💠تفاوت عرفان شیعه با اعمال صوفیان 🔸عرفان و تصوف با وجود شباهت های ظاهری در برخی از آداب، اساساً متمایز با یكدیگر و مجزای از هم هستند؛ 🔹چراکه عرفان شیعه ریشه در آموزه های ثقلین دارد؛ یعنی منشأ آن قرآن و سنت (قولی، فعلی و تقریری) چهارده معصوم (ع) است، اما تصوف ریشه ای التقاطی داشته كه هم از آموزه های نو افلاطونیان و هم نحله های معنوی مسیحی و حتی شبه عرفان های هندی و شرقی وام گرفته است. 🔻 در زمان پیامبر اكرم (ص ) اصلا نامی از تصوف نبوده و پیروان آن حضرت را مسلم و مؤمن می‌نامیدند و آنان‌كه محضر پیامبر را درك كرده بودند، صحابه نامیده می شدند. 🔻اما تصوف و صوفی در حدود اوائل قرن دوم هجری، شنیده شد كه خود را سالكان طریق حق و عارفان الهی می دانستند؛ اما عرفان آنها با مبانی طریقه ائمه هدی سازگاری و مطابقت نداشت. 🔻اولین چهره معروف متصوفه، ابوهاشم صوفی كوفی بود كه، مرام و عقیده‌اش مورد نكوهش شدید امام صادق(ع) قرار گرفت؛ به‌گونه‌ای که وقتی از حضرت پرسیدند ابو هاشم كوفی چگونه آدمی است؟ فرمود: [انّه فاسد العقیده جدّاً] واقعاً او شخص فاسدالعقیده ای است و در ادامه فرمود: و او همان كسی است كه مذهبی را بدعت گذارد كه آن را تصوف می‌نامند و وی این مذهب را پناهگاهی برای عقیده زشت و ناپسند خود قرار داد. 📚سفینه البحار، ج 2، ص 57. 🔰 @adyanuniv 🔰