💠نسبت ناروای صوفیه به علمای ربانی 🔸واژه قشری و علمای ظاهر از مفاهیمی است که صوفیه به علما و فقهای شیعه‌ی مخالف خود نسبت می‌دهند و این مطلب از آن جهت است که ایشان تصوف را مغز دین می‌دانند و بزرگان خود را هدایت کنندگان به آن، درنتیجه ایشان علمای باطن و چونکه شریعت را همچون پوسته‌ای برای مغز دین فرض کرده‌اند، فقها را علمای ظاهر یا قشری نام گذارده‌اند[1] 🔹زیرا ایشان (علما) از نظر صوفیه، فقط هدایت کنندگان مردم به پوسته دین هستند. در حالی که نکته حقیقی آن است که صوفیان به خاطر آنکه از روشنگری علمای ربانی شیعه، هراسان هستند، بدین نحو مریدان خود را از استماع موعظه‌های روحانیت منع می‌کنند تا همواره مریدان ساده‌لو از ارتباط با علمای دین دور باشند. 🔰«علامه امینی صاحب کتاب گرانقدر الغدیر می‌فرمود: عده‌ای از زائران تهرانی روزها به منزل ما می‌آمدند و یک نفر صوفی نیز همراه آنان بود. پس از دو جلسه آن شخص صوفی دیگر نیامد، سراغ او را گرفتم، گفتند هر چه اصرار کردیم او حاضر به آمدن به منزل شما نشد و گفت: می‌ترسم این آقا در من اثر بگذارد و ارادتم به آقای صالح علیشاه کم شود.»[2] ♻️بنابراین نسبتی که صوفیه به علما و فقهای ربانی می‌دهند از روی عناد و خدعه و به جهت دور نگاه داشتن مریدان فریب خورده صوفیه از علما است. پی‌نوشت: ۱.لاهیجی محمد، مفاتیح الاعجاز، نشر علم، تهران، 1381، ص 731 ۲.مدنی محمد، درخانقاه بیدخت چه می‌گذرد؟، راه نیکان، تهران، 1391، چاپ پنجم، ص 158. #نقد_تصوف #فقها #علامه_امینی #صالح_علیشاه عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