیاستی، آینده‌نگری معکوسی را نشان می‌دهد که نه‌تنها به مشکلات آموزشی فعلی بی‌توجه است، بلکه راه‌حلی برای بهبود وضعیت فعلی نیز ارائه نمی‌دهد. 🔹سوال اساسی این است: آیا باید به خاطر پیش‌بینی کاهش تعداد دانش‌آموزان در آینده، معلمان فعلی و دانش‌آموزان کنونی را از کیفیت مناسب آموزش محروم کرد؟ این نوع تصمیم‌گیری، نوعی "فردا کردن" مشکلات است؛ به این معنا که دانش‌آموزان امروز قربانی آینده‌ای نامشخص می‌شوند، زیرا سیستم آموزشی ترجیح می‌دهد به جای بهبود کیفیت آموزش، از همین حالا به فکر کاهش هزینه‌ها و جذب کمتر نیرو باشد. 🔹آیا این کاهش تعداد دانش‌آموزان به معنای کاهش نیاز به آموزش با کیفیت است؟ پاسخ به این پرسش به هیچ وجه مثبت نیست. هرچند ممکن است تعداد دانش‌آموزان کمتر شود، اما این به معنای آن نیست که کیفیت آموزشی باید قربانی شود. جامعه‌ای که در آن آموزش به حاشیه رانده شود، آینده‌ای تاریک در پیش دارد. معلمانی که امروز جذب می‌شوند، فردا می‌توانند نقش‌های کلیدی در تربیت نیروی انسانی با کیفیت و آگاه ایفا کنند. 🔹از سوی دیگر، آیا پیش‌بینی کاهش تعداد دانش‌آموزان باید بهانه‌ای برای عدم جذب معلمان حرفه‌ای و آموزش‌دیده باشد؟ به نظر می‌رسد که دولت به جای سرمایه‌گذاری روی کیفیت نیروی انسانی آینده، به کاهش هزینه‌های فوری و بدون فکر به پیامدهای بلندمدت آن می‌پردازد. این نگرش، در نهایت به نفع جامعه نیست و ضربه‌ای اساسی به پایه‌های آموزشی کشور خواهد زد. 🔹مسئولان باید به جای تمرکز بر اعداد و ارقام و پیش‌بینی‌های جمعیتی، بر بهبود کیفیت آموزشی، تقویت معلمان و تربیت نسلی بهتر تمرکز کنند. امروز فرصت‌هایی از دست می‌روند که ممکن است سال‌ها بعد قابل جبران نباشند. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder

نظارت ناکارآمد برخی بخشداری‌ها بر تخلفات ساخت‌وساز روستایی به قلم رضا رضوی؛ خبرنگار ▪️در حالی که بخشداری‌ها به عنوان مسئول نظارت مستقیم بر عملکرد شوراهای روستاها و دهیاری‌ها در مناطق روستایی شناخته می‌شوند، حجم گسترده تخلفات در ساخت‌وسازهای غیرمجاز در برخی از روستاها نشان از ناکارآمدی این نهادها دارد. یکی از وظایف اصلی بخشداری‌ها، پیشگیری از این نوع تخلفات است، اما در برخی مناطق به نظر می‌رسد نه تنها نظارت کافی صورت نمی‌گیرد، بلکه عدم پاسخگویی و شفافیت نیز به این مشکلات دامن زده است. ▪️مردم در روستاها بارها و بارها با مشکلات ناشی از ساخت‌وسازهای غیرقانونی و بی‌ضابطه مواجه شده‌اند؛ ساخت‌هایی که هم منابع طبیعی را تهدید می‌کند و هم فضای زندگی روستایی را دچار تغییرات ناخواسته‌ای می‌کند. این مسأله نشان می‌دهد بخشداری‌ها که به صورت مستقیم قبل از فرمانداری مسئولیت این حوزه را برعهده دارند، به درستی وظایف نظارتی خود را انجام نمی‌دهند. ▪️رسانه‌ها و دستگاه‌های مسئول باید بخشداری‌ها را به پاسخگویی درباره این ناکامی‌ها وادار کنند. چرا که نظارت بر ساخت‌وسازها و تخلفات حوزه روستایی، از جمله وظایف بنیادینی است که باید به درستی انجام شود تا از تخریب منابع طبیعی و ایجاد معضلات اجتماعی پیشگیری شود. عدم پیگیری و برخورد جدی بخشداری‌ها با این تخلفات، موجب بروز مشکلات گسترده‌تری در آینده خواهد شد. ▪️یکی از اصلی‌ترین معضلات، فقدان شفافیت در ارائه گزارش‌ها و توضیحات لازم از سوی بخشداری‌ها است. هرچند در بسیاری از موارد تخلفات ساخت‌وساز روستایی به وضوح قابل مشاهده است، اما بخشداری‌ها از گزارش‌دهی منظم به مردم و ارائه توضیحات کافی به رسانه‌ها خودداری می‌کنند. این در حالی است که پاسخگویی و شفافیت، یکی از کلیدهای اساسی در حل این بحران است. ▪️نقش بخشداری‌ها به عنوان نهاد نظارتی پیش از هرگونه مداخله فرمانداری‌ها اهمیت دارد. بنابراین، نیاز است تا دستگاه‌های مربوطه و رسانه‌ها فشار بیشتری برای شفافیت و پاسخگویی بخشداری‌ها اعمال کنند. از سوی دیگر، مردم نیز باید خواستار ارائه گزارش‌های دقیق از روند نظارتی و اقدامات انجام‌شده توسط بخشداری‌ها شوند. برای نشر آگاهی این مطلب را برای همه دوستانتان بفرستید. 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder