❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۰۲ گیج و مضطر بہ مادرم زل میزنم. با نگرانے مے پرسد:چت شد؟! _هان؟! با دست بہ صورتم اشارہ میڪند و میگوید:رنگت پریدہ! لب میزنم:هیچے! قلبم دیوانہ وار بہ قفسہ ے سینہ ام میڪوبد. با جملہ ے بعدے مادرم حالم بدتر میشود:میشناسیش نہ؟! سپس با دقت بہ چشمانم زل میزند،آب دهانم را فرو میدهم:نہ اونجور ڪہ تو فڪر میڪنے! نگاهم را از چشمانش میگیرم و دستم را روے پیشانے ام میگذارم،ادامہ میدهم:واے خدا هم دارم میسوزم هم یخ میزنم! مادرم با لحن جدے میگوید:منو نگا! ڪنارم مے نشیند:دوسش دارے؟! با چشمان گشاد شدہ نگاهش میڪنم و میگویم:مامان! _جواب سوالم مامان نبود! _از تو توقع نداشتم راجع بہ من اینطورے فڪر ڪنے! سرفہ اے میڪند و میگوید:من فڪرے نڪردم! گفتم شاید ڪم و بیش میشناسیش ازش خوشت.... اجازہ نمیدهم ادامہ بدهد:من همچین آدمے ام؟! نفسش را بیرون میدهد و از روے تخت بلند میشود:اگہ چیزے بود حتما بهم میگفتے! این روزا تو و بابات یہ جورے اید،دیگہ مخم نمیڪشہ بہ خدا! بہ سینے اشارہ میڪند و میگوید:اونارم بخور! نمیدانم ڪارے ڪہ میڪنم درست است یا غلط اما قبل از اینڪہ پشیمان بشوم صدایش میزنم:مامان! سرش را برمیگرداند،چند لحظہ مڪث میڪنم و سپس میگویم:همون پسرہ س ڪہ اومدہ بود خونہ مون! چینے بہ پیشانے اش میدهد و ڪنجڪاو نگاهم میڪند. ادامہ میدهم:همون ڪہ بابا جلو مدرسہ دیدتش! خودتم دیدیش! متعجب میگوید:دیدمش؟! لبم را بہ دندان میگیرم و میگویم:آرہ! براے بابا نامہ آوردہ بود! ڪمے فڪر میڪند،چند لحظہ بعد انگار چیزے یادش بیاید:خب این آدم چرا باید دور و برِ تو باشہ؟! اصلا چرا این ڪارا رو میڪنہ؟! دستم را روے پیشانے ام میگذارم و بے حال میگویم:نمیدونم! نگرانے در مردمڪ هاے چشمانش موج میزند،لبش را بہ دندان میگیرد و متفڪر میگوید:از دست شماها خل نشم خوبہ! وایسا بابات بیاد ببینم قضیہ چیہ! مُردد از اتاق خارج میشود،نگاهے بہ سینے خوراڪے ها مے اندازم و لیوان آب را برمیدارم. یڪ نفس آب را سر میڪشم و چشمانم را روے هم میفشارم. چرا بہ نظرم خطرناڪ و بد نیست، جنگلِ چشمانش را میگویم... ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ یاسین روے شڪم دراز شدہ،امیرمهدے هم ڪنارش. بے حال روے تخت نشستہ ام،صداے حسام و خندہ هاے مریم و نساء اذیتم میڪند. امیرمهدے ڪنجڪاو و مشتاق مشق نوشتن یاسین را تماشا میڪند. سرش را بلند میڪند و با لحن بانمڪش صدایم میزند:خالہ! آرام میگویم:جانم! چند لحظہ مبهوت بہ صورتم خیرہ میشود و با ترس میگوید:مَییض شدے؟! لبخند بے جانم را نثارش میڪنم:آرہ جیگرِ خالہ! سریع از روے زمین بلند میشود،نزدیڪ تختم میشود،دستانش را روے تشڪ تخت میگذارد و روے پنجہ هاے پا مے ایستد. تقلا میڪند تا روے تخت بیاید،نفس عمیقے میڪشد و میگوید:اووووووف! خندہ ام میگیرد،میخواهم ڪمڪش ڪنم ڪہ با یڪ حرڪت خودش را بالا میڪشد. لبخند ڪجے نثارم میڪند،انگار قلہ ے اورست را فتح ڪردہ! چقدر دنیاے او ڪوچڪ و شیرین است... موهایش از پسران همسن و سالش ڪمے بلند تر است،تڪہ اے از موهایش جلوے چشمانش ریختہ با دست ڪنارشان میزند و رو بہ روے من مے ایستد. بدون حرف محڪم گونہ ام را میبوسد و با دقت نگاهم میڪند. لبخند دندان نمایے میزند:خوف شدے خالہ ے جیگر؟! بے اختیار قهقهہ میزنم،دستانش را میگیرم و بہ سمت خودم میڪشمش. همانطور ڪہ یڪ بوسہ ے جانانہ از گونہ اش میگیرم میگویم:مرسے آقاے دڪتر! شما نبودے من مے مردم ڪہ! با خوشحالے میگوید:خواهش میڪنم! دوبارہ چند تار مو جلوے دیدش را میگیرد با حرص ڪنارشان میزند،نگاهے بہ یاسین مے اندازد،سپس آرام و محتاط میگوید:خالہ! مثل خودش جواب میدهم:جونہ خالہ! لبش را بہ دندان میگیرد و ڪمے فڪر میڪند،مردمڪ هاے چشمانش در حال گردشند. لب باز میڪند:میخوام براے شیرین ڪادو بخلم! ڪنجڪاو میپرسم:شیرین ڪیہ؟! سرش را پایین مے اندازد و با خجالت جواب میدهد:دخترِ خالہ نساء دیگہ! تازہ یادم مے افتد نساء چند هفتہ دیگر زایمان میڪند،مادرم گفتہ بود براے خرید سیسمونے ڪمڪش ڪنیم. _تو از ڪجا میدونے اسمش شیرینہ؟! سرش را تڪان میدهد:خودِ خالہ بهم گف! گفتش شیرین مالہ توئہ! قیافہ ے حق بہ جانبے میگیرد و ادامہ میدهد:مگہ نشنیدے همہ ژا میگہ امیرمهدے دومادمہ؟! هم زمان با من یاسین میزند زیر خندہ. یاسین مدادش را بہ سمت امیرمهدے میگیرد:دلت خوشہ ها بچہ! در مقابل امیرمهدے احساس بزرگے میڪند،اگر روزهاے دیگر بود سر بہ سرشان میگذاشتم اما امروز اصلا حال و حوصلہ ندارم. از صبح منتظر بودم تا پدرم بیاید و واڪنشش را ببینم اما مریم و نساء بے خبر براے شب نشینے آمدند. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۰۳ فڪر ڪنم تدارڪ سیسمونے همہ چیز را از یادِ مادرم ببرد! امیرمهدے تا آخرین حدِ ممڪن سرش را پایین انداختہ،ساڪت بہ نقش هاے روے ملحفہ خیرہ شدہ. دستم را روے معدہ ام میگذارم،ڪمے درد میڪند. بخاطرہ این حالم از جمع فاصلہ گرفتم،بدتر از همہ حسام! هیچوقت حسِ خوبے بہ او نداشتم. صداے خندہ هاے مریم و نساء اوج میگیرد؛امیرمهدے بدون حرف از روے تخت بلند میشود و بہ سمت در میرود. همین ڪہ در را باز میڪند نساء نگاهش بہ من مے افتد،پر انرژے میگوید:چرا نمیاے پیش ما؟ قبل از نورا پر انرژے ترین بمب خونہ بود! صدایم را ڪمے بلند میڪنم تا بشنود:یڪم مریضم! امیرمهدے از اتاق خارج میشود،یاسین با نگرانے میپرسد:برات میوہ بیارم؟ سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم. ادامہ میدهد:یواڪشے میارم! _نہ داداشے نمیخوام! دیگر چیزے نمیگوید،دفترش را مے بندد و داخل ڪیفش میگذارد. نگاهم را از یاسین میگیرم و بہ پنجرہ مے دوزم. چند تقہ بہ در میخورد یاسین میگوید:بفرمایید. سرم را بہ سمت در برمیگردانم،مادرم با لبخند وارد میشود. رو بہ من میگوید:پاشو یہ چیزے بخور داریم میریم خرید. ڪش و قوسے بہ بدنم میدهم و میگویم:چہ خریدے؟! با ذوق میگوید:مریم و نساء پاشونو تو یہ ڪفش ڪردن بریم یڪم وسایل بچہ ببینیم. دلم لڪ میزند براے این ڪار! اما الان زمان مناسبے نیست! ادامہ میدهد:باباتم امشب دیر میاد پاشو آمادہ شو. همانطور ڪہ از روے تخت بلند میشوم میگویم:من جون ندارم بیام،خودتون برید! اخم میڪند:بچہ بازیاتو تموم ڪن! حق بہ جانب میگویم:من یا بابا؟! از روے میز مقابل آینہ گلِ سرے برمیدارم و شروع میڪنم بہ بستن موهایم. مادرم میخواهد راضے ام ڪند:تنها میمونیا! نورام رفتہ خونہ ے مادرشوهرش. شانہ اے بہ نشانہ ے مهم نیست بالا مے اندازم و چیزے نمیگویم. _بیا بریم! حسامم یڪم حال ندارہ میخواد بمونہ،خودت اذیت میشے. ابروانم را در هم میڪشم و با حرص میگویم:بخاطرہ راحتیِ اون من از خونہ ے بابام برم بیرون؟! حال ندارہ برہ خونہ ے خودش بمونہ! با حرص لبش را میگزد و آرام میگوید:آروم! زشتہ! دوبارہ خودم را روے تخت ولو میڪنم:زشت اونہ! _باشہ لج ڪن ببینم بہ ڪجا میرسے! رو بہ یاسین ادامہ میدهد:پسرم تو پاشو آمادہ شو بریم! یاسین با ذوق بہ سمت ڪمد میرود،در عرض چند دقیقہ هر پنج نفرشان آمادہ شدند. مریم و نساء هم اصرار داشتند بروم اما قبول نڪردم،حسام هم خواست بہ خانہ برگردد اما مادرم تعارف زد بماند تا من هم این موقع شب تنها نمانم‌. خواستم اعتراض ڪنم ڪہ مادرم اجازہ نداد،بخاطرہ وجود حسام پیراهن بلندے پوشیدم و روسرے سر ڪردم. با صداے بستہ شدن در بہ خودم آمدم،همگے رفتند. سڪوت بدے خانہ را فرا گرفتہ،تنها صداے اخبارِ تلویزیون در خانہ پیچیده‌. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۰۴ زیر لب غر میزنم:این مردا تو اخبار چے دیدن ڪہ براشون عین داروئہ؟! زیپ ڪولہ ے مدرسہ ام را باز میڪنم و ادامہ میدهم:هر شیش ساعت یڪ بار! همہ شون یہ چیزو چندبار میگن دیگہ! ڪتابِ ریاضے و دفترش را بیرون میڪشم،ڪولہ را سمتِ قفسہ هاے ڪتاب پرت میڪنم و روے زمین مینشینم. همانطور ڪہ ڪتاب ریاضے را باز میڪنم بلند میگویم:آخہ ڪے گفتہ رشتہ ے انسانے ریاضے میخواد؟! صفحہ ے مورد نظر را پیدا میڪنم،ڪتاب را روے زمین میگذارم. نگاهے بہ سوالات مے اندازم و باز غر میزنم:لوگارتیم بہ من چہ؟! چہ دردے از زندگیم میخواد دوا ڪنہ؟! خدا نڪند شاڪے شوم،دیگر عالم و آدم از تیرِ غرهایم در امان نمے مانند! شروع میڪنم بہ نوشتن سوال اول،صداے زنگ موبایلِ حسام بلند میشود. همانطور ڪہ ڪلمہ ے آخر را مینویسم میگویم:جمع ڪن برو خونہ ت دیگہ! مخمون رفت با اون اخبار دیدنت صداش ڪل ڪوچہ رو برداشتہ! چند لحظہ میگذارد،خودم را مشغول حل تمرین ها ڪردہ ام درِ اتاق باز میشود. متعجب سرم را بلند میڪنم،حسام با لبخند عجیبے میانِ چهارچوب در ایستادہ. همانطور ڪہ بلند میشوم عصبے میگویم:بزرگتراتون یاد ندادن در بزنید؟! وارد اتاق میشود،در را مے بندد و بہ آن تڪیہ میدهد. گیج بہ ڪارهایش نگاہ میڪنم، با اخم میگویم:گوشاتونم ڪہ خدا رو شڪر مشڪل دارہ! بیرون! بد نگاهم میڪند! خیلے بد... دستے بہ ریش مشڪے اش میڪشد،مردمڪ چشمانش روے من ثابت میشوند. چند قدم بہ سمتم برمیدارد،آب دهانم را قورت میدهم. سخت نیست فهمیدن معنے حرڪاتش... حسام را در ذهنم همہ جورہ بد تصور میڪردم،ولے نہ اینطور بد! فاصلہ یمان دو سہ قدم میشود،سعے دارم خودم را ڪمے آرام ڪنم همانطور ڪہ میخواهم از ڪنارش بگذرم میگویم:بهترہ من برم پیش دوستم! شما... نمیگذارد حرفم تمام بشود،رو بہ رویم مے ایستد. لبخند ڪجے روے لبانش نقش بستہ. دو سہ تا از دڪمہ هاے پیرهن یقہ آخوندے اش را آزاد میڪند و میگوید:تنهایے حوصلہ م سر رفت...‌ صورتش را نزدیڪ صورتم مے آورد، حس میڪنم...گرمے نفس هاے ڪثیفش را روے صورتم... #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 پ.ن:حسام شوهر خواهر آیه(همسرِ مریم و پدرِ مهدی) تو قسمتای اول بود.(با آیه بحثش شد و حتی آیه از پدرش سیلی خورد) 💠 #فدایی_خانم_زینب eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۱۸ میخندد:آرہ دیگہ تو و خان داداشمون اجازہ ے ورود ڪسیو صادر نڪردید! صداے فرزانہ مے آید:یڪتا! زشتہ! بہ زور میخندم:ورود شما آزادہ! قدمتون روے چشم! _باشہ پس ما چند دیقہ دیگہ خونہ تونیم،فعلا! استرسم بیشتر میشود،لب میزنم:فعلا! موبایل را سر جایش میگذارم و بہ سمت در میروم،مادرم و نورا در آشپزخانہ سخت مشغول آمادہ ڪردن وسایل پذیرایے هستند. پدرم با اُبَهت روے مبل نشستہ و بہ تلویزیون خیرہ شدہ،یاسین و طاها مشغول گفتگو هستند. سرفہ اے میڪنم و بہ سمت مادرم و نورا میروم. مادرم با دقت نگاهم میڪند و میگوید:حاضر شدے؟ میخندم:نہ! تازہ میخوام حاضر شم! پشت چشمے نازڪ میڪند:مزہ نریز! انگار چیزے یادش بیاید سریع میگوید:آیہ! با من جلوے در واسہ استقبال وایمیسیا! دستہ گلم خودت از هادے میگیرے! لبم را میگزم،محڪم میگوید:چَشمتو نشنیدم! لب میزنم:چَشم! بہ ظروفے ڪہ چیدہ نگاہ میڪنم،با سلیقہ در یڪ میوہ خورے بزرگ پرتقال و موز چیدہ،در میوہ خورے دیگر سیب و خیار! نورا در شیرینے خورے،شیرینے تَر میچیند و یڪے داخل دهانش میگذارد. همانطور ڪہ شیرینے را قورت میدهد میگوید:من پیشاپیش دهنمو شیرین ڪردم! شیرینے اے بہ سمتم میگیرد:بیا! با دست پس میزنم:نہ! دهنم تلخہ! چشمڪ میزند:خب دهنتو شیرین میڪنہ دیگہ! تلخ میخندم:گمون نڪنم! بہ نظرم تلخ تر میڪنہ! چادرم را روے سرم تنظیم میڪنم،میخواهم بہ سمت یاسین و طاها بروم ڪہ صداے زنگ در بلند میشود. پدرم با آرامش بہ سمت آیفون میرود و مے پرسد:ڪیہ؟! چند لحظہ بعد همانطور ڪہ دڪمہ ے آیفون را میفشارد میگوید:بفرمایید! رو بہ ما میڪند:اومدن! مادرم با یڪ دست چادرش را جلو میڪشد و با یڪ دست مرا! همانطور ڪہ نزدیڪ در ورودے مے ایستیم میگوید:یڪم بخند! انگار مریضے! پوزخند میزنم و چیزے نمیگویم! صداے پر انرژے آقاے عسگرے مے پیچد:یاللہ! پدرم در را باز میڪند:بفرمایید! آقاے عسگرے همراہ روحانے میانسالے وارد میشوند،ابتدا با پدرم روبوسے و احوال پرسے میڪنند سپس با من مادرم سلام و احوال پرسے. فرزانہ جعبہ ے شیرینے بہ دست نزدیڪ ما میشود،همانطور ڪہ گونہ هایم را میبوسد میگوید:سلام عروس گلم! انگار ڪسے دلم را چنگ‌ میزند،لبخند نصفہ نیمہ اے تحویلش میدهم و سلام میڪنم. پشت سرش یڪتا و همتا با چند جعبہ ڪادو ڪہ با سلیقہ تزئین شدہ وارد میشوند. این بار یڪتا روسرے صورتے و همتا روسرے نیلے سر ڪردہ،این را نیامدہ میگویند! گرم با من و مادرم روبوسے میڪنند،یڪتا بہ من میگوید:اینا رو ڪجا بذاریم؟ مادرم لبخند میزند:آخہ چرا زحمت ڪشیدید؟! هنوز ڪہ چیزے.... آقاے عسگرے میان حرفش میپرد و میگوید:ناقبالہ! ایشالا براے مراسماے دیگہ از اینا بهتر براے یہ دونہ عروسمون میاریم! مادرم ڪمڪ میڪند جعبہ هاے ڪادو را روے میز بچینند. بغض گلویم را میفشارد،هجوم اشڪ بہ روے مردمڪ هاے چشمانم را حس میڪنم. سرم را پایین مے اندازم و لبم را میگزم،بہ خودم نهیب میزنم:الان وقتش نیست آیہ! الان نہ! _سلام! سرم را بلند میڪنم،هادے دستہ گل بہ دست مقابلم ایستادہ! بے اختیار یڪ قطرہ اشڪ از گوشہ ے چشم راستم مے چڪد وَ این از چشمش دور نمے ماند! متعجب نگاهم میڪند،سرفہ اے میڪنم و لب میزنم:سلام! همان ڪت و شلوار شب خواستگارے را پوشیدہ،این بار با پیراهن سفید! دستہ گل نرگسے ڪہ تنها با یڪ پاپیون سفید تزئین شدہ بہ سمتم میگیرد. همتا با هیجان میگوید:تقدیم با عشق! هادے چنان وحشتناڪ نگاهش میڪند ڪہ من میترسم. بوے عطر خنڪش بینے ام را قلقلڪ میدهد،با عجلہ دستہ گل را از دستش میگیرم و آرام میگویم:ممنون! همہ با لبخند نگاهمان میڪنند،حس میڪنم گونہ هایم بہ سرخے انار شدہ! هادے هم دستِ ڪمے از من ندارد،سر بہ زیر بہ سمت جمع میرود و با همہ احوال پرسے میڪند. یاسین با اخم نگاهش میڪند و جوابش را نمیدهد. همہ مشغول صحبت میشوند،احساس میڪنم نفس هایم بہ شمارہ افتادہ اند. مادرم و نورا مشغول پذیرایے میشوند و من تماشایشان میڪنم. بیست دقیقہ بعد آقاے عسگرے رو بہ پدرم میگوید:مصطفے جان! اجازہ هست شروع ڪنیم؟ پدرم لبخند پررنگے تحولیش میدهد و میگوید:بفرمایید! آقاے عسگرے بہ من زل میزند،با لبخند میگوید:آیہ جان! بیا اینجا! حس از دست و پاهایم میرود،نگاهم بہ یاسین مے افتد. بُغ ڪردہ و نگران بہ من چشم دوختہ،براے اینڪہ خیالش را راحت ڪنم لبخند میزنم و میگویم:اگہ یاسین اجازہ بدہ میام! یاسین با ذوق بہ سمتم مے دود،همتا با خندہ میگوید:یہ ڪف مرتب بہ افتخار برادر عروس! همہ با خندہ دست میزنند و بہ ما نگاہ میڪنند. یاسین محڪم دستم را میگیرد:خوبے آبجے؟ براے اولین بار بہ برادر ڪوچڪم دروغ میگویم:آرہ!‌ چرا خوب نباشم؟! با شڪ و تردید براندازم میڪند،با هم بہ سمت جمع میرویم. #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۱۹ طاها ڪنارِ هادے نشستہ،آقاے زمانے ڪہ پدر هادے بہ عنوان روحانیِ امین و مسجد محلہ شان معرفے ڪرد رو بہ طاها میگوید:اگہ اجازہ بدے صاحبِ جا بشینہ! سپس میخندد،طاها با خندہ از روے مبل بلند میشود. ضربان قلبم بالا میرود،پیشانے هادے عرق ڪردہ،دستمالے از داخل جیب ڪتش در مے آورد و روے پیشانے اش میڪشد. زمانے رو‌ بہ من با شوخ طبعے میگوید:خونہ ے خودتونہ! بفرمایید بشینید! آب دهانم را فرو میدهم و سرم را پایین مے اندازم. هادے خودش را روے مبل جا بہ جا میڪند،با اڪراہ و فاصلہ مے نشینم. زمانے از پدرم اجازہ میگیرد تا صیغہ را جارے ڪند،بعد از اجازہ دادن پدرم،از من مے پرسد:مهریہ تو تعیین ڪردے دخترم؟ نگاهے بہ جمع مے اندازم و میگویم:نمیدونم چے تعیین ڪنم! لبخند اطمینان بخشے میزند:هرچے دوست دارے! تا میتونے این هادے ما رو خالے ڪن! زیر چشمے بہ هادے ڪہ تبسم شیرینے روے لبانش جا خوش ڪردہ نگاہ میڪنم. ڪمے فڪر میڪنم و میگویم:حتما باید مادے باشہ؟یعنے پول یا سڪہ؟ زمانے میگوید:نہ! بہ دستہ گل نرگسے ڪہ روے اپن آشپرخانہ نشستہ چشم میدوزم و آرام میگویم:دوازدہ تا شاخہ گل نرگس! همہ مهربان و با احساس نگاهم میڪنند،در چشمان فرزانہ اشڪ جمع میشود لب میزند:بہ حق امام دوازدهم خوشبخت بشید! آقاے عسگرے بہ فرزانہ نگاہ میڪند و میگوید:اِ خانم! خوبہ شما مادر عروس نیستے! قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمش میچڪد،هادے با لبخند نگاهش میڪند،با تمام وجود میگوید:فدات بشم! گریہ نڪن! چہ محبتے در صدایش موج میزند! فرزانہ سرے تڪان میدهد و اشڪانش را پاڪ میڪند. زمانے ادامہ میدهد:خب مدت صیغہ؟ میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ هادے پیش دستے میڪند:چهار ماہ! مبهوت نگاهش میڪنم،سرفہ اے میڪند و آرام میگوید:چیزے نگید! نفسم را عصبے بیرون میدهم،زمانے از من و هادے وڪالت میگیرد تا صیغہ را جارے ڪند‌. دستانم را درهم قفل میڪنم و بہ زمین چشم میدوزم. با اداے هر جملہ قلبم ڪَندہ میشود،چند لحظہ بعد همہ صلوات میفرستند و تبریڪ میگویند،سرم را بلند میڪنم! یعنے همہ چیز تمام شد؟! یعنے من مَحرمِ این مَردم؟! بہ همین سادگے؟! چهرہ ے هادے درهم رفتہ،ملتمس نگاهش میڪنم. انگار سنگینے نگاهم را حِس میڪند ڪہ محڪم میگوید:تموم میشہ! با حرص لب میزنم:آرہ! چهارماہ دیگہ! سرش را بلند میڪند،جدے و سرد نگاهے بہ چشمانم مے اندازد ڪہ ساڪت میشوم! همہ براے تبریڪ گفتن و روبوسے بہ سمتمان مے آیند،چند دقیقہ بعد فرزانہ با جعبہ ے ڪوچڪے ڪنارم مے ایستد. هادے نگاهے بہ مادرش مے اندازد و آرام میگوید:مامان! نگفتم نیار؟! فرزانہ بدون توجہ در جعبہ را باز میڪند و نشانم میدهد،انگشتر طلاے ظریفے داخلش قرار دارد. _نشونہ! یعنے فعلا نشون ڪردہ ے هادے اے! میخواهم بگویم:"نشون ڪردہ ے هادے یا تو و شوهرت؟!" جعبہ را بہ دست هادے میدهد و میگوید:بنداز دستِ راستش! سریع میگویم:نہ! نہ! فرزانہ ڪنجڪاو نگاهم میڪند،میگویم:یعنے فعلا ڪہ ڪسے نمیدونہ لازم نیست ڪہ بندازم! یڪتا هم ڪنار مادرش مے ایستد:نہ آیہ جان! لازم نیست همیشہ بندازیش! الان هادے دستت میڪنہ ڪہ نشون ڪردشے،روزاے دیگہ هر وقت دوست داشتے بنداز! دستم را براے گرفتن جعبہ از هادے جلو میبرم ڪہ فرزانہ آرام روے دستم میڪوبد،با خندہ میگوید:نشون ڪردہ ے هادے نہ آیہ! ملتمس بہ هادے نگاہ میڪنم،حالِ او از من بدتر است. انگشتر را با احتیاط از داخل جعبہ درمے آورد،دستِ راستم را مشت میڪنم. باز بغض بہ گلویم چنگ میزند،میترسم این بار جلوے هم زار زار گریہ ڪنم! هادے با نگاهش اشارہ میڪند ڪہ "دستتو بیار جلو!" مشتم را باز میڪنم،گویے تمام سرماے بهمن ماہ را در جانم ریختہ اند! انگشتانم بہ وضوح مے لرزند،مادرم براے اینڪہ رفع و رجوع ڪند میگوید:خجالت میڪشہ! دستم را مقابل هادے میگیرم،انگشتر را بالا میگیرد،هم زمان انگست بصرم (انگشت انگشتری) را پایین تر میگیرم. دستش ڪمے مے لرزد،با عجلہ انگشتر را داخل انگشتم میڪند! سرماے دستانش حس میڪند سرماے دستانم را! و جرقہ اے میشود براے آتش گرفتن! سر انگشتانش ڪہ دستم را لمس ڪردند:با خودم گفتم: "آیہ! سردتر از ماهِ بهمنم داریم!" ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ بہ بهانہ ے مرتب ڪردن شال و چادرم در اتاق چپیدہ ام،یڪ ساعت از جارے شدن صیغہ میگذرد‌. همہ مشغول بگو و بخندند! دندان هایم را روے هم میسابم:واے برید خونہ تون دیگہ! نگاهم در آینہ بہ خودم مے افتد و برق انگشترے ڪہ ڪورم میڪند! چہ تنگ است این انگشتر! گویے گلویم را بہ دست گرفتہ و راہ نفسم را بستہ! چند دقیقہ بعد صداے تعارف تڪہ پارہ ڪردن براے ماندن بلند میشود. آخیشے میگویم و بہ سمت در قدم برمیدارم،خانوادہ ے عسگرے مشغول خداحافظے هستند. همانطور ڪہ بہ سمت فرزانہ و همتا و یڪتا میروم میگویم:اِ ڪجا؟! نشستہ بودید دیگہ! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۳۹ همتا همانطور ڪہ در ڪابینت را باز میڪند میگوید:نہ! بشین و بخور و بہ ما انرژے بدہ ڪار ڪنیم! یڪتا سریع میگوید:چرا! بیا سالاد درست ڪن! همتا چشم غرہ میرود:حالا بذار پاش بہ خونہ مون باز بشہ! _وا! خودش گفت! میخندم:اینطورے معذبم،بذارید ڪمڪتون ڪنم. یڪتا با چشم و ابرو بہ من اشارہ میڪند:بفرما! خودش میخواد. بہ سمت میز غذا خورے شش نفرہ میروم و یڪے از صندلے ها را عقب میڪشم. یڪتا سبدے پر از پر ڪاهو و خیار و گوجہ فرنگے همراہ یڪ ظرف شیشہ اے مقابلم میگذارد. دو چاقو از همتا میگیرد و ڪنارم مے نشیند،همانطور ڪہ یڪے از چاقوها را بہ دستم میدهد میگوید:امسال ڪنڪورے اے؟ _آرہ! بہ نقطہ اے خیرہ میشود و میگوید:یادش بہ خیر! گَند ترین سال عمرم بود! آرام میخندم:تو و یڪتا ڪہ همین پارسال ڪنڪور دادید. پر ڪاهویے داخل دهانش میگذارد:آرہ! ولے براے من بہ اندازہ ے دہ سال گذشت. خودمو ڪشتم تا بتونم دانشگاہ دولتے قبول بشم. همتا زبان درازے میڪند:برعڪس من! _آرہ برعڪس تو ڪہ دو نقطہ خونے! با دقت مشغول خورد ڪردن ڪاهوها میشوم،یڪتا اجازہ نمیدهد سڪوت حڪم فرما شود:میخواے چے بخونے؟ _حقوق! دوبارہ پر ڪاهویے داخل دهانش میگذارد:اوهوم! پس توام دو نقطہ خونے! _ڪم و بیش! سرم را برمیگردانم و نگاهے بہ سالن مے اندازم. یڪتا با شیطنت میگوید:دو دیقہ با هادے نباش! با ما باش! سرم را برمیگردانم و چیزے نمیگویم،سنگینے نگاہ هاے یڪتا و همتا را حس میڪنم. بدون توجہ ڪاهو ها را خورد میڪنم و حواسم را از همہ چیز پرت! اما ساعت شمارے میڪنم،براے رفتن بہ خانہ! ❄️❄️❄️❄️❄️❄️ نگاهے بہ میز رنگارنگ مے اندازم و چادرم را ڪمے جلو میڪشم. همہ پشت میز نشستہ اند،بہ جز من و نازنین! من دوست ندارم پشت این میز بنشینم و با آدم هایش هم نمڪ شوم،او دوست دارد و آدم هاے دور این میز دوستش ندارند،البته بہ جز هادے! بدون توجہ بہ نازنین ڪنار همتا مے نشینم،یڪتا هم رو بہ رویم ڪنار هادے نشستہ. نازنین نگاهے بہ صندلے خالے ڪنار من و نگاهے بہ صندلے خالے ڪنار یڪتا مے اندازد. ڪنجڪاوم ببینم ڪدام را انتخاب میڪند،نگاهش میڪنم ڪہ لبخند شیرینے تحویلم میدهد:میشہ ڪنارت بشینم؟! همہ ے نگاہ ها بہ سمت ما برمیگردد،سعے میڪنم عادے رفتار ڪنم:بفرمایید! همین ڪہ ڪنارم مے نشیند بوے عطر شیرین و خنڪش هوشم را میبرد! بے اختیار نگاهش میڪنم،هادے دل بہ این زنانگے هایش دادہ؟! ظرف سالاد را برمیدارد و ڪمے در پیش دستے اش میڪشد. نگاهم را از نازنین میگیرم و بہ بشقابم مے دوزم،دلم ڪمے تغییر میخواهد! تغییر در زنانگے هایم! ظرف سالاد را رو بہ رویم میگذارد و میگوید:من ڪشیدم. زیر لب تشڪر میڪنم و مشغول سالاد ڪشیدن میشوم،حق دارد خیالش راحت باشد! من چیزے ندارم ڪہ هادے را درگیر ڪند! براے نازنین رقیب حساب نمیشوم. یڪ ڪفگیر برنج میڪشم و رویش تڪہ مرغے میگذارم،یڪتا متعجب میگوید:چرا انقدر ڪم غذا ڪشیدے؟! لبخند ڪم جانے تحویلش میدهم:همیشہ شام ڪم میخورم! صداے مهربان و پر انرژے مهدے مورد خطابم قرار میدهد:شام ڪم میخورے یا هنوز با ما تعارف دارے؟! بہ لبخندم ڪمے جان میدهم:تعارف نمیڪنم،تو خونہ ام همین قدر میخورم. همتا چند ڪفگیر برنج روانہ ے بشقابم میڪند:امشب ناپرهیزے ڪن ما فڪر نڪنیم تعارف میڪنے! چشم غرہ اے نثارش میڪنم:از دست تو! میخندد:خواهر شوهرم دیگہ! نازنین لبخند بہ لب و با حسرت زیر چشمے نگاهمان میڪند. من خانوادہ ے هادے را دارم! او خودِ هادے را! میخواهم بگویم دیوانہ! تو اصلِ ڪارے را دارے! خودش،عشقش،قلبش،روحش! چند صباحے هم جسمش مهمان من است،پس حسرت نخور! ناصر و مهدے از وضعیت بازار میگویند،گاهے هادے هم در بحثشان شرڪت میڪند و نظر میدهد. حلما از وضعیت درس و دانشگاہ همتا و یڪتا میپرسد و فرزانہ بہ جاے آن ها جواب میدهد. ساڪت و سر بہ زیر با غذایم بازے میڪنم،اشتهایے ندارم. دلم میخواهد برگردم خانہ،خودم را روے تختم پرت ڪنم و بدون فڪر بخوابم! وقتے از خواب بیدار شدم بہ رسم هفتہ هایے ڪہ بعد از ظهرے هستم با یاسین بہ مدرسہ برویم. نورا سر بہ سرمان بگذارد و پدرم سخت گیرے هایش را داشتہ باشد. تنها آزادے ام پوشیدن ڪتانے هاے صورتے رنگ آل استار باشد و گاهے با مطهرہ بیرون رفتن! بحث بر سر دانشگاہ رفتن نقل و نبات هر روز من و پدرم باشد. یا عذاب ڪشیدن هاے یزد رفتن در گرماے تابستان و اصرارهاے پدر ڪہ باید برویم و بہ مادربزرگ ڪمڪ ڪنیم! نہ شهابے باشد،نہ هادے اے،نہ هیچڪس دیگر! من باشم و زندگے عادے ام! اما خودم را پشت این میز و در جمع خانوادہ ے عسگرے مے یابم،ڪنارِ معشوقہ ے بہ اصطلاح نامزدم! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 #لطفا_دوستان_خودرا_به_کانال_دعوت_کنید #برای_دسترسی_به_اول_رمانها_به_کانال_ریپلای_مراجعه_نمایید👇👇👇 @repelay ❄️ ❄️❄️ ❄️❄️❄️

❄️❄️❄️ ❄️❄️ ﴾﷽﴿ ❄️ 💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂 💠 #قسمت_۱۴۷ هر روز بحث و دعوا،هر روز ڪشمڪش و بیشتر از هم دور شدن! من آزادے و زندگے میخواستم،خستہ شدم بودم از خودشون و خدایے ڪہ براے یہ تُپُق زدن سر نماز قرار بود سوسڪم ڪنہ!توهمین گیر و دارا بود ڪہ با ایمان آشنا شدم! با گفتن این جملہ چهرہ اش درهم میرود،نفس عمیقے میڪشد و میگوید:از اینجا اشتباہ هاے بزرگم شروع شدن!دہ یازدہ سال ازم بزرگتر بود،خیلے خوش برخورد بود و منطقے،هیچ شباهتے بہ پدرم نداشت! برام گل میخرید،نامہ هاے عاشقانہ مینوشت،از موسیقے و شعر حرف میزد،از آزادے! از چهرہ و تیپم تعریف میڪرد،از تُن صدام،راہ رفتنم! از استعدادم تو موسیقے،چیزایے ڪہ مامان و بابام هیچ توجهے بهشون نداشتن... بهترین ساعت هاے زندگیمو برام میساخت،پر از انرژے و هیجان! پر از خوشے و تفریح! منے ڪہ فقط جمع روضہ و گریہ و زارے و خفقان دیدہ بودم و ازشون فرار میڪردم دیگہ چے میخواستم؟! لرزش صدایش بیشتر میشود،انگشتانش را درهم قفل میڪند:مامانم یہ چیزایے فهمید‌‌ اما نمیتونست جلومو بگیرہ بابامم شڪ ڪردہ بود اما من راہ هاے پیچوندنو خوب یاد گرفتہ بودم! سہ سال از ارتباط منو ایمان گذشت،سال آخر دبیرستان بودم. زندگیم ڪاملا تغییر ڪردہ بود،دیگہ خبرے از اون نازنین با حجب و حیا و مورد علاقہ ے بابام نبود! احساس میڪردم ڪنار ایمان آزادے و خوشبختے اے ڪہ میخوامو دارم،دبیرستانم ڪہ تموم بشہ میاد خواستگاریمو میریم دنبال زندگے خودمون! یہ روز ڪہ باهم رفتہ بودیم بیرون یهو سر و ڪلہ ے بابام پیدا شد! تعقیبم ڪردہ بود،شروع ڪرد بہ داد و بیداد و ڪتڪ زدن ایمان. مڪث میڪند،سرش را پایین مے اندازد اما من بارانے ڪہ از چشمانش مے بارد را میبینم! بغض تُن صدایش را دو رگہ ڪرده:تو روے بابام وایسادم!جلوے همہ داد زدم ازش متنفرم و برام هیچ ارزشے ندارہ! خواست بزنہ تو گوشم ڪہ... جملہ اش را ڪامل نمیڪند! سریع میگویم:میخواے دیگہ نگو! سرش را بلند میڪند،قطرہ هاے باران پیوستہ و شدید روے گونہ هایش سُر میخورند،انگار اصلا صداے من را نشنیدہ ڪہ ادامہ میدهد:مَن زدم تو گوشش! مبهوت نگاهش میڪنم! بے اختیار بلند میگویم:تو گوشِ پدرت؟! چند نفر بہ طرفمان سر برمیگردانند،خجالت میڪشم. بے اختیار از شرم چادرم را ڪمے روے صورتم میڪشم و نگاهم را بہ میز میدوزم. نازنین دستمالے از ڪیف دستے اش بیرون میڪشد و اشڪ هایش را پاڪ میڪند:بابام شِڪست! اما بہ روے خودم نیاوردم! سخت گیر بود،متعصب و دیڪتاتور بود،اما اون روز... دستمال را مقابل دهانش میگیرد،چہ تضاد عجیب و بدے شدہ چشمانش! دو جفت چشم آسمانے اے ڪہ بہ خون نشستہ اند! لحن شرمندہ و غمگینش قلبم را میسوزاند:اون روز چشماش مظلوم ترین چشمایے بود ڪہ تو عمرم دیدہ بودم! دوبارہ اشڪانش را پاڪ میڪند و ادامہ میدهد:دست روم بلند نڪرد،بہ زور سوار ماشینم ڪرد و بردتم خونہ. همین ڪہ رسیدیم