🍃🍃🍃🍃🍃 🌹داستان آموزنده🌹 ابوبصیر در یکی از سال‌ها در مراسم حج به همراه امام باقر علیه‌السلام طواف می‌کرد. او می‌گوید: از زیادی صداها و تکبیرهای حجاج به شگفت آمدم و به امام عرضه داشتم: «ما اکثر الحجیج و أَعْظَم‏ الضَجیج»؛ چه قدر حاجی زیاد شده و سر و صداها چه قدر بیشتر شده است؟ در این موقع امام علیه‌السلام فرمود: «یا ابا بصیر! ما اقل الحجیج و اکثر الضجیج»، ای ابابصیر! چه قدر حاجی کم است، اما سر و صدا زیاد است». آیا می‌خواهید درستی سخنم را اثبات کنم و با چشم خود حقیقت گفتار مرا ببینی؟ عرض کردم: چه طور ممکن است ای مولای من؟! فرمود: «جلوتر بیا!» من به امام باقر علیه‌السلام نزدیک شدم. دست مبارک را بر چشم‌هایم کشید و چند جمله دعا کرد. در این حال من بینایی خود را باز یافتم. امام باقر علیه‌السلام فرمود: ای ابا بصیر! حالا به حاجیان طواف کننده بنگر. هنگامی که به جمعیت نگاه کردم، بسیاری از مردم را به صورت میمون و خوک‌هایی دیدم که در گرد کعبه در حال حرکت بودند و افراد با ایمان و حاجیان حقیقی در میان آنان مانند نوری در تاریکی می‌درخشیدند. عرض کردم: ای مولای من! درست فرمودی و حقیقت گفتار شما بر من ثابت شد، «ما اقل الحجیج و اکثر الضجیج»، «چه قدر حاجی کم و سر و صدا زیاد است». آن‌گاه حضرت لب‌های مبارک را به حرکت در آورد و با خواندن دعایی، چشم‌های من به حالت اول برگشت. (المناقب‏، ج۴ص۱۸۴). 🌹 ابوبصیر می‌گوید: با امام صادق عليه السلام در حج بودم. در هنگام طواف به ايشان عرض كردم: فدايت شوم اى زاده رسول خدا! آيا خداوند اين مردمان را مى آمرزد؟ فرمود: اى ابا بصير! بيشتر آنهايى كه مى بينى بوزينه و خوكند. عرض كردم: آنها را به من نشان بده . ابو بصير مى گويد: امام سخنانى با خود گفت و آن گاه دستش را بر چشمم كشيد. در اين هنگام آنان (حاجيان) را چونان بوزينگان و خوكان ديدم! وحشت كردم. امام دوباره دستش را به چشمم كشيد و من آنها را مثل اوّل ديدم. (بحار الأنوار:۲۷ /۱۸۱ /۳۰). 🌹 پ.ن: بزرگان دینی با نگاه به درون، تلاش می‌نمودند تا صفات بد حیوانی را در درون خود از بین ببرند. پ.ن۲ : قیافه برزخی تابع اعمال و‌ درون است و ربطی به شیعه بودن یا نبودن ندارد. پ.ن۳ : ما چگونه‌ایم؟! 🍃🍃🍃🍃🍃🍃