خورشید سرخ تاسوعا در افق نخلستان‌های کرانه فرات غروب کرده است و زمینِ ملتهبِ کربلا را به ستاره جُدَی سپرده و موذن آسمانی اذن حضور داده است و دروازه‌های عالم قُرب را گشوده. زمین از دل ذرات به آسمان پیوسته است و نسیمی خنک از جانب شمال وزیدن گرفته و اصحاب، نماز گریه می‌گزارند. #شهید_سید_مرتضی_آوینی #فتح_خون، ص ۸۰

فرات تشنه است، و بیابان از فرات تشنه‌تر، و امام از هر دو تشنه‌تر. فرات تشنه مشک‌های اهل حرم است، و بیابان تشنه خون امام و امام از هر دو تشنه‌تر است؛ اما نه آن تشنگی که با آب سیراب شود، او سرچشمه تشنگی است. #شهید_سید_مرتضی_آوینی #فتح_خون، ص ۷۵

آن شراب طهور که شنیده‌ای! بهشتیان را می‌خورانند، میکده‌اش کربلاست، و خراباتیانش این مَستانند که این چنین بی سر و دست و پا افتاده‌اند. #شهید_سید_مرتضی_آوینی #فتح_خون، ص ۶۶

عجبا! مردی که قلب خلقت است بر سیاره ای که قلب آسمان است ایستاده و همه عالم تکوین را با جذبه عشق خویش به سوی کمال می‌کشاند. اما با چهره‌ای چون چهره دیگران و جثه‌ای که بزرگ تر نیست. #شهید_سید_مرتضی_آوینی #فتح_خون، ص۹۴ 🔰@revayateashorai

ای وای از لقمه‌های گلوگیر دهر! دهر هرگز بر مراد سفلگان نمی‌چرخد، این مکر لیل و نهار است که ما را می‌فریبد تا در دهر طمع بندیم. امر در دست آن جلیل است که جز مشیت مطلقه او، اراده ای در جهان نیست. #شهید_سید_مرتضی_آوینی #فتح_خون، ص ۱۰۱ 🔰@revayateashorai

وای بر شما ای شوربختان! این حسین است، این خامس آلِ کساست؛ آن کسا که کسای عصمت و رحمت است، آن کسا که کسای مظهریت حق است و ببین آنجا که جبرائیل را بار نمی‌دهند کجاست! و تو ای خاکستر گم شده در باد هلاکت! تو خود را با او برابر نهاده‌ای؟ #شهید_سید_مرتضی_آوینی #فتح_خون، ص ۹۵ 🔰@revayateashorai

آل کسا در انتظار خامس خویش اند، تا روز بعثت به غروب عاشورا پایان گیرد و خورشید رحمت نبوی در افق خونین تاریخ غروب کند و شب آغاز شود. #شهید_سید_مرتضی_آوینی #فتح_خون، ۷۶

آه از رنجی که در این گفته نهفته است! و اما سرّالاسرار این خطبه در این عبارت است که لِیَرغَبُ المومِنُ في لِقاءِ رَبِّه تا مومن به لقاء خدا مشتاق شود. #شهید_سید_مرتضی_آوینی #فتح_خون، ص ۶۵

موذن آسمانی در میان زمین و آسمان ندا در داد: سُبّوح قُدّوس ربُّ الملائِکَةِ وَ الرّوح امام به نماز فجر ایستاد و اصحاب به او اقتدا کردند و ظاهر و باطن و اول و آخر به هم پیوست. #شهید_سید_مرتضی_آوینی #فتح_خون، ص ۸۹