💠رسول خدا صلّی‌ اللّه علیه و آله: مَنْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ بَعْدَ مَا حَرَّمَهَا اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى لِسَانِی فَلَيْسَ بِأَهْلٍ أَنْ يُزَوَّجَ إِذَا خَطَبَ وَ لاَ يُشَفَّعَ إِذَا شَفَعَ وَ لاَ يُصَدَّقَ إِذَا حَدَّثَ وَ لاَ يُؤْتَمَنَ عَلَى أَمَانَةٍ فَمَنِ اِئْتَمَنَهُ بَعْدَ عِلْمِهِ فِيهِ فَلَيْسَ لِلَّذِی اِئْتَمَنَهُ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ضَمَانٌ وَ لاَ لَهُ أَجْرٌ وَ لاَ خَلَفٌ هر كس پس از تحريم الهىِ شراب توسط‍‌ من شراب بنوشد، شايسته است كه هنگام خواستگارى به او زن ندهند، به هنگام شفاعت، شفاعتش پذيرفته نشود و هرگاه سخنى گفت، تصديق نشود و بر امانتى امين قرار داده نشود، بنابراين هر كس كه شراب‌خوار را پس از آگاهى از علم به شراب‌خوارىِ او امينِ خود قرار دهد، ضمانت، پاداش و جايگزينى در جهان آخرت بر عهدهٔ خداوند ندارد! 📚منابع: کافی ج۶ ص۳۹۶ تهذيب‌الاحکام ج۹ ص۱۰۳ «اَللّٰهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج»