برای جلوگیری از ریاکاری باید چیکار کنم ؟ ریا یعنی انجام دادن کاری برای خوب جلوه دادن خودمان در نزد دیگران. اگر کاری با این نیت انجام شود، نه تنها اجر و پاداشی ندارد که حرام هم هست. خداوند تنها اعمال خالصی را که برای رضای او انجام شده اند می پذیرد. نفس انسان به طور فطری و عقلی منفعت گراست و از مضرات دوری می کند. بنابراین اگر مشقت انجام عبادت را به جان می خرد، حتما باید چیزی در قبالش به دست بیاورد. وقتی توجه کند که بندگان خدا، از پاداش دادن به کارهایش ناتوان هستند و خداوند هم چنین کاری را نمی پذیرد، متوجه می شود که زحمت بیهوده کشیده و رنج بی نتیجه بر خود متحمل کرده است. پس چنین کاری از نظر عقلی درست نیست و عقل انسان ریاکاری را روا نمی دارد. برخی دیگر از راه های درمان ریا عبارت اند از: توجه به خشم و غضب الاهی از عمل ریا، توجه به بی ارزشی پاداش و تشویق مردم، توجه به خلف وعده ها، نا سپاسی ها و فراموش کاری ها و ناتوانی های مردم در قدر دانی، توجه به قدرت خداوند در تسخیر دل ها و قلب ها، توجه به قدرت خداوند در افشای ریاکاری ها، توجه به این که ریا نابود کننده اجر و پاداش اخروی اعمال انسان است و عادت دادن خود به این که اعمال و کارهای نیک خود را در پنهانی انجام دهد. نکته مهم این که در بسیاری از موارد واقعاً انجام کاری به صورت آشکار، ریا نیست، بلکه انجام وظیفه است، ولی شیطان وسوسه می کند تا انسان را از فیض شرکت در انجام کارهای خیر و عبادات دسته جمعی باز دارد، باید این موارد را شناخت و برای مبارزه با شیطان شائبه ریا را نادیده گرفت و آنها را آشکارا انجام داد. #ریاکاری #درمان_ریاکاری @rkhanjani