خونہ صورتشو ازم برگردوند و گفت با آبروم بازے نڪن! تو اتاقم حبسم ڪرد و گفت تا وقتے نخواد حق ندارم برم بیرون،منم جرے تر و عصبے تر شدم. چند روز بعد مادرم بهم گفت پسر یڪے از همڪاراے بابام میخواد بیاد خواستگاریم،بدون آبروریزے جواب مثبت بدم و برم دنبال زندگے خودم! خندیدم و گفتم من یڪے دیگہ رو میخوام. مامانم گفت بابات نمیذارہ تو خوابم ببینیش! اصلا اگہ براش مهم بودے چرا چند روزہ یہ خبر ازت نگرفتہ؟! مطمئن‌ جواب دادم چون موبایلمو ازم گرفتید حتما ڪلے بهم زنگ‌ زدہ و نگران شدہ! اما تہ دلم یہ صدایے گفت شمارہ تلفن و آدرس خونہ رو ڪہ دارہ،با اون اتفاقے ڪہ افتاد چرا خودشو نشون نداد! هزار و یڪ دلیل الڪے براے خودم بافتم ڪہ حتما یہ دلیلے داشتہ! مامانم پوزخند زد،موبایلمو پرت ڪرد جلومو گفت:تو این چند روز یڪ بار هم گوشیت زنگ نخوردہ! فقط یہ پیام برات اومدہ. گیج گوشے رو ازش گرفتم و چڪ ڪردم،فقط یہ پیام برام فرستادہ بود! نوشتہ بود ڪہ سر بہ سر پدر و مادرم نذارم و بذارم اوضاع آروم بشہ! همین! اصلا نگرانم نشدہ بود! نمیتونستم بگم زنگ زدہ یا پیام هاے دیگہ دادہ و مامانم پاڪشون ڪردہ،موبایلم رمز داشت و نمیتونستن بازش ڪنن. بدون اینڪہ عین خیالم باشہ مامانم ڪنارمہ سریع شمارہ ے ایمانو گرفتم،بوق پنجم ڪہ خورد جدے جواب داد:بلہ؟! همین ڪہ صداشو شنیدم گریہ م گرفت،دلخور ازش پرسیدم چرا توے این چند روز اصلا سراغمو نگرفتہ؟! هیچ جوابے نداد،منم تند تند از این چند روز و خواستگارے ڪہ میخواست برام بیاد براش گفتم. این بار جواب داد! سرد گفت خب! جا خوردم،ازش خواستم با خانوادہ ش بیاد جلو و خودشو بہ پدرم ثابت ڪنہ. میدونے چہ جوابے داد؟! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چے گفت؟! پوزخند تلخے لبانش را از هم باز میڪند:گفت نازے! تو هنوز خیلے بچہ و سر بہ هوایے چطور زندگے مو با تو شروع ڪنم؟! #ادامہ_دارد... نویسنده این متن👆🏻: #لیلی_سلطانی 👉🏻 💠 #فدایی_خانم_زینب http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1

💚💝💚💝💚💝💚💝💚 #رمان_حورا #قسمت_ پنجاه_و_پنجم.ششم یک قدم که به داخل خانه گذاشت، مهرزاد سر راهش سبز شد و گفت:منو نپیچون حورا خودت حالمو میبینی چقدر داغونم. می دونم دلتم نمیاد منو پس بزنی. _یعنی می خواین از سر ترحم بهتون جواب بدم؟ _ نه ولی منو نپیچون مثل دفعات گذشته. خوشم نمیاد هی از ایده آل هات و ملاک هات برای ازدواج می گی. من همینیم که هستم. چرا می خوای منو عوض کنی؟ _ من که نگفتم خودتون رو عوض کنین. هرکسی تو زندگیش مختاره تصمیم بگیره واسه خودش منم هیچوقت شما رو مجبور به تغییر دادن افکار و رفتارتون نکردم. فقط اونا رو گفتم که بدونین شخصیت شما و اونی که تو ذهن منه زمین تا آسمون با هم فرق داره. من مال دنیای شما نیستم و نمی تونم باهاتون کنار بیام. دنیایی که شما توش بزرگ شدین پر از ناز و نعمت بوده جز این اواخر که بخاطر من بهتون سخت گرفتن اما من از همون اول جز وقتی که خونه بابام زندگی می کردم.. از وقتی که پامو گذاشتم تو خونه شما.. دنیام پر شد از تاریکی و تنهایی. نمی خوام این تفاوت ها علت جدایی فردامون باشه. نمی خوام از سر هوس و حس های زود گذر جواب بدم و فردا پشیمون شم از اینکه چرا بیشتر فکر نکردم. شما هم بهتره زندگی خودتون رو بخاطر من خراب نکنین و بزارین یک دختر مناسب از جنس خودتون براتون پیدا کنن نه کسی که پدر مادرتون چشم دیدنش رو ندارن. فراموش کنین حورایی در کار بوده. اصلا از همون اول حورایی هم تو این خونه نبوده. اگرم بوده فقط... فقط برای غم و‌غصه و تنهایی بوده. الانم برین کنار لطفا هر لحظه ممکنه مادرتون برسن. از مهرزاد رد شد و به اتاقش رفت. مهرزاد هم بهت زده سرجایش ایستاده بود و انگار شکه شده بود. همه حرفهای حورا حتی ذره ای اشکال نداشت. همش درست و منطقی بود اما کدام دل عاشقی منطق را ترجیح میداد به عشق؟ حورا کلافه مشغول بررسی برنامه اش بود که صدای در آمد و بعد هم مارال وارد شد. _سلام حورایی. _سلام خانم کوچولو بیا تو دم در واینستا عزیزم. مارال در را بست و روی تخت حورا نشست و گفت: حورا جون من از صبح که شما واسه نماز بیدارم کردین تصمیم گرفتم نمازامو بخونم. لبخند قشنگی روی لب های حورا نشست. _آخه هر وقت میومدم نماز بخونم مامانم که متوجه میشد دعوام می کرد و چادر و جانمازم رو ازم می گرفت. الانم‌اومدم ازتون دو تا خواهش کنم. حورا جلو رفت و جلوی پایش زانو زد. _ شما امر کن خانمی. _ چادر و جانماز ندارم اگه شما دارین بهم بدین. حورا با اشتیاق چادر و جانماز قبلی اش را که وقتی دبیرستان بود از آنها استفاده می کرد را به مارال داد و گفت: خب اوامر بعدی؟! مارال لبخندی زد و گفت:راستش من ظهر به نماز جماعت نرسیدم برای همین تو مدرسه تنهایی خوندم. بعد تو رکعت دوم تشهدم رو فراموش کردم بخونم باید چیکار می کردم؟ _ خب ببین اگه قبل از اینکه رکوع رکعت سوم رو بری یادت اومده باید بشینی تشهد رو بخونی و دوباره بلند شی بقیه نمازت رو بخونی اما اگر تو رکوع یا بعدش یادت اومده باید بعد نماز تشهد رو قضا کنی. _ یعنی چی؟ _یعنی بنابر احتیاط واجب باید دو تا سجده سهو بری. #نویسنده_زهرا_بانو 💚💝💚💝💚💝💚💝💚 #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

