نمونه‌ای دیگر از پاسداشت و اصالت دادن به زبان فارسی توسط امام عزیز امت در بخشی از بیانات‌شان در دیدار دوشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ با تولیدکنندگان و کارآفرینان کشور: «باید کاری کنید که نتوانند مجبورتان کنند که محصول‌تان را به نام کشور دیگری ببرید. نه، به نام ایران، ساخت ایران؛ بنویسید ساخت ایران. made in iran هم ننویسید. بنویسید ساخت ایران، با خط فارسی. ببرید در خارج، مجبور بشوند بخرند، برای خاطر اینکه کیفیتش خوب است و قیمتش پایین است. الان این اتفاق در مواردی می‌افتد، من اطلاع دارم. eitaa.com/revaayatgar

به زودی بررسی نام شخصیتی که دانشگاه صنعتی، به یاد او، به اختصار «شریف» نام‌گذاری شده. سیدمجید شریف واقفی از اعضای بلندپایه‌ی سازمان مجاهدین خلق... شهید یا تروریست!؟

فیلم سینمایی «سیانور»، ساخته‌ی بهروز شعیبی و تهیه کنندگی‌ی سیدمحمودرضوی در مورد شریف‌واقفی و حوادث زمان او در سال ۱۳۹۵ روی پرده‌ی سینماهای ایران نمایش داده شد.

«شریف واقعی» و «شریف واقفی» نویسنده:حسین قاسمی - شنبه بیست و هفتم خرداد ۱۳۹۶ تروریست ها شریف نیستند بخش اول ۱- به لحاظ تاریخی بسیاری تصور می کنند که اولین قربانی قتل و ترور در سازمان مجاهدین، مجید شریف واقفی بوده است. اما واقعیت این است که آنچه بر سر مجید شریف واقفی در سال ۱۳۵۴ آمد، در گذشته نیز سابقه داشته و اتفاقا مجید شریف واقفی هم در ان قتل نقش اساسی داشته است. نخستین قتل و یا تصفیه فیزیکی در سازمان مربوط است به ترور فردی به نام محمد جواد پورسعیدی . جواد توسط محمد حنیف نژاد عضو گیری شده بود ، در گروه "بازار و روحانیت" فعالیت می کرد.وی ارتباط گسترده ای با روحانیون داشت و از این طریق از آنها کمک مالی جمع آوری می کرد و همچنین در جهت جذب و نزدیکی آنها به سازمان فعالیت می کرد. ۲- احمدرضا کریمی از اعضای سابق سازمان درگفتگو با روزنامه صبح نو،قتل جوادپورسعیدی و نقش مجید شریف واقفی دران را اینگونه بیان کرده است: "جواد را من از جلسات مكتب‌الرضا و در جریان سخنرانی‌های مرحوم علی حجتی كرمانی و دكتر احمد بهشتی می‌شناختم. عنصر اكتیو و پرانرژی‌ای بود كه معمولاً با موتور این‌طرف و آن‌طرف می‌رفت. بعد از كشته شدن احمد رضایی كه خیلی به او نزدیك بود، جواد زیر بار رضا رضایی نمی‌رود‌. رضا كه از آن حمام فرار كرد، به‌وسیله جواد در رفت و مدتی هم در خانه‌ای كه جواد در آن زندگی می‌کرد با هم بودند. در هر حال جواد برداشت مثبتی از رضا نداشته و به یكی از اعضای قدیمی كه مدتی رابط او بوده (كه فكر می‌کنم محسن فاضل بوده) می‌گوید كار در سازمان دست بچه‌ها و افرادی افتاده كه تعبد شرعی مثل احمد رضایی ندارند و به هر حال جدا می‌شود. در دوران قطع ارتباطش با دو روحانی در قم مرتبط بوده و خودش هم برای اختفا لباس روحانی پوشیده