🌸🍃🌸🍃 پس «اوتوالعلم» از مؤمنان به مراتب بالاتر هستند و از خطاب این گروه «وَيْلَكُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَيْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا» مشخص است که مخاطب‌شان کسانی است که به ثواب و اجر الهی در روز جزا ایمان دارند و عمل صالح انجام می‌دهند ولی با دیدن این نعمات دنیوی، صبرشان را از دست داده‌اند و داشتن نعمت دنیوی را با دیدن ثروت قارون و وسوسه‌ی شیطان،نزدیک است بر ثواب آخرت ترجیح دهند و این نمایش ثروت قارون باعث شده است، در مرز وسوسه قرار گیرند و «اوتوالعلم» به آنها تذکر می‌دهند که در برابر این ثروت و نعمات ظاهری دنیا صبر کنند که مبادا پاداش اخروی را از دست بدهند. کوتاه سخن آن‌که به استناد آیات مصرحه‌ی فوق «يُرِيدُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا» بین کافر و مؤمن مشترک است. چنان‌چه «ذُو حَظٍّ عَظِيم» بین انسان کافر و مؤمن نیز مشترک است. پس نمایش ثروت هم بر کافر هم بر مؤمن هر دو اثر منفی می‌گذارد با این فرق که در طالب دنیا که کافر است خاطر ملکی بر او تذکری نمی‌دهد که آرزوی این ثروت نکند ولی در مؤمن خاطر ملکی بر او وارد شده و تذکر می‌دهد که ثواب آخرت را بر ثروت و نعمت دنیوی ترجیح ندهد و باید بر این وسوسه‌ی شیطان صبر کند. چنان‌چه مولای متقیان می‌فرمایند: الصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عَلَى مَا تَكْرَهُ صبر دو قسم است، صبر بر چیزی که دوست داری و چیزی که دوست نداری. اگر قرار باشد مؤمن از ثروت متنفر باشد، اینجا صبر معنی ندارد و اجری هم ندارد. پس باید مؤمن در برابر دنیا و آرزوهای دنیوی صبر کند که اجر و مزدی نزد خدا داشته باشد. ازسوی دیگر بدانیم چشم زخم الزاماً از سوی یک چشم خاص بر انسان وارد نمی‌شود که در زندگی به دنبال کسی بگردیم که چشم بدی دارد. بلکه این یک سنت الهی است که انسان در صورت تفاخر به مال و فرزندان و آن‌ها نعمتی از سوی خدا ندانستن، قطعاً با نابودی ثروت مواجه خواهد شد که به این سنت الهی چشم زخم گفته می‌شود. انسان نباید حسادت یک غیرمؤمن و حسرت یک مؤمن را با تفاخر به مال و دارایی تحریک کند. چون حسود با تحریک حسادتش دست به انتقام می‌زند و مؤمن با تحریک حسرتش نسبت به خدا انتظارش در عطای ثروت دنیوی زیادتر شده و در مقام آزمون صبر قرارش می‌دهد. @DastaneRastan_ir