از کجا بفهمیم که مورد عنایت اهل بیت هستیم و تلاش هامون در این راه مقبوله؟ رابطه شيعه و پيشوايانش رابطه‏ اى خشك و رسمى نيست كه تنها در حد مقبوليت عقلى باشد بلكه فراتر از آن، تشيع مكتب دلدادگى است. ويژگى ‏هاى عالى اخلاقى ائمه شيعه پيوسته شيعيان را شيفته آنان ساخته و متقابلاً اين شيفتگى با مودّت و مهر امام، پاسخ داده شده است. بنابراين رابطه‏ اى دو سويه و عميق ميان امام و مأموم برقرار شده است. رابطه‏ اى كه ثمره آن معرفت كاملتر خالق و عبوديت خالصانه او و نهايتاً قرب او خواهد بود. محبّت در حقيقت حالتى است كه در دل يك موجود ذى شعور نسبت به چيزى كه با وجود او ملايمتى و با تمايلات و خواسته‏هاى او تناسبى داشته باشد، پديد مى ‏آيد، (اخلاق در قرآن) و البته اين محبت محبتى يكجانبه نيست بلكه محبتى دو سويه كه هر نداى محبت‏ آميز محب با پاسخ مشتاقانه محبوب مواجه مى ‏شود. در حديثى از حضرت صادق(ع) ؛ «رحم الله شيعتنا! خلقوا من فاضل طينتنا و عجنوا بماء ولايتنا، يحزنون لحزننا و يفرحون لفرحنا؛ خداوند شيعيان ما را مورد لطف خاص خويش قرار دهد. آن‏ها از زيادى سرشت ما خلق شده‏اند و وجودشان را با آب ولايت ما سرشته‏ اند و [به همين دليل‏] در شادى ما شادان و در غم و غصه ما غمناكند» شجره طوبى، ج‏2، ص‏6. اين رابطه رابطه‏ اى بس عميق و دقيق است كه روح ائمه(ع) را به روح شيعيانشان پيوند زده، به گونه‏اى كه غم و شادى هر كدام در ديگرى اثر مى ‏گذارد؛ هر كدام به عالم روح ديگرى نفوذ مى ‏كند و از آن اثر مى ‏پذيرد. يكى از شيعيان حضرت على(ع) به نام «رميله» چنين مى ‏گويد: من دچار تبى شديد شدم. هنگامى كه از شدت آن كاسته شد، غسل كردم و براى رسيدن به ثواب نماز جمعه و درك فضيلت نماز با مولايم على(ع)، به مسجد آمدم. زمانى كه حضرت(ع) به منبر شتافت و مشغول سخنرانى شد، دوباره تبم شدت يافت. بعد از نماز به ديدار على(ع) رفتم. حضرت علت بيمارى و ناراحتى‏ام را پرسيد و من توضيح دادم. حضرت فرمود: اى رميله، هر مؤمنى كه بيمار مى‏شود، ما نيز بيمار مى ‏شويم و حزن و اندوه او ما را محزون و غمناك مى ‏سازد و هر دعايى كه مى ‏كند ما به دنبالش «آمين» مى ‏گوييم و اگر دعا نكند ما برايش دعا مى ‏كنيم. (منتهى الامال، ج‏2، ص‏869) اين ارتباط مقدس و عميق، ارواح اولياى الاهى و شيعيانشان را به منزله روح واحد قرار داده و چنان آن‏ها را به هم پيوسته كه ابوبصير، از ياران حضرت صادق(ع)، مى‏گويد: در مجلسى از حضرت(ع) پرسيدم: گاهى بدون علت خاص دچار غم و غصه يا سرور و خوشحالى مى‏گردم، علت چيست؟ حضرت(ع) در پاسخ فرمود: «انّ ذلك لحزن و فرح يصل اليكم منّا اذا دخل علينا حزن او سرور كان ذلك داخلاً عليكم لانّا و انتم من نور الله عزّوجلّ؛ اين حزن و شادى كه گاه سراغ شما مى‏آيد اثر آن غم و سرورى است كه در ما ايجاد مى‏گردد؛ و چون ما و شما هر دو از نور خداوند متعال خلق شده‏ايم، اين حالات ما در شما نيز اثر مى‏گذارد» ميزان الحكمة، ج‏2، ص‏400. بنابراين، مى ‏توان گفت هنگامى كه ما به ياد اولياى الاهى و عظمت و بزرگوارى آنان مى ‏افتيم يا مصيبت‏ها و غم‏هاى آن‏ها را به ياد مى ‏آوريم و قلبمان متوجه آنان مى ‏گردد و درياى دلمان به موج مى ‏افتد و آسمان قلبمان ابرى و جويبار چشممان پر از گوهرهاى پربهاى اشك مى ‏گردد، در اثر همان پيوند شديد روحى بين ما و آن‏ها است و در واقع عنايت و مهر آن‏ها به ما رانشان مى ‏دهد؛ يعنى با لطف و توجه آن‏ها آن رابطه عميق كه شايد مورد غفلت ما قرار گرفته و قدرى مخفى شده دوباره خود را آشكار مى ‏سازد و حالات ما واكنشى در برابر لطف و عنايت و فقيرنوازى آن‏ها است. به طوركلي محبت يك علاقه دو طرفه است: تا كه از جانب دلدار نباشد كششي كوشش عاشق بيچاره به جايي نرسد رابطه محبت آميز ميان شيعيان و اهل بيت (ع) هم يك رابطه طرفيني است و به همين دليل هم بسيار موثر ، سازنده و كارگشا مي باشد. اين رابطه باعث آن شده است كه اهل ولايت و محبت، در تمام زندگي و چالش هاي فرا روي خود، دست توسل به دامن رهبران معصوم و صاحبان ولايت و محبت بزنند، چشم به شفاعت آن پاكان بدوزند و همواره از فيض وجود و عنايت ايشان برخوردار باشند. #عنایت_اهل_بیت #محبت_اهل_بیت @rkhanjani

الا که صبح جمعه‌ها کشیده انتظار او نه جمعه‌ها، که لحظه‌ها چشیده‌ای فراغ او بگو به لب به زمزمه، به هر زمان و هر مکان رسان خدا ظهور او، مرا رسان حضور او م.اس #الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَ‌الْفَـــرَج #السلام‌علیک‌حین‌تصبح @rkhanjani

☀️امام خامنه‌ای (مد ظلّه العالی): 🔹نام امام زمان (عجّل‌الله‌له‌الفرج و سلام‌الله‌علیه) و یاد این بزرگوار، دائماً به ما یادآوری میکند که طلوع خورشیدِ حق و عدل در پایان این شب ظلمانی، قطعی است. انسانها گاهی که امواج متراکم ظلمت و ظلم را مشاهده میکنند، مأیوس میشوند. یاد امام زمان نشان‌دهنده‌ی این است که خورشید طلوع خواهد کرد، روز خواهد آمد؛ بله، ظلمات هست، ظالمان و تاریکی‌آفرینان هستند در دنیا، و قرنهای متمادی بوده‌اند امّا پایان این شب سیاه و ظلمانی، قطعاً طلوع خورشید است؛ این آن ‌چیزی است که اعتقاد به امام زمان به ما می‌آموزد؛ این وعده‌ی تضمین‌شده‌ی پروردگار است: اَلسَّلامُ‌ عَلَیکَ‌ اَیُّهَا العَلَمُ‌ المَنصوبُ وَ العِلمُ المَصبوبُ وَ الغَوثُ وَ الرَّحمَةُ الواسِعَةُ وَعداً غَیرَ مَکذوب‌؛ وعده‌ی تخلّف‌ناپذیر الهی است. در اوّل زیارت [هم دارد]: اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا وَعدَ اللهِ الَّذی ضَمِنَه؛ وعده‌ای که تضمین‌شده است از طرف پروردگار، ظهور این بزرگوار است. 🗒۱۳۹۶/۰۲/۲۰ •┈┈••✾❀✾••┈┈• #کلام_امام_خامنه‌ای #مهدویت #انتظار @rkhanjani

امام زمان(ع) سه غیبت دارد. نخست اینکه حضرت خود، کلمه و آیه غیبی است که فرمود: «يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ». این غیبی که خدا به نبی اکرم صلی الله علیه و آله داده و کار هم با ایشان تمام می شود امام زمان(عج) است. در سوره یونس هم به این نکته اشاره شده است. دوم اینکه حقیقت ولایت، در غیبت و حجاب است. سوم اینکه جسم امام(عج) غایب است. عاشورا نقطه کانونی تجلی و درگیری حق با ظلمات برای رفع این حجاب‌هاست. برای خود امام(ع) که حجابی نیست. حجاب برای ماست. به شفاعت حضرت، عاشورا این حجاب را از امت تاریخی برداشته است و یوم الظهور، یوم الرجعه و یوم القیامه از یوم الحسین(ع) است. @rkhanjani

⁉️ چطور با کسی که ناراحت‌مان کرده برخورد کنیم؟ ⏮ #صریح و #صادقانه_ناراحتی_خود_را_ابراز_کرده و در #انتخاب_کلمات‌تان دقت کنید. 🔹 وقتی #علت_دلخوری‌تان را به شخصی که ناراحت‌تان کرده توضیح می‌دهید، فرد به روشنی متوجه می شود خواسته یا ناخواسته، چگونه شما را رنجانده است. اما برای تاثیر بیشتر، بهتر است که: ◀️ قبل از اینکه با شخصی که شما را ناراحت‌ کرده روبه‌رو شوید، به صحبت‌هایی که می‌خواهید بیان کنید، خوب فکر کنید و در انتخاب کلمات‌تان نهایتِ دقت را به خرج دهید. 🔸‌ اگر از قبل به حرف‌هایی که می‌خواهید بزنید فکر کنید، می‌توانید مطمئن باشید که #منظورتان_را_بی‌نقص_منتقل_خواهید_کرد. ◀️ وقتی روبه‌رو شدید، #صادقانه و #روراست حرف‌تان را بزنید. ◀️ یادتان باشد به دلخوری‌هایی که ربطی به قضیه‌ فعلی ندارند، هیچ اشاره‌ای نکنید و فقط به همان قضیه‌ای بپردازید که در حال حاضر باعث ناراحتی‌تان شده است. ◀️ به جای اینکه حاشیه بروید یا خیلی کلی صحبت کنید، فقط روی #موضوع_اصلی_متمرکز_شوید. ◀️ تا حد امکان سعی کنید جملات‌تان را با کلمه‌ #تو شروع نکنید؛ چراکه در این صورت طرز بیان‌تان اتهام‌گونه به نظر می ر‌سد و طرف مقابل معممولاً حالت تدافعی به خود می‌گیرد. ◀️ در #انتخاب_کلمات‌، #هوشمندانه عمل کنید تا طرف مقابل هم ترغیب شود طوری گفت‌‌وگو کند که به واسطه آن در نهایت به نتیجه برسید. مثلاً بگویید: «راستش بدجوری ازت دلخور شدم؛ اما چون دوستی‌مون خیلی برام ارزشمنده، می‌خوام روراست در موردش باهات حرف بزنم تا با هم حلش کنیم.» 🔸 به این ترتیب می‌توانید کاری کنید که طرف مقابل مجاب شود بدون عصبانیت به صحبت‌های‌تان گوش کند. ادامه دارد... @rkhanjani

#عمر اگر 70 ساله شویم ۷۰ سال عمر ما چطور می گذرد؟! ۲۵ سال آن را خوابیدیم. ۸ سال آن را درس خواندیم. ۶ سال آن را به استراحت گذراندیم. ۷ سال آن را صرف تعطیلات و تفریح کردیم. ۵ سال آن را با ديگران صحبت کردیم. ۴ سال آن را غذا خوردیم. ۳ سال آن را در رفت و آمد گذراندیم. 🔸 بنابراین برای خودمان و خدای مان ۱۲ سال بیشتر وقت باقی نمی ماند... زمان ما اندک است... در هجده سالگی نگران تفکر دیگران در مورد خودمان هستیم. وقتی چهل ساله می شویم اهمیتی نمی دهیم که دیگران در مورد مــا چه فکر می کنند... و زمانی که شصت ساله می شویم پی می بریم که اصلا هیچکس در مورد ما فکر نمیکرده است ! چه آسان هدر میدهیم عمر خویش را فقط برای دیگران و طرز فکرشان... 🌱 @rkhanjani 🌱