چکیده‌ای از کتاب
#غدیر استاد علی صفایی:
ولایت علی، نه علی را دوست‌داشتن که
#فقط علی را دوست داشتن است.
هنگامی که روحی به آزادی رسید و جز امر
#حق امری نداشت و جز خواست او
#خواهشی نداشت، این روح به ولایت میرسد و به سرپرستی میرسد و دستور او و حتی نگاه او در دل‌‍های
#موحد عاشق، حرکت می‌آفریند.
#زیربنای ولایت برای هر فردی با توجه به این دو نکته است:
۱- او می‌داند که ولی بیش از او به او
#علاقه دارد
۲- و بیش از او به منافع او
#آگاهی دارد
علاقه‌ی من به خودم، علاقه‌ي مالک به خودش، یک علاقه‌ی
#غریزی است و علاقه‌ی علی(علیه السلام)، علاقه‌ای از روی وظیفه است. مالک خودش را برای می‌خواهد و علی(علیه السلام) مالک را برای
#خدا می‌خواهد.
وجود ما، جسم ما، جان ما، برای خداست و از اوست. هر کس که این‌ها را بهتر به‌کار بگیرد، در این‌ها حق
#تصرف دارد.
به تعبیر قرآن ولایت
#متمم نعمت‌هاست؛ چون این مقام ولایت است که تمام نعمت‌ها را به‌کار می‌گیرد و
#به‌جریان می‌اندازد و این مقام ولایت است که تمام استعداد‌ها را شکفته می‌کند و بارور می‌نماید.
و این مقام ولایت است که از دل آن عرب‌های
#خون‌ریز تهی‌دست، از دل آن مردان محدود گرفتار، روح‌هایی را بیرون می‌کشید که تمام هستی را در یک گام طی کردند و حتی به بهشت
#قناعت نورزیدند.
علی(علیه السلام) میکرب‌ها را برنمی‌دارد که مزاجها را
#واکسینه می‌کند تا خود با میکروب‌ها درگیر شوند.
@Khanjanidroos
