🔴شرم: "دلم می‌خواست زمین دهن باز کنه برم توش!"؛ وای چه آدم بدیم من! احساس گناه: "اشتباه کردم"، کاش اونجوری نمیشد!، ای بابا!، این چه کار بدی بود آخه من کردم! شفقت به خود: "کیه که اشتباه نکنه!"، قرار بر اشتباه نکردن نیست، قرار بر درس گرفتن، جبران کردن و تکرار نکردنه... + شرم میگه: من آدم بدی هستم!، اما احساس گناه میگه: من کار بدی کردم! شرم یه حس دردناک اشتباه بودنه، یه حس عمیق بی‌ارزشی و دوست نداشتنی بودن، اما احساس گناه یه حس بد اشتباه کردنه، یه قضاوت منفی نسبت به عملکرده که می‌تونه با یک رفتار خوب اصلاح بشه…. وقتی تمرکز ما به جای شخصیت روی رفتار باشه احتمال تغییر بیشتره. پس وقتی اشتباهی رخ میده و بچه‌ یا شریک عاطفی‌مون کار خطایی می‌کنه: به جای زیر سوال بردن شخصیت و القای شرم، رفتارش رو زیر سوال ببریم و آسیب‌های اون رفتار رو بهش نشون بدیم. +یعنی به جای گفتن؛ "تو دروغ‌گویی!"، بهش بگیم؛ تو اونجا دروغ گفتی و این رفتار اشتباهت این مشکلات رو به وجود آورد. + به جای اینکه بگیم: "تو پنهان‌کاری!":بگیم اون رفتار پنهان‌کارانه‌ای که داشتی باعث ناراحتی من شد و نشون بدیم که میشه اشتباه کرد و درس گرفت. Dr.amani✍️🏻 ✅ @A_purm