اخبار ویژه
. آقای دکتر ظریف تاریخ برای تکرار نیست، برای عبرت است . دیروز در دوره قجر، قرارداد ۱۹۱۹ مایه ننگ بود. همان زمان همگان بر این قرارداد ننگین و خفت بار شوریدند. اعتراض کردند. با این قرارداد ایران "تحت الحمایه" انگلستان قرار میگرفت و به ازای آن دولت بریتانیا تعهد داشت ایران را به سطحی از "امکانات" برساند! فی المثل در ایران ارتش منظم ایجاد کند، راه و جاده و راه آهن بکشد و در کل حفظ ایران و بقای ایران با فقدان استقلال ایران همراه بود. دادِ دولت فرانسه و آمریکا هم درآمد که انگلستان ما را دور زده و بار دیگر کشوری را به مستعمره خود افزوده است. لُرد کرزن برای اجرایی شدن قرار داد هر چه داشت انجام داد. ننگین بودن قرارداد مایه خفت و حذف افراد بود. بعدها گفتند "وثوق الدوله" از سر خیرخواهی و صلاح ایران آن قرارداد را امضا کرد و جای سرزنش ندارد! . . بله تاریخ برای عبرت است و نه تکرار، مقایسه ادوار و قراردادها بدون در نظر گرفتن شاخص و شرایط باعث مغالطه میشود. در ترکمانچای ایران در موضع ضعف بود، اوج ضعف نظامی، طرف مقابل در اوج قدرت و یکه تازی، البته آنجا هم سال‌ها جنگ و مقاومت جریان داشت و دو دستی و به سرعت خاک از کشور جدا نشد با این حال حدِ توان امکانات ذهنِ عباس میرزا و سایرین از مصلحین بعد از او غلبه غرب بر شرق بود. انسان شرقی پذیرفت شکست خورده و برای رسیدن به آن "امکانات" ترقیات" یا توسعه باید در ذیل و سایه بزرگتر باشد. . اینکه کارگزار جمهوری اسلامی کسانیکه باید مدافع منافع ملی در عرصه سیاست خارجی باشند اینگونه می اندیشند، جای غصه دارد. حتی اگر بقول امروزی ها مانند وثوق الدوله دلسوز باشند. صفتِ مصدق زمانه کجا! وثوق الدوله کجا! ⁦✍️⁩ کانال خبری تحلیلی را دنبال کنید @Akhbarvijehh
349 مشاهده