بوده كه آن دو روحانی یكی حجت‌الاسلام رضوانی فیروزآبادی بود و یكی هم سیدمحمد حسینی ارسنجانی و در زمان یافته شدنش -كه قرار با او می‌گذارند ترورش ‌کنند- در منزل آقای ارسنجانی زندگی می‌کرده است. به هر حال از طریق مهدی موسوی قمی او را پیدا می‌کنند كه محسن فاضل با او قرار می‌گذارد و او را به بهرام آرام تحویل می‌دهد. در منزلی كه بهرام آرام داشته، در زیرزمین همان منزل، بهرام با شلیك یك گلوله در سر جواد را می‌کشد و بعد او و مجید شریف واقفی جسد جواد را در یك برزنت می‌پیچند و در اتومبیلی می‌گذارند كه راننده‌اش سیمین صالحی بوده و می‌برند طرف‌های سرخه‌حصار و جاده آبعلی و جسد را قطعه‌قطعه می‌کنند، آتش می‌زنند و در چند نقطه دفن می‌کنند (عیناً به همان شیوه‌ای كه شریف‌واقفی را كشتند و سوزاندند)." احمدرضا کریمی درگفتگو با مهرنامه(سال ششم،سال ششم،تیرماه ۱۳۹۴،شماره۴۲،صفحه ۱۹۴-۱۷۱) محل دقیق اختفای پورسعیدی را منزل یکی ازدوستان خود بنام سید محمد ارسنجانی ذکر می کند: "بعد هم درمنزل یکی ازدوستانم به نام سید محمد ارسنجانی که روحانی بود و بعدا امام جمعه ارسنجان شد، مخفی بود و زندگی می کرد و برای پوشش ولو نرفتن لباس روحانی پوشیده بود." بررسی نقش سیدمحمد ارسنجانی درداستان جوادپورسعیدی حائزاهمیت فراوان است که درمطلبی مستقل باید به واکاوی ان پرداخت. ایا ارسنجانی در دستگیری وافشای مکان زندگی او نقشی داشته است؟ بررسی سوابق و ارتباطات ارسنجانی باسازمان و...می تواند راهگشا باشد. درکتاب تبارترور که ازسوی مرکز استاد انقلاب اسلامی منتشر شده درباره نقش شریف واقفی در قتل جواد سعیدی امده است: "مسولان وقت سازمان (رضارضایی،بهرام‌ارام ومجیدشریف واقفی ) به بهانه اینکه او اطلاعات زیادی در اختیار داشته و امکان دارد انها را دراختیارساواک بگذارد،تصمیم‌به قتل وی گرفتند و به دنبال این تصمیم‌جواد سعیدی را شناسایی کرده وبه قتل رساندند." (محمدصادق کوشکی،تبارترور،چاپ‌اول ،تابستان ۱۳۸۷،انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی،صفحه ۵۱) وحید افراخته دراعترافات خود نحوه قتل دلخراش جواد را اینگونه شرح داده است: " او را وارد زیرزمین منزل کرده، روی یک صندلی می نشانند.فرد،که وضع را غیرعادی می بیند، به وحشت می افتد ورنگش سفید می شود.بهرام اسلحه اش را از کمر می کشد وگلوله ای ازپشت سر به مغزاوشلیک می کند.گلوله ازچشم راست اوخارج می شود ؛خون فواره می زند وکف زمین را پر می کند. سپس باقساوت قلب یک جنایتکار حرفه ای بدنش را تکه تکه کرده ودر رختخواب می پیچند ومی برند و می گذارند درصندوق عقب اتومبیل وبه سمت بیابان های تهران پارس حرکت می کنند.درانجا روی او بنزین ومواد اتشزای کلرات ریخته جسدش را به اتش می کشند." (منبع: سازمان محاهدین خلق؛پیدایی تافرجام ، جلداول، موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی،چاپ اول زمستان۱۳۸۴،صفحه ۵۸۷). ادامه دارد... eitaa.com/revaayatgar

