🌸🌸🌸🌸🌸 تا_تلاقی_خطوط_موازی ‌سهم259 -خب دیگه شوخی و بچه بازی بسه. دوباره جدی شد وکلا یک آدم دیگر -بهت گفتم وقتی ازت کار بدی خواستن چیکار میکنی؟ -با بی اهمیتی و راحت انجام میدم عصبانی شد: -من اینجوری گفتم ؟؟ -وا؟! محمد ؟؟ -ساکت.مثلا گفتن فلانی رو تیر خالی کن تو کلش میکنی؟! با ترس گفتم: -نه نه! گفتی,خودم ببینم حدش چقدره بعد انجام بدم. -آفرین.مثلا گفتن بیا سیگار بکشیم یا خودمونم مواد بزنیم؛اینجا دیگه مجبوری دو تا پوک بزنی... ببخشید در کل خودتو عوضی به تمام معنا نشون بده دیگه خودت بفهم.مثلا دوتا پوک بزن بگو بچه‌ها سرم درد میکنه و کنار بکش اوکی؟ -اوکی -خب حالا همون که گفتم؛گفتن بیا تیرو خالی کن تو سر فلانی چیکار میکنی؟ فکرش هم مو را بر اندامم راست کرد: -ن..نمیدونم.. خیلی عصبی شد: -یعنی من الان این همه وقت؛علاف بودم؟ یعنی من باید,بیام تک تک احتمالات رو بهت بگم؟! خودت نمیدونی با اون چیزایی که یاد گرفتی جواب اینو بدی؟ اشکم داشت در میامد.روی جدیِ محمد خیلی بدبود: -خب محمد من خشونت بلد نیستم چه غلطی کنم تو بگو! سر تکان داد,و گفت: -خودتو میزنی به بیخیالی و بیحالی چهارتا فحش ناجور به اون طرفی که قراره بمیره میدی،نهایتا دوتا لگدم تو دلش میزنی و میگی من حال ندارم یه سگو بکشم. اوکی ؟؟ یه چیزی تو این مایه ها. ** سر تکان دادم و با ناراحتی گفتم: -باشه محمد دیگه خسته شدم با ترس گفت -"هیس هیس"....الو؟؟ جون دلم؟! ها ها فدای تو من بشم... بلند شد و به تنها بالکن آن سوئیت رفت تا عاشقانه‌هایش با فائزه را نشنوم خدا حفظش کند. تنها مردی بود که بی جنبه بازی درنمیاورد. از همان نوجوانی هرجا میرفتم و مردی در اطرافم بود بعد از کمی روی خوش جوری پیشنهاد میداد که پشیمانت میکرد از خوش اخلاق بودن. خوب به یاد دارم وقتی دوسال بعدازجریان زینب و فروپاشی مثلث دوستی، پدرم که دید افسردگی دارم؛اجبارم کرد تا رانندگی یاد بگیرم. نسیم که زود تر از من گواهینامه گرفته بود؛به پدرم اصرار کرد مربی آقا به من آموزش دهد وخودش تجربه ى خوبی از خانم بودن مربیش ندارد. پدرم بسیار حساس بود اما به هرحال راضی شد و همان هم شد که از جلسه ى ششم به بعد به همان خانم تغییرش دادم! این یک مورد بود... بعدها که برای آموزش تخصصی و گریموری در آموزشگاهی ثبت نام کردم؛مردان آنجا از مؤدب بودنم پشیمانم کردند ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 تا_تلاقی_خطوط_موازی ‌سهم260 نه اینکه من فوق العاده باشم نه.مشخص بود به پشه ى ماده هم گیر میدهند و حالا این محمد بود که خدامیداند کوچکترین نگاه زشتی به من نداشت و یک لحظه فائزه جان گفتن از دهانش نمی افتاد.وقتی برگشت؛کمی خجالت میکشید. -محمد دیگه بسه امروز خسته شدم. -باشه بابا تنبل...خب من برم. تندی گفتم: -نه. نشست و گفت: -جونم بهار؟ آخر غیرعادی گفتم نه! -میشه یکم از خونه بگی؟ از همه... رویم نشد از امیراحسان انقدر مستقیم سؤال کنم -الان دیگه بیشتراز دوماهه گذشته..میدونی که.. سیاهاشونو دراوردن.دروغ چرا از خانواده ى خودت زیاد خبر ندارم.گاهی امیراحسان بهشون زنگ میزنه اما شرایطش رو نداره که بهشون سر بزنه. -پدر مادرم چطورن؟ خندید و گفت: -اونارم آخرین بار چهلمت دیدم! هم خنده ام گرفت هم غصه خوردم -فائزه چی ؟ اون چیکار میکنه ؟ -هیچی بابا اون تا همین یه ماه پیش گریه میکرد. الانم اسمت میاد گریه میکنه!پدر منو دراورده. خندیدیم -بدجنسی...از اصل کاری نمیگی تا نپرسم ! -اون آخه خوب نیست.. حالا دیگه مطمئنم دوستت داره. چشم هایم روشن شد: -چرا ؟؟ -ولش کن ناراحت میشی..بگو تو روخدا ! خود کشى مودکشی کرد؟؟ بلند و کشیده گفت: -"نه بابا" ! اون دروغم نمیگه ! خودکشی ! -خب پس چی ؟؟ -بابا اینا یه خاله دارن دیدیش؟ -آره! خواهر ناتنی حاج خانم؟ -آره آره خودش....هیچی اون هفته پیش تو جمعمون بود؛ برگشت به احسان گفت خاله جون دیگه چهل زنتم درومده زن بگیر. قلبم ایستاد -خب.. -نگاه کن رنگشو ! نمیگم اصلا ! عصبی گفتم: -آخه به این زودی محمد ؟ این چه حرفیه ؟! -خب دید امیراحسان کاراش افتاده گردن مادرش و فائزه مثلا نظر داد.. -مگه زن حماله؟! با خنده گفت: -بابا من نگفتما الان با من دعوا میکنی! هیچی دیگه اینو که گفت؛دختر خودش صاف نشست و زد زیر خنده اما من مردم...هیچ بعید نبود برایش آستین بالا بزنند... -حالا ناراحت نشو...عکس العمل امیراحسان رو بپرس! -بگو خودت...محمد بخدا داغونم کردی...مرگ بهار خواست زن بگیره بهم بگو -برو بابا دیوونه... هیچی خونه‌رو رو سرش گذاشت. گفت کسی اسم زن بیاره خودمو آتیش میزنم. با ناامیدی گفتم: -آره چون از زنها بدش اومده و اعتماد نداره وگرنه ربطی به من نداره. -برو بهار برو... آدم خر که نیست میفهمه...وقتی مثل افسرده ها صبح تا شب تو اتاقه و اخلاقش تند شده به نظرت چه منظوری داره؟ **** زمان حال: حالا تا حد زیادی بهبود پیدا کرده بودم و فقط کمی پای راستم ناسازگار بود که محمد لطف میکرد و من را هر ازگاهی پیش فزیوتراپ میبرد.. ازمرور خاطرات بعد از تصادف؛ خودم هم حس خاصی داشتم.برایم عجیب بود که روزی سرنوشت برایم اینطوربخواهد. هر روز پر ادعا به محمد میگفتم "کی شروع کنیم؟" و او میخندید و میگفت "فکر نکن کار ساده ایه !" .من همچین فکری نمیکردم.فقط دلم میخواست زودتر کارم را انجام دهم تا خیالم راحت شود! از خیلی چیزها...مثلا خودم را با انجام این کار مثبت آرام کنم،مثلا تبرعه شوم،مثلا انتقام خودم و دخترم را بگیرم و یک "مثلاً " پررنگ در ذهنم بود که سعی میکردم نادیده اش بگیرم! درست بود...بخشیده شدن توسط امیراحسان. این برایم از هرچیزی مهم تر شده بود. شبها با این فانتزی که حسابی داستان عاشقانه ای خواهیم داشت سربربالین میگذاشتم و روزها به عشق او بلند میشدم.محمد میدانست. میدانست هشتاد درصد برای جلب نظر امیراحسان این کار را میکنم و دم نمیزد.یعنی نظری‌نمیداد. اما حالا دوهفته بود که حسگرهایم خبرهای خوشی را دریافت نمیکرد.وقتی به محمد میگفتم میخواهم زود تر استارت بزنم؛سرش را تکان میداد و میگفت تا حدودی از این نقشه پشیمان شده است! میگفت من آمادگی لازم را پیدا نکرده ام وهنوز احساسی تصمیم میگیرم. ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸 تا_تلاقی_خطوط_موازی ‌سهم261 به او میگفتم خب تکلیفم چه میشود؟! سرش را میگرفت و درمانده میگفت نمیدانم فقط حس میکنم تو نمیتوانی! از او بعید بود من را اینطور نالایق تصور کند. او کسی بود که به من انگیزه داده بود وحالا داشت ازاحساساتی بودنم ایراد میگرفت.اما من تمام شگرد هارا از برشده بودم. نمیگویم سنگ دل تمام، اما خوب میدانستم چه کار کنم.به من گفته بود هرکار ناشایستی که تا به حال از آن فراری بودم؛باید انجام بدهم ودراین موارد خاص اشکالی ندارد. وقتی با مِن و مِن وخجالت از امیراحسان که هنوز محرمم بود سخن به میان میاوردم به راحتی توجیه میکرد که موردی ندارد.برای همین بود که حالا به این نتیجه رسیده بود من آدم این کار نیستم.خودم که این حدس را میزدم.میگفت درحرف آسان است.به عمل که برسم جا خواهم زد...اما این مدت یکجور خاصی رفتار میکرد.