✔️ وقایع 10 #ربیع_الاول 1⃣ ازدواج #پیامبر صلی الله علیه و آله با حضرت #خديجه سلام الله عليها #پیامبر صلی الله علیه و آله 15 سال قبل از بعثت با حضرت #خدیجه سلام الله عليها ازدواج نمودند از احاديث شیعه و اخبار عامه معلوم می شود که حضرت خدیجه بنت خویلد بن اسد در علم و اطلاع به کتب آن زمان معروف بوده است او از زنان قریش علاوه بر کثرت اموال و املاک و تجاراتی که داشت به عقل و کیاست نیز مزیت داشت در آن زمان او را طاهره ، مبارکه ، سیده نسوان ، و ملکه بطحاء می گفتند . حضرت خدیجه سلام الله عليها از مال خویش و میراثی که به او رسیده بود به صورت مضاربه تجارت می نمود. افراد زیادی مانند عقبه بن ابی معیط و ابن ابی شهاب و اوجهل و ابوسفیان و دیگر بزرگان عرب به خواستگاری آن حضرت آمدند ولی آن حضرت قبول نکرد و باکره و عذراء بودند . تا سرانجام خودشان در سن 25 یا 28 سالگی پیشنهاد ازدواج به پيامبر صلی الله علیه و آله دادند و این ازدواج با آداب خاصی انجام شد . خداوند دو پسر به نام های قاسم و عبدالله که به آنها طیب و طاهر هم می گقتند به آن دو بزرگوار عنایت فرمود و تنها دخترشان #فاطمه سلام الله عليها بود . در کرامت و بزرگواری ایشان همین بس که آن حضرت مادر حضرت صدیقه طاهره ام الائمه المعصومین علیهما السلام و همسر #اميرالمؤمنين علیه السلام و جده حضرات معصومین علیهم السلام است . حضرت خدیجه سلام الله عليها بیست و چهار سال با پيامبر صلی الله علیه و آله زندگی کرد .تا وقتی آن حضرت زنده بود پیامبر صلی الله علیه و آله همسر دیگری اختیار نفرمود . #عایشه لعنت الله علیه می گوید : کمتر اتفاق می افتاد که پيامبر صلی الله علیه و آله از خانه بیرون رود و خدیجه سلام الله عليها را به خیر یاد نکند چندانکه یک روز آتش حسد من مشتعل شد و گفتم : یا رسول الله صلی الله علیه و آله تا کی خدیجه سلام الله عليها را یاد می کنی ؟ او پیرزنی بیش نبود ! خداوند بهتر از او را به تو مرحمت کرده ! پيامبر صلی الله علیه و آله از سخن من غضب شد و فرمود : نه به خدا قسم بهتر از خدیجه سلام الله عليها نصیب من نشده به من ایمان آورد. تصدیق من نمود اموال خود را در اختیار من قرار داد خداوند متعال از خدیجه سلام الله عليها به من فرزندانی روزی کرد و رحم تو را عقیم قرار داد . 📚بحارالانوار ج 95 ص 357 📚 مناقب آل ابیطالب علیهم السلام ج 1 ص 206 📚 الصحیح من السيرة ج 2 ص 117_150 📚 بحارالانوار ج 22 ص 191 📚 ریاحین الشریعه ج 2 ص 202_207