تنها چیزی كه می تواند در آنان روح "امید" بدمد، و به مقاومت وخویشتن داری دعوت كند و نگذارد در محیط فاسد حل شوند، امید به اصلاح نهایی است، تنها در این صورت است كه آنها دست از تلاش و كوشش برای حفظ پاكی خویش و اصلاح دیگران برنخواهند داشت.
به همین دلیل، امید را می توان همواره به عنوان یك عامل موثر تربیتی در مورد افراد فاسد شناخت، همچنین افراد صالحی كه در محیط های فاسد گرفتارند، هرگز بدون امید نمی توانند خویشتن را حفظ كنند.
نتیجه این كه انتظار ظهور مصلحی كه هر قدر دنیا فاسدتر می شود امید ظهورش بیشتر می گردد، اثر فزاینده روانی در معتقدان دارد، و آنها را در برابر امواج نیرومند فساد بیمه می كند، آنها نه تنها با گسترگش دامنه فساد محیط مأیوس نمی شوند، بلكه به مقتضای:
وعده وصل چون شود نزدیك آتش عشق تیز تر می گردد
وصول به هدف را در برابر خویش می بینند و كوشش آنان برای مبارزه با فساد و یا حفظ خویشتن با شوق و عشق زیادتری تعقیب می گردد.
برای مطالعه بیشتر به كتاب "یكصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(عج)"، از علیرضا رجالی تهرانی، و كتاب "امامت و مهدویت"، آیت الله صافی گلپایگانی مراجعه نمایید.
مشاوره مذهبی_ قم.
@Abbasse_Kardani