«شریف واقعی» و «شریف واقفی» نویسنده:حسین قاسمی - شنبه بیست و هفتم خرداد ۱۳۹۶ تروریست ها شریف نیستند بخش دوم ۳- به قتل رساندن محمد جوادپورسعیدی ، درمرکزیت سازمان مصوب شده بوده است. مرکزیت سازمان دران مقطع مرکب از تقی شهرام (مسول شاخه سیاسی) بهرام ارام (مسول شاخه نظامی) و مجید شریف واقفی(مسول شاخه کارگری-امنیتی) بود. ۴- ملکه پورسعیدی درگفتگو باروزنامه جوان درباره شهادت برادرش به نکات مهمی اشاره کرده است: " مغازه آقاي لاجوردي روبه‌روي مغازه پدرمان بود و برادرم با آقاي لاجوردي آشنايي داشت و آقاي لاجوردي هم خيلي خوب جواد را مي‌شناخت. خبر شهادتش را كه چند سال فراري بود ايشان به پدرم داد. وقتي براي دادن خبر آمد گفت : مي‌توانم بگويم در سازمان تنها پسر شما سالم ماند و آمده‌ام به شما تبريك بگويم...خوشحال باشيد كه پسرتان سالم ماند. اين خبر بايد از خبر دامادي‌‌اش برايتان مسرت‌بخش‌تر باشد." خواهر پورسعیدی درباره اینکه ایا او بعد از انقلاب جز شهدا محسوب شده می گوید: "وقتي آقاي لاجوردي خبر فوت آقا جواد را مي‌دهد پدرم مي‌گويد من افتخار مي‌كنم. آقاي خاموشي هم به پدرم تبريك گفته بود. چون بنياد شهيد نياز به تأييد دو نفر داشت آقاي لاجوردي به عنوان يكي از شاهدان مي‌نويسد با شناختي كه از ايشان دارم و با اطلاعاتي كه از حركات ضد انساني منافقين دارم گواهي مي‌نمايم جواد پورسعيدي به دست آن سازمان خائن به درجه رفيع شهادت نائل آمده است." نکته مهمی که در این گفتگو وجود دارد گواهی شهید لاجوردی برسلامت پورسعیدی ان هم به عنوان تنها فرد سالم سازمان است: "لاجوردی گفت : مي‌توانم بگويم در سازمان تنها پسر شما سالم ماند و آمده‌ام به شما تبريك بگويم...خوشحال باشيد كه پسرتان سالم ماند." ۵- تصویر ساخته شده از مجید شریف واقفی ازنظر مذهبی و ایدئولوژیک نیزبا واقعیت همخوانی ندارد.عزت شاهی از مبارزان وزندانیان قبل ازانقلاب در خاطراتش اورده است: "تغییرایدئولوژی سازمان موجب شد تا انها اشکارا وعلنی اظهار لامذهبی کرده رسما اعلام کنند که مارکسیست هستند ونمازنمی خوانند...دراین شرایط تضادی در میان انها به وجود امد و بین خودشان اختلافاتی افتاد.برخی می خواستند همچنان سیاست صبروانتظار را پیشه کنند ویکی دوسال دیگر هم به نمازخواندن ادامه دهند، تا ابروریزی نشود.ازبقیه هم می خواستند چنین کنند." عزت شاهی درادامه درباره مجیدشریف واقفی می گوید: "برخی می گفتند مجید مدتی به پوچی رسیده بود وحتی نماز نمی خواند.عده ای هم می گفتند او به خاطر راضی نگه داشتن مرکزیت سازمان وبخاطر انکه بتواند خودش را حفظ کند ودرمیان انها باشد، خود را به ظاهر با انها تطبیق می داد." عزت شاهی در ادامه به مارکسیست بودن لیلا زمردیان و باخبربودن محید شریف واقفی از این موضوع و ازدواج با او باوجود مارکسیست بودش اشاره کرده است. (منبع: خاطرات عزت شاهی، تدوین وتحقیق محسن کاظمی، انتشارات سوره مهر،چاپ چهارم بهمن ۱۳۸۵، صفحه ۵۴۷و۵۴۸). ادامه دارد... eitaa.com/revaayatgar

