میلاد حضرت امام جواد ع (195ق) در این روز، سنه 195 ه، بنابر روایت ابن عیاش ولادت حضرت امام محمد تقى واقع شده ، والده آن حضرت (ام ولدى) بوده نوبیه از اهل بیت ماریه قطبیه مادر ابراهیم فرزند رسول خدا و افضل زنهاى زمان خود بوده"1" و رسول خدا اشاره به این مخدره و پسرش نموده در آنجا که فرموده : بایى ابن خیرة الاماء النوبیة الطبیة یکون من والده الطرید الشرید الموتور بابیه وجده صاحب الغیبة فیقال مات اوهلک اواى وادسلک ."2" و اما کیفیت ولادت آن حضرت چنان است که ابن شهر آشوب از حکمیه خاتون دختر امام موسى روایت کرده است که روزى امام رضا علیه السلام مرا طلبید و فرمود: اى حکیمه ! امشب فرزند مبارک خیزران متولد میشود باید که در وقت ولادت او حاضر شوى . من در خدمت آن حضرت ماندم ، چون در شب در آمد مرا با خیزران و زنان قابله در حجره در آورد و از حجره بیرون رفت چراغى نزد ما افروخت و در را بر روى ما بست ، چون او را درد زائیدن گرفت و او را بالاى طشت نشانیدیم چراغ ما خاموش شد و ما به خاموشى چراغ مغموم شدیم که ناگاه دیدیم که آن خورشید فلک امامت طالع گردید و در طشت نزول فرمود بر آن حضرت پرده نازکى مانند جامه احاطه شده بود و نورى از آن جناب ساطع بود که تمام آن حجره منور شد و ما از چراغ مستغنى شدیم ، پس آن نور مبین را بر گرفتم و در دامن خود گذاشتم و آن پرده را از خورشید جمالش دور کرده . ناگاه امام رضا(ع) به حجره در آمد بعد از آنکه ابوجعفر را در جامه هاى پاکیزه پوشانیده بودیم ، پس آن گوشواره عرش امامت را از گرفت و در گهواره عزت و کرامت گذاشت و آن مهد شرف و عزت را بمن سپرد و فرمود که از این گهواره جدا مشو. چون روز سوم ولادت آن جناب شد، دیده حق بین خود را بسوى آسمان گشود و بجانب راست و چپ نظر کرد و به زبان فصیح گفت :(اشهدان لااله الااله و اشهدا ان محمد رسول الله) . چون این حالت غریبه را از آن نور دیده مشاهده کردم ، به خدمت پدر شتافتم و آنچه دیده و شنیده بودم عرض کردم . حضرت فرمود که آنچه بعد از این از عجایب احوال او مشاهده خواهى کرد زیاده است از آنچه اکنون مشاهده کرده اى . از کلثم بن عمران روایت شده که به خدمت امام رضا علیه السلام عرض کردم که دعا کن حق تعالى فرزندى به توکرامت فرماید، فرمود: که حق تعالى بمن یک پسر کرامت خواهد کرد و او وارث امامت من خواهد بود، چون امام محمد تقى متولد شد حضرت فرمود که حق تعالى بمن فرزندى عطا کرده که شبیه است به موسى بن عمران که دریاها را میشکافت و نظیر عیسى بن مریم است که حق تعالى مقدس گردانیده بود مادر او را و طاهرو مطهر آفریده شده بود، پس حضرت فرمود که این فرزند من به جور و ستم کشته خواهد شد و بر او خواهند گریست اهل آسمانها و حق تعالى غضب خواهد کرد بر دشمن او و کشنده او و ستم کننده بر او و بعد از قتل او از زندگانى بهره خواهد دید و بزودى به عذاب الهى واصل خواهند گردید و در شب ولادت آن حضرت تا صبح در گهواره با او سخن میگفت و اسرار الهى را به او میفرمود."3" بالجمله ولادت حضرت جواد(ع) باعث شرافت این روز شده و علامه مجلسى فرموده که بعضى از روایات در فضیلت خصوص روز دهم واقع شده است ، انتهى . وسید فرموده که روایتى یافتم که از براى حق تعالى در دهم هر یک از ماههاى حرام ، امرى است ، پس دهم ذیحجه روز نحر است و دهم محرم عاشورا است و دهم رجب (یمحوالله ما یشاء و یثبت ...)"4" "1-تاج الموالید،ص52. 2-بحار الانوار،ج50،ص21. 3-عیون المعجزات،ص107. 4-ابراهیم/39"