⁉️ روحانی، رفیقِ بزم یا شمشیرِ رزم؟ 🔹 آقای روحانی در مصاحبه جدیدش با کتاب بدون دود و آتش و خون می گوید «وقتی ترامپ جنگ اقتصادی را شروع کرد، اختلاف‌نظر اساسی در دولت وجود داشت که آیا با این وضعیت می‌توان کشور را اداره کرد یا نه؟ حتی عده‌ای از وزرا پیشنهاد کردند که استعفای دسته‌جمعی بدهیم.» این صحبت های آقای روحانی از چند جنبه قابل تأمل است: 1⃣ _ در عالم سیاست یک سیاستمدار حاذق و کارکشته باید سناریوهای مختلف از خوش بینانه ترین سناریو تا بدبینانه ترین سناریو را در هر پدیده سیاسی در مقابل خود ترسیم نماید. قطعاً در مسئله مهمی مانند برجام که با یک دشمن بدعهد و سیّاس مواجه بوده و هستیم پیش بینی چنین سناریوهایی لازم و ضروری بوده و هست. 2⃣ _ آنچه روحانی می‌گوید یعنی اینکه دولت بعنوان مسئول اجرایی کشور هیچ سناریویی در مقابل بدعهدی آمریکایی ها برای خود ترسیم نکرده بود؛ که این موضوع از فهم ناقص و ایده آلیستی دولت سابق از فضای بین الملل ناشی می شود. این رویکرد خوش‌بینانه به کار برد مصداق همان تضمین دانستن و چشم امید داشتن به امضای جان کری است. 3⃣ _ نکته دیگر اینکه عده ای از نیروهای معتقد به انقلاب وجود چنین وقایعی را پیش بینی می کردند و بارها در آشکار و نهان نسبت به وقوع آن تذکر داده بودند اما پوشیدنِ ردای خوشبینی مانع از پیش بینی چنین شرایطی از سوی دولت سابق می گردید و برخی نیروهای انقلابی متهم به تندروی و بی شناسنامه بودن می شدند. 4⃣ _ بر اساس همین نگاه واقع بینانه است که دولت سیزدهم بر راستی‌آزمایی و دادن تضمین از طرف آمریکایی‌ها اصرار دارد؛ اما همفکران آقای روحانی این رویکرد را برنمی‌تابند انگار تمایل دارند که دوبار از یک سوراخ گزیده شویم. 👌 نکته پایانی اینکه، جمله روحانی که میگوید هیئت دولت قصد استعفای دسته جمعی داشته است انسان را به یاد جمله سید حسن مدرس به مستوفی الممالک می اندازد که میگفت «مستوفی الممالک شمشیر مرصع است که باید در روزهای بزم و ایام سلام به کمر بست.» آقای روحانی شما هم رفیق بزم بودید نه شمشیر رزم. ✅بصیرت