«شریف واقعی» و «شریف واقفی» نویسنده:حسین قاسمی - شنبه بیست و هفتم خرداد ۱۳۹۶ تروریست ها شریف نیستند بخش سوم یکی ازکارشناسان ومدیران مسائل سازمان منافقین در سپاه و وزارت اطلاعات درگفتگو با مجله رمزعبور(سال سوم،شماره ۲۱،تیرومرداد۱۳۹۵صفحه ۱۸۱-۱۶۵) شریف واقفی را مذبذب می داند و اعتراض اورا تشکیلاتی می داند نه مذهبی: "این وسط عده ای مذبذب بودند مثل شریف واقفی که مشهور به این شدکه مارکسیست نشد.بحثشان مارکسیست شدن یانشدن نبود، بلکه شریف واقفی بیشتربه این رونداعتراض داشت که چرا اینها به مرکزیت امدندوعده دیگری نیامدند؟دعوای تشکیلاتی داشت...قتل شریف واقفی حادثه ایدیولوژیک نبود.شریف واقفی به لحاظ ایدئولوژیک بحثی نداشت،چون وارد این بحث نشد.اوفقط وضعیت موجود ازنظرمرکزیت سازمان را قبول نداشت وحرفش تشکیلاتی بود که چرا فلانی باید درمرکزیت باشد و من نباشم؟ این یک دعوای تشکیلاتی بود." پوران بازرگان از اعضای سازمان که بعدها مارکسیست شد ومدتی در خانه تیمی باشریف واقفی بوده در خصوص رها کردن تدریجی برداشت های مذهبی در آموزش های سازمان در اشاره به خاطره ای از مجید شریف واقفی در بهار سال ۱۳۵۲ می گوید: "درست است که مذهب قدم به قدم جایش را به اندیشه های نویی می داد ولی مذهب هم به راحتی ترک نمی شد. من تابستان ۵۲ مخفی بودم با شریف واقفی، وحید افراخته که بعد لیلا زمردیان [هم] پیش ما آمد. یک خانه تیمی داشتیم. من دو سه ماه بود که مخفی شده بودم. از این خانه به آن خانه بالاخره یک جا مستقر شدیم با شریف واقفی. قبل از اینکه مخفی شوم در همان حال و هوایی بودم که سازمان لو نرفته بود، قبل از سال ۵۰ که قرآن و نهج البلاغه نسبتا زیاد می خوانیدم ولی در خانه تیمی دیدم انگار اثری از قرآن و نهج البلاغه نیست. شهرام سه روز بعد از من که در ۱۱ اردیبهشت ۵۲ مخفی شدم از زندان ساری با موفقیت فرار کرد و حضورش هنوز تاثیری نداشت. اینکه گفتم مربوط به تیر ماه ۵۲ است که رضا ۱۰ روز بود ضربه خورده بود (شهادت رضا رضایی در ۲۵ خرداد ۱۳۵۲ رخ داد). من از شریف واقفی پرسیدم مثل اینکه خیلی چیزها می خوانیم ولی قرآن و نهج البلاغه نمی خوانیم؟ او گفت برای اینکه دیگر به ما پاسخ نمی دهد. نیازی به آن نداریم. این دقیقا حرف او بود و برای من سنگین آمد. گفت مسائلمان را حل نمی کند! ولی در عین حال همه نماز می خواندیم، خودش هم می خواند. البته یک نماز سر و کله شکسته، یعنی منظورم این است که قدم به قدم می دیدند آیه های قرآن چیزی را برایشان حل نمی کند". ادامه دارد... eitaa.com/revaayatgar