در نقلها آمده است : وكانَ الحُسینُ يُحِبُّهُ حُبّاً شَديداً بِحيثُ إذَا رَآهُ فَرِحَ بِهِ وَ سَرَّ سُروراً عَظيماً . امام حسین بسیار بسیار حضرت علی‌ اکبر را دوست داشتند ، به گونه ای که هرگاه او را می‌دیدند ، زیادی به امام دست می‌داد . وَ إذَا سَألَهُ حاجَةً لَا يَرُدُّهُ أبَداً وَ لَو عَلَى سَبيلِ الإِعجازِ و هرگاه حضرت علی‌ اکبر نیازی داشتند ؛ امام هرگز آن را رد نمیکردند و به هر نحوی (ولو با ) آن را برآورده مینمودند . اسناد : معالی السبطين ، جلد ۱ ، صفحه ۴۰۸ _ وسيلة الدارين ، صفحه ۲۸۸