#سهم_من_از_بودنت 🍃 #قسمت_بیستوپنجم😍✋ #قسمت_۴ چشم از او مےگیرم،برمےگردم و چشم مےدوزم به محمدے،خود را به سمت ساختمان ڪشیده بود و دستش را روےجراحت گذاشته و زیر لب چیزهایے مےگفت... با قدم هاے سست به سمتش مےروم و ارام به اغوشم مےڪشم... تمام بدنش مانند بید مےلرزید،اسلحه را به سمت ڪمرم مےبرم و غلافش مےڪنم... دست لرزانم را به سمت سرش مےبرم و محڪم به سینه ام مےچسبانم... و با صدایے گرفته دم گوشش مےگویم_بدون ما حوس رفتن نڪنے! نیشخندے مےزند و با خس خس مےگوید:بدون تو بهشتم نمےروم بغض به گلویم هجوم مےاورد،لبم را مےگزم و مےگویم: قربونتم ڪہ،ببین باید بمونے دوماد شے،باباشے... مےخواهد بخندد اما درد امانش نمےدهد،از شدت درد پایش را روے زمین مےڪشد... سرش را بین دستانم مےگیرم،بغضم مےترڪد،داد مےزنم _پس این امبولانس چیشد؟؟؟ برایم سخت بود،دیدن زجر ڪشیدنش... با چشمانے خیس از اشڪ چشم مےدوزم به چشمانش،صورتم را نزدیڪ صورتش مےبرم،قطره هاے اشڪم روے صورتش مےریزند،چشمانش به خون مےنشینند... پیشانے ام را به پیشانے اش مےچسبانم و با نهایت صدایم مےگویم:بمون باشه! فقط بمــــون... #نویسنده:اف.رضوانے #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای با پیام سنجاق شده در کانال مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

#رمان_عشق_باطعم_سادگی #قسمت_۷۴ عطیه با دیدن من وجعبه کیک توی دستم قیافه اش روترسیده کرد _ وای خدای مهربون کیکت روآوردی اینجا... راست بگو چی توش ریختی؟؟! اومدی همه خانواده شوهرت و باهم نابود کنی؟! هم خنده ام گرفته بود هم عصبانی شده بودم از حرفهای مسخره اش جلوی بقیه بخصوص امیرمحمدی که امشب زودتر از همه اومده بود! نفیسه خنده اش رو جمع کرد حال و روزش بعد از چهلم بهتر شده بود و از سرسنگین بودن با امیرعلی بیرون اومده بود - واقعا خودت درست کردی محیا جون؟؟! چپ چپ به عطیه نگاه کردم -آره ولی واقعا نمیدونم مزه اش چطوری شده؟؟! -من میدونم،افتضاح! دوباره همه خندیدن به حرف عطیه که عمو احمد من رو پهلو خودش نشوند - ظاهرش که میگه خیلی هم خوبه! لبخند خوشحالی روی لبم جا خوش کرد که باز عطیه گفت: خب بابا جون مثل خودشه دیگه ظاهرسازی عالی! از درون واویلا! این بار امیرعلی که تازه وارد هال شده بود به عطیه چشم غره رفت -عطیه اذیتش نکن ... اصلا به تو کیک نمیدیم! ابروهای عطیه بالا پرید - نه بابا !دیگه چی؟ امیرعلی خندید و بدجنس گفت: _کیک مال منه ...منم بهت نمیدم! خوشحال شده برای عطیه چشم و ابرو اومدم که گفت: _بهتر.. بالاخره باید یکی بیاد بالا سرتون باشه تو بیمارستان یانه؟! عمه با یک سینی چایی و کلی بشقاب کوچیک بلور بند انگشتی اومد توی هال: –اینقدر اذیت نکن عطیه... خودت از این هنرها بلد نیستی حسودیت شده!!؟ عطیه چشمهاش رو گرد کرد - نه بابا چند نفر به یک نفر ببینم امیر محمد تو که جمله ای نداری در طرفداری از زن داداشتون بفرمایین؟!؟ رو کردبه نفیسه که داشت با انگشت شکلاتهای روی کیک رو به امیرسام میداد: -خانومت که موضعش مشخصه زودتر ازهمه هم کنار کیک برا خودش و پسرش جا گرفته! همه می خندیدیم از ته دل و عطیه باصدای زنگ در بلند شدو بیرون رفت ...! عمه هول کرده بلند شد و چادر رنگیه روی پشتی رو برداشت - فکر کنم مهمونها اومدن!! پشت سر عمه عمو هم بیرون رفت و صدای احوال پرسی ها بالا گرفت.... عمه هدی، عمو مهدی،باعروس و دوماداش ... مامان بزرگ و بابابزرگ ومامان بابا ... خیلی خوب بود که شبهای عید مثل همیشه دورهم جمع میشدیم وصدای شوخی و خنده بالا میگرفت!! عمه هدی _ خوبی عمه؟!؟ لبخندی به خاطر محبت عمه هدی زدم _ممنون ...حنانه خوب بود؟! چرا امشب نیومد؟ عمه هدی –چی بگم عمه ! اونه و کتاباش و از حالا کنکور خوندنش! من که حسابی از دست عطیه شاکی بودم محکم زدم تو پهلوش و گفتم: _یاد بگیر نصف توعه از یک سال قبل برای کنکور میخونه! از درد صورتش جمع شد ولی به خاطر اینکه جلب توجه نکنه لبخند زد -الهی بشکنه دستت...کجاش نصف منه آخه؟! اصلا چرا خودت یاد نمیگیری؟ فکرکردی خیلی رشته خوبی قبول شدی؟!! -خیلی هم خوبه حسود! -وای محسن کیک محیاهنوز اینجاست خدا بخیر کنه!! با صحبت بلند محمد سکوت مطلق شدو بعضی قیافه ها متعجب و بعضی خندون... نگاه منم کیکم رو تو طاقچه نشونه رفت که یادم رفته بودببرمش آشپزخونه! امیرعلی هم مشخص بودحسابی آماده به خندست ولی به خاطر من خودش رو کنترل میکنه نخنده!! #نویسنده:میم_علیزاده #کپی_فقط_با_لینک_کانال_مجازه👌🏻 http://eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ برای دسترسی به قسمت اول رمان به کانال ریپلای با پیام سنجاق شده در کانال مراجعه کنید👇👇👇 @repelay

#نیمه‌ی‌پنهان‌عشق💔 #قسمت_۵۱ نویسنده: #سییـن‌بـاقــرے 📚 . باشنیدن آهنگ تند و زننده ای که از گوشی سبحان با صدای بلند پخش شد تقریبا منو پروانه از خواب پریدیم و چند سانتی رفتیم هوا.. خودشم بنده خدا ترسید که با چشمای نگران تند تند تو جیبش میگشت دنبال گوشیش که داشت زنگ میخورد.. "خاک برسرت با این آهنگ زنگت" علی بود که از آینه ی جلو نگاهش میکرد و زیر لب نثار شخصیت بلند سبحان بیچاره کرد.. +بی ادب زشته جلو خانوما یکم جنتلمن باش.. بعدهم به سبک خاله خان باجبا لباشو یه وری کرد و رو به پروانه گفت: +ببخشید بانوی بزرگوار.. پروانه هم خانومانه و البته کمی جوگیرانه گفت.. -بخشیدم شاهزاده سبحان... نمیدونم مشکلش با من چی بود که برگشت سمتمو گفت.. -توهم که حساب نیستی +ویز ویز.. -باشه من پشه.. دیگه جوابشو ندادم.. گوشیشو در اورد و شماره گرفت... زیر لب مثلا