آلاچیق 🏡
#کـولـه‌بـارے‌ازعـشـق #قسمت‌۱۳,۱۴ استاد ذهن نفس را خواند و گفت : گر نیست به جز خونِ جگر مزدِ من از
کـولـه‌بـارے‌ازعـشـق آیناز:نفس خیلی مشکوک میزنیا یه زنگ بزن به خاله زهرا حالا. نفس :باشه و گوشی را در آوردو شماره ی مادرش را گرفت : نفس : الو سلام مامان زهرا خانوم: سلام مادر خوبی؟ نفس: ای بد نیستم مامان میتونم با آیناز برم بیرون؟ زهرا خانوم:آره مادر برو به سلامت نفس:ممنونم خداحافظ گوشی را خاموش کرد و با آیناز به تفریح رفت و باعث شد حداقل کمتر به موضوع استاد فکر کند. ساعت 5 به خانه برگشت و از شدت خستگی به خواب رفت و برای اذان مغرب بیدار شد و برای نماز قامت بست. در آخر گفت خدایا خودمو میسپارم دست خودت و حضرت زینب کمکم کنید. برای شام پایین رفت و سلام کرد و همگی جوابش را دادند. بعد از کمی بگو بخند همیشگی زهرا خانوم گفت:نفس فردا خانوم حسینی زنگ زد چه جوابی بهش بدم. غذا در گلوی نفس پرید زینب خانوم شتابزده به سمتش رفت و لیوان آبی دستش داد نفس تشکر کرد و همه به این کار نفس خندیدند و نفس خجالت زده سر به زیر انداخت. حاج محسن:بابا جان نگفتی؟ نفس:خب خب من حرفی ندارم هرچی شما بگیدبابا جون حاج محسن:پس مبارکه زهرا خانوم:خوشبخت بشی دخترم. زینب خانوم گونه اش را بوسید و برایش آرزوی خوشبختی کرد. محمد مهدی:باورم نمیشه ای فقسلی بخواد بره خونه ی بخت و خندید. آیا نفس تصمیم گرفته بود؟برای زندگی اش؟با مردی که ممکن است چند ماه دیگر شهید بشود؟ چرا؟چرا نفس با خودت این کارو کردی؟ شهادت چیز بدی نیست خیلی هم خوبه ولی اونه. که می‌ره و تویی که تنها میمونی.میفهمی؟ ناگهان شعری را به خاطر آورد چراغان سینه‌ام از گرمای عشقِ لاله‌رویان است.. او دیگر وارد این عشق شده بود اما چرا این افکار دست از سرش بر نمیداشت؟چرا نمیزاشت تا نفس نفسی داشته باشد برای کشیدن؟چرا قلبش اینقدر ناآرام شده است.؟آروم باش قلب نااروم.آروم... شب شده بود و قت خواب نفس در اتاقش رفت و جزوه های فردا را نیم نگاهی انداخت و بعد به خواب رفت. و دوباره همان خانوم سبز پوش را دید که به او گفت : انتخابت درست بود دخترم انشاالله عاقبت بخیر بشید. نفس از خواب پرید اما این بار نه با ترس و نگرانی نه با اضطراب و عرق روی پیشانی با آرامش بیدار شد چرا که مرد آینده اش را حضرت زینب تضمین کرده است و این خودش یعنی خوشبختی. نفس نماز صبحش را خواند و تمامی کلاس های دانشگاهش را گذرانده بود به غیر از کلاس آخر که شماره ی پریناز روی گوشی اش افتاد . پریناز با اشک و هق هق با صدایی بریده بریده گفت :الو نفس نفس من دیگه نمی‌خوام نفس بکشم من می‌خوام برم برای همیشه از این دنیا نفس:الو پریناز عزیزم چی میگی؟چته ؟ چی شده؟ پریناز : می‌خوام خودمو بکشم نفس:پریناز بفهم چی میگی الان کجایی؟ پریناز آدرس داد و نفس به آیناز گفت میرود برای نجات دوستش دوستی تنها که فکر میکرد خدا هم اورا تنها گذاشته. نفس با سرعت رانندگی میکرد تا به برجی بلند رسید و پریناز رو در آن بالا بالا ها دید پریناز با دیدن نفس اشک ریخت و سریع به در خانه آمد و نفس را در آغوش کشید . نفس:عزیز دلم چیشده؟قوربونت برم حرف بزن بگو به من بگو پریناز آنقدر گریه اش با هق هق تر کسب شده بود که به سختی نفس می‌کشید بریده بریده گفت : مامانم به خاطر اون مرتیکه آشغال زد تو گوش من تو گوش دخترش بابا که ندارم مامانمم که رفت نفس من تو این دنیا چی کارم؟ نفس: نفس بکش عزیزم نفس بکش جان نفس قشنگم تو خدا رو داری آغوش خدا همیشه بازه فقط کافیه تو بخوای پریناز جان. پریناز:خدا؟؟ خدا که خیلی وقته منو ولم کرده به حال بدبختیام به بیچارگیام. نفس: نگو جانم به قربانت فراموشَت نشود پرواز به بال نیست به باور است..‍‌ ˹زنذگی ادامه داره دورت بگردم ، قشنگم آروم باش عزیزکم آروم باش پریناز: نفس دیگه خسته شدم نفس من آرامش می‌خوام نفس این عمارت بزرگ رو میبینی؟این عمارت کنه ولی من خوشبخت نیستم حال دلم خوب نیست من آرامش می‌خوام نفس:باشه عزیزم تو آروم باش آروم باش هر آنچه تورتا به درد آورد، تورا ساخت.. ما در دل تاریکی نور را باور کردیم. میای بریم مزار شهدا؟.... @Alachiigh