سه شنبه مغرب فقهی ۱۴۰۱/۷/۲۶ موضوع : #غیبت سلام علکیم بسم الله الرحمن الرحیم.امیر المومنین علیه السلام در روایتی می فرمایند: الغیبَهُ جُهدُ العاجِزِ. غیبت كردن، تلاش انسان ناتوان است. (نهج‌البلاغه، كلمة ٤٥٣) چند نکته کوتاه درباره احکام غیبت: تعریف غیبت به نظر برخی از مراجع از جمله امام خامنه ای حفظه الله این است که انسان به قصد مذمت و عیب جویی معایب پنهان کسی را در غیابش نزد دیگری بیان کند. در حرام بودن بیان عیب مخفی، فرقی ندارد عیب در بدنش باشد یا ‏آنکه در رفتار یا اخلاق یا سخنان و گفتارش باشد و همچنین فرقی نمی‌کند عیب طرف را بگوید یا بنویسد یا تصویر و فیلمش را در فضای مجازی پخش کند.  هر کسی مرتکب این گناه شده باید توبه کند و به نظر برخی از مراجع عظام تقلید از جمله امام خامنه ای می‌فرمایند ‌‌اگر‌‌ غیبت شونده زنده است و امکان حلالیت طلبیدن از او می‌‌باشد، باید از او طلب مغفرت و بخشش کند و اگر در قید حیات نیست یا امکان حلالیت طلبیدن نیست از او نیست، برایش استغفار نماید. خداوند متعال توفیق شناخت و ترک معصیت را به همه ما عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد. منابع: (استفتائات بهجت ج 4 ص 562 س6475 و توضیح المسانل مراجع ج 2‌ص‌833 م‌31‌، استفتائات امام ج3 س59- 58حضرت امام، استفتائات‌س9و 16و53؛ فاضل‌‌جامع‌الاحکام‌ج1‌س982،منهاج سیستانی ج1ص 17) نکته: 1.برخی از فقها صرف اظهار عیب مخفی را نزد دیگری غیبت می دانند.ایت الله سیستانی @AhkameHarameRazavi