یک نا امیدی یک چیز لعنتی و عوضی ته چشمانش بود که من را نگران میکرد.میترساند و من دل آشوب داشتم. زنگ هم که میزدم؛ جواب سربالا میداد و بدجور داغان بود! از امیراحسان که حرف میزدم؛ حرف می انداخت.از آرزوهایم که میگفتم؛ حرف می‌انداخت. اوضاع خانه را میپرسیدم؛ طفره میرفت.هر چه بود یک درگیری عاطفی بود.حس میکردم گره کار،گره ی عاطفی است. حتی امروز که آمد داخل تا من آماده شوم برای جلسه ی پنجم فزیوتراپی؛دیدم که داخل بالکن شد و پنج نخ سیگار کشید.هم سیگار کشید هم گریه کرد!! این بار هر دورا باهم داشت واین یعنی فاجعه ! کمی لنگ میزدم.خودم را به سمت بالکن کشیدم وگفتم: -چته تو محمد. هنوزم نمیخوای بگی؟ با فائزه مشکل پیدا کردید خدایی نکرده ؟ اما مغرور بود نمیخواست گریه اش را ببینم.پس با پررویی در حالی که پشتش به من بود؛ تند و تند اشک هایش را پاک کرد و با صدای بمی گفت: -نخیر خدا نکنه. -خب خداروشکر.پس چی؟ -بهار من اشتباه کردم تو نمیتونی. همچین واضح و قاطع گفت که فقط نگاهش کردم. برگشت وادامه داد: اصلا میخوام یه کاری کنم.تو رو میبرم کلانتری و میگم که غلط کردم همچین کاری کردم. با ناباوری گفتم: -آخه چرا ؟ چته ؟! به سرعت خارج شد و گفت: -بیا دیر شد. با این وضعیتم به زور خودم را به ماشینش رساندم و نشستم کم کم آنقدر احساسات بد به دلم هجوم آورد که حس کردم مثل دورانی که نرگس را داشتم؛حالم بد است.یک بدی خاص. یک چیز بد مزه زیر دهانم... -محمد... فریاد زد: -محمد و مرض. با بهت گفتم: -محمد؟؟ عصبی نگاهم کرد و گفت: -اگه تو انقدر بچه نبودی؛اگه قوی بودی؛این بهترین نقشه بود. اما تو نا امیدم میکنی. "اَه" و روی فرمان کوبید پر بغض گفتم: -محمد نمیفهمم چرا اینجوری میکنی ؟ تو از کجا میدونی من کم میارم ؟! من این همه وقت گذاشتم !! -اصلا همَه‌رو بریز تو سطل آشغال خب؟ من خوردم تو رو وارد این جریان کردم. -چرا به من نمیگی چی شده ؟! فریاد زد: -چیزی نشده خب؟؟ خب؟؟ اصلا دلم نمیخواد خواهرم بره بین اون همه حروم لقمه.من خیلی کثافت بی غیرتم که جونت واسم مهم نبوده. نه...این نبود...دراین چند ماه راجع به این موضوع هم حرف زده بودیم.او هم مثل امیراحسان میگفت این کار جهاد درراه خداست.من باید خوشحال هم باشم که میتوانم اینقدر مفید باشم و تازه توهم خوشحال بود که در این راه زحمت میکشد بحث دین و ایمان اینجا جدا بود. بارها بخاطر بی‌حیایی‌هایی که قرار بود بکنم خجالت کشیده بودم و او میگفت مشکلی ندارد و موارد استثنا جایز است 🌼زکیه اکبری 🌼 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 تا_تلاقی_خطوط_موازی سهم262 -نه محمد بخدا یه چیزی شده. دو هفته دندون رو جیگر گذاشتم گفتم خودت میگی اما نمیگی...آخه محمد تا وقتی انگیزه ‌ی به این بزرگی دارم چرا باید جا بزنم؟ نگاهش را غمگین و دلسوز به چشم‌هایم داد: -انگیزه‌ت چیه؟ -خب... چشم چرخاندم و گفتم -خیلی چیزا! اِم...جبران، کم شدن جرم... من حتی دنبال گرفتن تقاص علی نادرلو و زن و بچه‌شم...با غصه گفت: -نه آجی منو خر نکن... اون انگیزه درشته‌رو بگو! با خجالت به چشمان سرخش نگاه کردم: -آره از تو چه پنهان...جلب نظر امیراحسان...اینکه شاید دوباره راهم بده... پلک زد و یک قطره اشک از چشمش روی پیراهن سپیدش افتاد - محمد...؟ ناباور نگاهی به او و قطره اشک انداختم. -بهار من متاسفم...بخدا خواستم یه جوری حالیشون کنم...یعنی حالیش کنم...اما نمیشه... خرد و داغان بو . از نگاه من فراری بود. دستم را روی دهانم گذاشتم و گفتم: چی شد؟؟ با غصه گفت -بهار من دیدم زودتر بگم بهتره...یعنی نمیخوام با این پنهان کاری با احساساتت بازی کنم.یعنی اونقدر پست نشدم که فقط بخاطر کار و کشورم، تو رو بکنم طعمه‌ی نوک قلاب...آره من یه پلیس مهربانم! از شانس گندم خدا یه قلب داده که... تقریبا جیغ کشیدم: چی شده؟! سرش را برگرداند و گفت: -امیراحسان داره ازدواج میکنه. یعنی امروز صبح عقد کرد. تمام شد...نداشته از دستش دادم...الهام شده بود.میدانستم..مشخص بود اصلاً .... دو دستی روی‌دهانم را گرفتم و با حسرت چشم بستم.اشک هایم دانه دانه چکید... ** اشک هایم را پاک کردم وبا خنده گفتم : -الکی...اَه،من چقدر احمقم زود باور میکنم. اما ته دلم صدایی شیطانی قهقهه میزد به خیال خامم،بخت شومم،تنهائیم با گریه برای اولین بار به محمد دست زدم و بازویش را با قدرت فشردم: -بگو شوخیه محمد. حالش بدتر از من تعریفی نداشت...آرام دستش را کشید و من هم دو دستم را روی صورتم گذاشتم واز ته دل زار زدم -گریه نکن بهار..اونم نمیخواست..یعنی حاج خانوم خواب دیده بود باید بچه‌ی احسان رو ببینه نمیدونم یه چیزی تو این مایه ها...یعنی حالم انقدر بد شد که اصلا واینستادم گوش بدم جون محمد. بهار جان تو رو خدا اینجوری گریه نکن. -منو خر نکن محمد ! حاج آقا هم از امیراحسان حساب میبرد ! حالا چی شده که شده تابع مامان جانش ؟! خودشم میخواسته...میخواسته...میخواس ته... ناله کنان سرم را تکان میدادم و برای تنهایی خودم اشک میریختم و او هم دلداریم میداد: -ببین بهار اون اصلا مشخص نبود ته تهش باهات بمونه..بخدا تو لیاقتت خیلی زیاده..ان شاءالله خوشبخت میشی..میدونی اگه تو این کارو ادامه ندی واسه منم خیلی بد میشه..بابامو در میارن بهار... نمیفهمیدم.اصلا حرف هایش معنا نداشت..من فقط یک چیز را میدیدم...اینکه دختری سپیدبخت همسر امیراحسان است... کسی که در خیابان؛ "امیرحسین" است.کسی که نام "امیراحسان" را حق ندارد بشکاند.کسی که زیر سلطه و زورگویی‌های مردانه و خواستنی اوست.کسی که اگر او بخواهد باید بچه دارشود. باید حتما نامش یا نرگس باشد یا امیرعلی. 🌼زکیه اکبری 🌼 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 تا_تلاقی_خطوط_موازی سهم263 حالم بهم خورد دلم زیرورو شد. در ماشین را باز کردم وپیاده شدم. فزیوتراپی برود به دَرک،برود به قبرستان. کنار جوی آب عوق زدم.همیشه گریه ی زیاد من را به این درجه میرساند.محمد غمخوارم بود. باناراحتی کنارم نشست و گفت: -آجی گریه نکن...میخوای برگردیم استراحت کن امروز رو باشه؟ با ناله درحالی که صدایم چیزی جز اصوات نامفهوم نبود گفتم: -محمد،چطور تونست؟! من زنش بودم! تازه منو از دست داده! منو دخترش رو تو یه روز از دست داد! اینا یعنی چی محمد؟؟ دل نداره مگه؟! عاطفه نداره مگه؟ عابرین نگاهمان میکردند ورد میشدند -بهار جان به جون خودم قسم بجون طاها خیلی خودم درگیرم...این طوری نکن... با جیغ گفتم: -چرا بهش نگفتی ؟ با حیرت گفت: -دیوونه شدی؟! بگم بهار زنده اس زن نگیر؟! یا این هیچی! ببخشیدا تو میدونستی اون بازم تورو... ولب گزید...بلند شد و گفت "متأسفم" اما من سوختم.دلم سوخته بود خدا...این رسمش نبود.محمد راست میگفت.هیچ کدام از انگیزه هایم مهم نبود.حالا فهمیدم فقط برای احسان میخواستم این ریسک را بکنم. فشارم افتاده بود.خودم را روی آسفالت کشیدم و بیحال به لاستیکش تکیه دادم . -بهار جان؟ چشم باز کردم دیدم یک بطری آب معدنی کوچک دستش است...چیز دیگه ای هم میخوری از اینجا بگیرم؟ سرم را به طرفین تکان دادم وگفتم: -ازش متنفرم محمد. -باشه بعدا حالا حرف میزنیم.اون خیلی پَستِ محمد. -باشه آجی ...بلند شو -اون خیلی چیزارو فراموش کرده محمد...اون همه عاشقانه... خجالت نکشیدم.حیا هم نکردم....اون همه شوخی...چسبیده به دوتا تیکه خاطره ی بد آخر... -بهار... کنارم روی پاهایش نشست و بطری را با ناراحتی تکان تکان داد -محمد تو هم پستی؟ نکنی با فائزه ها ؟! من دل گنده شدم محمد..فائزه مثل بچّست..از کِی تصمیم گرفت؟ ...- -دو هفته اس نه ؟سرتکان داد ...- -گفتی عقدش بود صبح ؟ خب تو چرا نموندی؟ -جشن نبود.تو خونه عقد کردن..منم بعدش اومدم اینجا... اصلا داغ کرده بودم.نمیفهمیدم.مثل پسرها نشستم پای آسیب دیده ام را دراز کرده بودم وآن یکی را جمع کردم.آرنجم را روی زانویم گذاشتم وپیشانیم را گرفتم.دیگر گریه ام نمیامد. -دختره کی هست؟ -میشه تمومش کنی؟ -نه نمیشه.کی هست ؟ دخترخالش؟ -نه.همسایه ی نسرین وحسام. 🌼زکیه اکبری 🌼 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 تا_تلاقی_خطوط_موازی سهم264 -هوم...خوبه...پس نسرین آستین بالا زد. -تقصیری نداشت.سپرده بودن به همه ... -ها سپرده بودن به همه که سریع و فی الفور جایگزین واسه بهار پیدا کنید،کارگاه تولید بچه.. محمد با ملایمت گفت: -باید بشینیم یه فکری کنیم تو رو چی جوری روبه روکنیم.. اصلا سکته نکنم شانس اوردم. -دخترِ خوشگله ؟ -بهار؟؟؟ -جواب بده محمد نگاه، دیگه گریه نمیکنم. مبارکش باشه.فقط میخوام بدونم خوشگله ؟ -من نمیدونم.با حرص گفتم: -نترس به گناه نمیفتی.با من مقایسه کن.من یا اون؟ جون طاها. -تو...به جون طاها تو شاید اگر این مدت با محمد نمیگشتم؛ با وجود آنکه قبلا هم مهربان بود وباهم صمیمی بودیم؛ هرگز رویم نمیشد این سؤال احمقانه وبچگانه را بپرسم. اما دوستی این مدت واز طرفی حال نامساعدم وادارم کرد این سوال را بپرسم. -من میرم بالا محمد.میخوام تنها باشم.بعدش یه فکری کن چطوری پس بفرستیم..."یا علی" ... پشتم را تکاندم و آرام وشکسته راه افتادم. -بهار چطور مطمئن باشم بلایی سر خودت نمیاری؟ ایستادم وبا تلخی لبخند زدم: -من جرأت این کارارو ندارم.وگرنه هشت سال پیش این کارو میکردم.خداحافظ مثل امیراحسان چهارطاق خوابیدم وسط سوئیت و به اولش فکر کردم. وقتی آمد خواستگاری،توصیفات مستی از ظاهرش، دل پرآشوبم،مردانگیش وقتی به دروغ گفتم بیمارهستم،همه و همه مثل یک فیلم از جلوی چشمانم گذشت. فیلم را با دور تند رَد کردم ورسیدم به شب ازدواجمان. دیرآمد.نماز خواند،بحثمان شد، همدیگر را نمیشناختیم. با غیرتش بازی کردم،ظاهر فریبنده‌ام را دید، دست وپایش لرزید خوشم آمد.اینجا را استوپ کردم و از اول پِلِی کردم. خیلی خوب بود. چرا اینجوری شد؟ نمیدانم حقم بود حتماً. توبه که نشد نان و آب !زینب را سر بریدند ! حالا حالاها باید جانم در میامد.ایول خداوندا...ناز شَستت...خوشم آمده ! جالب شده.. همینطور رگباری میبارد و امان نمیدهد. مسخره ندارد،خودم میدانم چه میگویم،دلم برای موهای سفیدش تنگ میشد.این همه سال آرایشگری کردم به زیبایی و نرمی موهای او ندیده بودم.میامدند پول میدادند برایشان مِش کنم...موهای او مش خدایی بود.دلم میخواست ببافمش...چقدر خوشش آمد آن شب..تعجب کرد...وای نرگس... !! دست خودم نبود. خُل که میشدم ، خودم از خودم میترسیدم! محمد گفت من زیباتر هستم.ها ها...چه عالی! امیدوارم زنش زشت باشد! بلند فریاد زدم: - ان شاءالله زشت باشی...ان شاءالله نازا باشی...ان شاءالله بمیری.... و مثل یک جنین مچاله شدم و زار زدم...بلند بلند فریاد میکشیدم: ازت متنفرم عوضی...