با ما حرف میزد.. -شاید باورتون نشه ولی این اهنگ زنگ مریم جونه مریم جون عمم بود.. -جونم بانو؟! +... -مرسی که انقد بهم علاقه داری.. +... -فداتبشم اره مامی همونجاییم که خیلی دوس داری باشم +... -خب باید بگم تا یه هفته م دستت بهم نمیرسه ... +.... -عاشق عصبانی شدنت هم هستم... +.... -نوکرم که... مارمولک؟؟! باوشه ژن بابام خراب بوده دیگه.. +... نمیدونم عمه چی گفت که سبحان زبون دراز به غلط کردن افتاد... -نه ننه من اشتبا کردم توروحدا من این سها رو میگیرم ولی اون نه.. بعدهم برگشت سمتم زیر گفت.. -ببخشید از شما مایه میذاریما هرچی باشین از ننه‌ی عباس آقا ماستی بهترین... بعدهم پوکید از خنده... پروانه تقریبا روی داشبورد پهن شده بود میخندید... علی لباشو گاز میگرفت... نگاهش کردم.. هر حرفی میزدم جواب دندون شکن نبود ترجیح دادم بهش بگم "بی مزه ای" و رومو کردم سمت پنجره ی ماشین... با خودم فکر میکردم؛ خوشبحالش، هیچ غمی نداره.. یه پسره و یه اجی بزرگتر که عروس شده.. پولدار و بی دغدغه.. مدرک مهندسیشم گرفته و شرکت باباش... فک نکنمم تاحالا عاشق شده باشه که حال دلش بد باشه.. سالم و سلامت... آهی کشیدم و زیر لب گفتم خداروشکر.. ٭٭٭٭٭--💌 #ادامه_دارد 💌 --٭٭٭٭٭ #کپی_کلیه_رمانها_فقط_با_ایدی_و_لینک_کانال _مجازه 🚫 #لطفا_کانال_را_به_دوستان_خود_معرفی_کنید. @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 کانالی پراز پی دی اف رمان👇🏻 http://eitaa.com/joinchat/3192127500C7f92fc9d54

🦋°🌱•🕊🦋°🌱•🕊🦋°🌱•🕊🦋° 🌱•🕊🦋°🌱•🕊🦋° 🦋°🌱•🕊 📘رمان‌عاشقـانه‌مـذهـبی : #او_را 🖌 به قلم : محدثه‌افشاری 🌱 #قسمت_ شصت_یکم با احساس حالت تهوع از خواب بیدار شدم . نورِ کم جونی تو اتاقک افتاده بود . سرم همچنان گیج میرفت ! میدونستم خیلی ضعیف شدم خبری از ساعت نداشتم . بلند شدم و یه چرخی تو اتاقک زدم ، یه ساعت گرد آبی رنگ رو دیوارای کرمی بود که با دیدن عقربه ی ثانیه شمارش که زور میزد جلو بره امّا درجا میزد ،فهمیدم خواب رفته ! 🕒 برگشتم سر جام ! یه چیزی به دلم چنگ مینداخت و میخواست هرچی که صبح خورده بودم بکشه بیرون .. سعی کردم خودمو بزنم به اون راه و بهش محل ندم !! نمیدونم چقدر شد ! شاید یک ساعت به همون حالت اونجا نشسته بودم داشتم کلافه میشدم 😣 یعنی الان فقط میتونستم بخوابم و بیدار شم و بشینم و بخوابم و ... ؟؟!! دیگه حتی خوابمم نمیومد ‌! دلم میخواست اتاق خودم بودم تا حداقل یه دوش میگرفتم اتاق خودم ....! آه ... 😢 کی باور میکرد الان من با این وضع تو چنین جایی...!! اصلا چیشد که به اینجا رسید...؟ چرا من نمیتونم عامل این بدبختی رو پیدا کنم ... 😣 چرا زندگی من یهو اینقدر پوچ شد؟! یا بهتره بگم از اول پوچ بود ... مثل زندگی همه ! پس چرا بقیه حالیشون نیست؟؟ نمیدونم ... نمیفهمم ... فردا عیده !! و من آواره ام . دیگه هیچ دلخوشی تو دنیا ندارم ! هیچی !! فکر و خیال داشت دیوونم میکرد ! کاش حداقل میدونستم ساعت چنده 😭 یعنی این وضع از خونه خودمون بهتره؟؟ شاید آره ! اینجوری حداقل میدونم هیچ‌کسو ندارم ! هیچ‌کسم تو کارم دخالت نمیکنه ! اینکه کلاً کسی نباشه بهتر از بودنیه که از نبودن بدتره !! سرم درد میکرد . از گرسنگی شدیدم فهمیدم احتمالاً نزدیکای عصر باشه ! تاکی باید اینجا میموندم ؟ دستمو از دیوار گرفتم و بلند شدم رفتم سمت در این اطراف کسی نبود با احتیاط رفتم بیرون حداقل هوای اینجا بهتر از اون تو بود ! به زندگیم فکر میکردم و قدم میزدم و اشک میریختم ... اونقدر غرق تو بدبختیام بودم که حواسم به هیچی نبود - چیشده خوشگل خانوم؟ 😉 با صدایی که اومد از ترس جیغ خفه ای کشیدم و برگشتم 😰 - کسی اذیتت کرده؟ دو تا پسر هم سن و سال خودم در حالی که لبخند مسخره ای رو لباشون بود داشتن نگام میکردن !! 😥 - نترس عزیزم ... ما که کاریت نداریم 😈 - آره خوشگل خانوم ! فقط میخوایم کمکت کنیم 😜 با ترس یه قدم به عقب رفتم ... - آخ آخ صورتت چیشده؟؟ - بنظرمیرسه از جایی در رفتی !! بیمارستانی ، تیمارستانی ، نمیدونم ...! هر مقدار که عقب میرفتم ، میومدن جلو داشتم سکته میکردم 😭 -‌ زبونتو موش خورده؟؟ چرا ترسیدی؟؟ 😈 - فردا عیده حیفه هم یه دختر به این نازی تنها باشه هم دوتا پسر به این آقایی 😆 تو یه لحظه تمام نیرومو جمع کردم و فقط دویدم ! اونا هم با سرعت دنبالم میکردن دویدم سمت خیابون تا شاید کسی رو ببینم و کمک بخوام 😰 خیلی سریع میدویدن اینقدر ترسیده بودم که صدام درنمیومد 😭 نفس نفس میزدم و میدویدم امّا .... پام پیچ خورد و رو چمنا افتادم زمین 😰😭 تو یه لحظه هر دو شون رسیدن بهم شروع کردن به خندیدن تمام وجودم از وحشت میلرزید ! - کجا داشتی میرفتی شیطون 😂 هرکی این بلا رو سر صورتت آورده حق داشته ! اصلاً دختر مؤدبی نیستی ! - ولی سرعتت خوبه ها ! خودتم خوشگلی ! فقط حیف که لالی 😂 به گریه افتاده بودم و هق هق میکردم. امّا هیچی نمیتونستم بگم !!! 😣 یکیشون اومد سمتم و دستمو گرفت تا بلندم کنه .... قلبم میخواست از سینم بیرون بپره . هلش دادم و با تمام وجود جیغ زدم !! ترسیدن و اومدن سمتم. میخواستن جلوی دهنمو بگیرن امّا صورتمو میچرخوندم و فقط جیغ میزد امیدوار بودم یکی بیاد به دادم برسه 😭 🕊ادامه دارد .... •🕊🌱🦋°🌱•🕊🌱🦋°🌱•🕊 📚 @ROMANKADEMAZHABI ❤️ eitaa.com/joinchat/1928331276C0b0ef4cbc1 ❌کپی‌رمان‌ازرمانکده‌مذهبی‌بی‌اجازه‌جایزنیست❌ ↪️ قسمت‌اول‌دیگررمانهاوpdfرمانهای‌ما👈@repelay