متنفرم... محمد پشت در بود و محکم در را میکوبید.جیغ کشیدم: -چته تو ؟ برو بذار بمیرم...برو -بهار دیوونه بازی در نیار بخدا دیرم شده بدبخت شدم از ترس تو نمیرم. -نمیکشم خودمو نترس ...برو به کارت برس..برو... -قسم بخور بهار.یه چیزی بگو باور کنم. حوصله اش را نداشتم. داد کشیدم:به چی قسم بخورم ؟ ازهمه متنفرم.عزیزی ندارم قسم بخورم.برو نمیکشم. مشتی به در کوبید و گفت "محمد بمیره اگه کاری کنی" وتند وتند پله هارا پائین رفت. حالا تکلیفم چه بود ؟؟ نمیدانم...محمد راست میگفت که منه احساساتی کلّه پوک هنوز آماده نیستم.با این حرف او از پا درآمده بودم اگر میرفتم بین آن حیوان ها که دیگر هیچ . . . . باز هم بیحال افتادم وفکر کردم... دو راه میدیدم.با محمد برویم و خودمان را معرفی کنیم یا بمانم وبجنگم.انگیزه ؟ هیچ...چه انگیزه ای بالاتر از نرگس؟ بالاتر از به یغما رفتن جوانیَم ؟ بخدا که ثابت میکردم من ضعیف نیستم.کاری میکردم نامم سر زبان ها بیُفتد..به قدرت،شجاعت،دلاوری... امیراحسان قرمه سبزیش به راه بود.من دیگر نمیخواستمش..واقعا قلبا هنوز مهم بود.مگر میشود به این زودی فراموشش کنم؟ اما دیگر رنگ و نقشی در انگیزه هایم نداشت...البته درحال حاضر...!! فعلا فکری در موردش نداشتم. 🌼زکیه اکبری 🌼 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 تا_تلاقی_خطوط_موازی سهم265 _الو محمد ؟ -جانم سعید ؟ واین یعنی کسی پیشش است -من میخوام این کارو انجام بدم. -باشه سعید اتفاقاً الان امیراحسان اینجاست. شنیدم..صدای تازه داماد را شنیدم اما دیگر باید بیخیالش شوم.."بهش بگو زودتر بیاد"...شنیدی خودت ؟ سلامم رسوند البته ! -هه...شنیدم تبریک بگو....ببین محمد پس هر وقت وقت کردی بیا بهم بگو از کِی شروع کنیم. هول شده بود -باشه حالا ! خداحافظ.صدایش که عادی بود.مثل همان موقع ها که حالش خیلی خوب و آرام بود. دلم هوای خانواده ی خودم را کرده بود. پدرم...مستی...مادرم..نسیم. ..حتی فرید.درحال حاضر فقط آنها را میخواستم.اما داشتن آنها؛لازمه‌اش پیروزی دراین بازی بود وتمام. *** اواخر بهمن بود.کرج هم که مشخص بود چه یخبندانی میشد. دراین مدت محمد به من خرجی میداد و من دلم میخواست زمین دهان باز کند و یکجا من را ببلعد.حالا به ناچار از سرما پالتویی با پول او خریده بودم.درست بود با او راحت شده بودم اما از تصور نسبتش با خودم... مخصوصاً حالا که دیگر خودم را فامیل نمیدانستم. درست بود که هنوز محرم احسان بودم اما از تصور اینکه زن گرفته ...پیام داده بود.می آید تا حرف بزنیم.این روزها او را هم نداشتم. چراکه حال آقای داماد خوب شده بود و خودش سرکارش برگشته بود و اینچنین بود که عرصه برمحمد تنگ شده بود. لباس هایم را پوشیدم. درمدت بیکاری وزمانی که هنوز دلم خوش بود به بازگشت برای خودم شال گردن و کلاه بافته بودم.یک تیپ زمستانه زدم و باید آخرین کاری را که در نظر داشتم انجام میدادم. محمد تک زنگ زد یعنی که بروم پائین. درماشین را باز کردم ونشستم. -خب تو خونه حرف میزدیم؟! تو این سرما کجا بریم؟ پاتم که نباید یخ کنه. سرد وساکت درحالی که به روبه رو نگاه میکردم گفتم: -برو بهشت زهرا. با تعجب گفت: -اصلاً اسمشم نیار. نگاهش کردم وگفتم: -خواهش میکنم ازت. با حرص گفت: که بری سرقبر خودت آره ؟ نه...تو هنوزم آماده نشدی..خاک برسرمن! عجب غلطی کردم. -من باید قبرم رو ببینم محمد.باید ببینم که واقعا منو به این راحتی فراموش کردن؟! -خواهشاً فیلم سینمائیش نکن بهار.آره من دارم بهت میگم کلا فراموشت کردن.فهمیدی؟ کلّاً ! ببخشید بی رحمم اما دیگه بسه.. -خواهش میکنم محمد.چرا نمیبیریم خب؟ تو که میگی فراموشم کردن؟ الان میترسی کسی ببینمون؟ نترس کسی سرقبرم نمیره ! زنده که بودم کسی... -بسه.خانوادت که دوستت دارن؟! الان بریم ببینیم پدرت اونجا باشه؟! -امروز سه شنبه اس...نه پنجشنبه نه جمعه. -هرچی بهار! تو داری با این کارات اصول حرفه ای منم زیرسؤال میبری آجی..ببخشید من نمیتونم. -باشه من خودم آژانس میگیرم میرم.به تو گفتم بیای که جاش رو نشونم بدی.خودم میرم پیدا کنم. همین که آمدم در را باز کنم گفت: -قول میدی وقتی دیدی دیگه بازی در نیاری و کارمون رو شروع کنیم ؟؟...خبر نداری آقا شاهینت شنیده مردی! با دهان باز نگاهش کردم: -جدی ؟!؟ سرتکان داد و به روبه رو نگاه کرد: -زنگ زده به امیراحسان..گفته میخواستم به شخصه بیخیال خلاف و جنایت بشم.اما شنیدم عشقمو به کشتن دادی!گفت تو که مؤمنی حتماً قضیه ی شیطان و خدا رو خوب شنیدی...پس قسم میخورم به روح بهار تاجایی که جا دارم و عمر دارم باهات بجنگم..گفت تمام سیستمتون رو میبرم زیرسؤال ! به سمتم برگشت و گفت:میخوام اعتراف کنم ! شاهین یه نابغه‌ست! 🌼زکیه اکبری 🌼 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸🌸 تا_تلاقی_خطوط_موازی سهم266 -حالا من چطور برم پیشش ؟؟؟ -واسه هرچیزی یه راهی هست.بهش بگو الکی گفتن تو کشته شدی آبروشون نره،چون فراری شده بودی میخواستن آبروی خانوادگیشون نره! -وای وای...نمیدونم داغ کردم.من رو ببر سرخاکم! بی حرف استارت زد و راه بهشت زهرا را پیش گرفت **** از من بیشتر میترسید.در واقع باید بگویم؛من اصلاً نمیترسیدم. هر دو در ماشین نشسته بودیم و او رنگش را باخت داده بود.اما الکی میترسید. محال بود ما را ببیند.درآن شلوغی..داخل ماشین..ازآن فاصله !! فقط نمیتوانستم پوزخندم را جمع کنم. امیراحسان با یک تیپ زمستانه که هیچوقت فرصت نشد اورا به این شکل ببینم؛ بالای قبرم نشسته بود !!!! با مسخرگی گفتم: -این الان یعنی چی؟ محمد زبانش بند آمده بود.رنگش از گچ سفیدتر شده بود.صندلی را خوابانده بود وفقط ذکر میگفت. -بهار بدبخت شدیم.فقط باید گولّه کنم بریم. کمربندت رو ببند. -محمد،من باید قبرم رو ببینم.دوست دارم واسم جالبه.فقط نمیدونم آقای داماد اینجا چیکار میکنن! میخواد ادای آدم خوبارو دربیاره نه محمد ؟ امیراحسان ایستاد و من نمیتوانم انکار کنم که قلبم برای ظاهر زیبایش نتپید. پالتوی بلند مخمل مشکی.با یک عینک آفتابی در آن هوای ابری.واین یعنی گریه هم میکرده ؟! اما خوشم نیامد.چندشم شد.از دور حلقه اش برق میزد. _مبارکش باشه...چقدر خوبه...هه.. -نمیدونم اومده چیکار؟! اصلاً سابقه نداره ! -آره دیگه زنشو پیچونده بیاید بالا سر من یاسین بخونه. -نه بابا امیراحسان رو نمیشناسی؟ به اجازه زن کاری نداره.البته خانومشم آرومه.... و خجالت کشید -یعنی چی آرومه از من آروم تر ؟زیرسلطش بودم این همه ! -ایده ای ندارم.شرمندم. امیراحسان با سرو شانه ای افتاده به سمت ماشین شاسی بلند مشکی رنگی رفت ومن با حیرت گفتم: -ماشین خریده؟ -پس میخواستی با اون لاشه‌ی سوخته رانندگی کنه؟ نه که بگویم دنبال مال دنیا بودم،اصلا جوکی بود برایم آن هم در این شرایط. اما خب زن بودم.دل داشتم !! پر حرص گفتم: -هوم چه عالی! عروس خانوم چه ماشینی سوار میشن! -تازه خبرنداری تیباتو داده به اون ! و فهمید چه حرف ناجوری زده است ! با خجالت سربرگرداند. پر از خشم نگاهش کردم وگفتم: -اون اُمّل اصلاً رانندگی بلده ؟ ابروهایش بالا رفت وگفت: -امُل ؟؟؟ تو دیدیش مگه ؟ -تو میگی زشت و آرومه. با اینکه هر دو حال مساعدی نداشتیم.زیر خنده زد و گفت: -هوم چه دلیل قانع کننده ای ! دختر بدی نیست واقعا ... وقتی که جای خالی احسان را دیدم پیاده شدم. محمد نزدیک بود خودش را خیس کند.پای راستم به شدت درد میکرد.پلاتینی به اندازه ی هفت سانت داخلش بود که نباید سرما میخورد. حالا یخ زده بود و من از ترس محمد جرأت نداشتم بگویم. -بهار توروخدا دیدی زود بریم. بادیدن گل های نرگس چیده شده روی قبر قلبم محکم کوبید...آرام وزیرلب، روی قبرم را خواندم !!: -بهار غفاری...فرزند فرامرز...تولد......( وفات )..... و چشمم روی شعر تراشیده شده مات ماند : ازکجا آمده بودی این چنین آرام آرام ازکنار آخرین پنجره که از آن میگذشتم خسته ی خسته راه رفته بودم تنهائیم در امتداد دست هایت بزرگ تر خواهد شد من اینجا تا تلاقی تمام خطوط موازی تا پر شدن صدای قلبم به انتظارت خواهم ایستاد. 🌼زکیه اکبری 🌼 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛

🌸🌸🌸🌸🌸 تا_تلاقی_خطوط_موازی سهم267 کاش محمد هم مثل حسام واحسان خشک بود. کاش یا کلاً آهنگ گوش نمیداد،یا فقط سامی گوش میداد. پشیمان شدم از این که حالت اعتدال محمد را تحسین میکردم.آخر الان وقتش بود ؟؟ نشستیم درماشینش و او آنقدر حالم را خراب دید که گفت: -بیخیال بابا ... دستش را به سمت ضبط برد و پلِی کرد....که ای کاش نمیکرد...پشت هم آهنگ‌های غمناکی که همه جوره به من ربط داشت!....آمد قطع کند که گفتم "نه محمد" . . . در حالی که خواننده با صدای سوزناکی میخواند آرام گفتم: -چرا این کارو کرد ؟ -بهش حق نمیدی؟ -منظورم ازدواجش نیست.چرا حق دادم.اون که نمیتونست مجرد بمونه.میگم چرا اومده بود سرخاکم؟ دستش را جلو برد و کمش کردنمیدونم.اینو میدونم که دیگه بهتره فراموشش کنی.کار ما انقدر جدی هست که بیخیال این چیزا بشی.. توچشمات جدیت میبینم..هستی؟ سرتکان دادم و مستقیم را نگاه کردم.... "هستم" * جلوی خانه ی شاهین بودم.خانه باغ دنجش... بادلی قرص،دستی محکم وامیدوار ازپیروزی و قطع امید کامل از بازگشت. نه شنود داشتم نه ردیاب.هیچ..من یک مراقب داشتم ! آن هم شاهین !! محمد هم تقریبا مطمئن بود جایم امن است.تمام آنچه که من همراهم داشتم،یک گوشی موبایل و یک خط اعتباری بود.زنگ را زدم،بارها و بارها... -خانوم برگشتم و پرسشگر به زن مسنی که لباس های ورزشی و کتانی داشت نگاه کردم -بله؟؟ -کاری دارید؟ -ببخشید؟! شانه بالا انداخت و از جیب سوئیشرتش دسته کلیدی در آورد و به در خانه ی شاهین انداخت -گفتم جلوی در ماهستین اگر کاری دارید بفرمائید؟ -اینجارو فروختن به شما؟ -بله. شوکه شدم.من هیچ آدرس دیگری نداشتم! -نمیدونین کجا رفتن ؟! -نه والله...یه شماره ازشون دارم که قرار شده زنگ بزنم واسه... نگذاشتم ادامه دهد -توروخدا شمارشو بدید. ابرویش را بالا داد وگفت:من نمیتونم دخترم ! با التماس گفتم -خواهش میکنم.اصلاً خودتون بزنید بگید بهار کارت داره. دلش سوخت...کمی بیشتر وارد خانه‌اش شد موبایلش را در آورد وشماره هارا بالا و پائین کرد... -الو؟ آقای نصر؟ با هیجان اما آرام گفتم "نصر کیه ؟!" ...- -خوبین؟ببخشید گوشی چندلحظه.. با تعجب نگاهم کرد وگفت: -فرشاد نصر! مگه با اون کار نداری؟! نتوانستم به این چیزها تکیه کنم.برای آب زیرکاهی مثل شاهین؛اسم و سند جعلی کاری نداشت -میشه خودم باهاشون حرف بزنم؟گوشی را گرفتم -الو؟ صدای مرد غریبه،پتکی شد در سرم -آقا...من...من با شاهین کار دارم 🌼زکیه اکبری 🌼 ┏⊰✾✿✾⊱━━━─━━━━┓ @romankademazhabe ┗━━─━━━━⊰✾✿✾⊱━┛