[ترجمه اصول کافی - کتاب عقل و جهل - جلد۱،صفحه۵۷]  ۵۵-مخفی کاری و ضدّ آن آشکارنمایی؛۵۶-انصاف ورزی و ضدّ آن تعصّب ورزی؛۵٧-سازگاری و ضدّ آن تجاوزگری؛۵٨-پاکیزگی و ضدّ آن آلودگی؛ ۵٩-حیا و ضدّ آن بی حیایی؛۶٠-میانه روی و ضدّ آن زیاده روی؛۶١-آسودگی و ضدّ آن سختی؛۶٢- آسان گیری و ضدّ آن سخت گیری؛۶٣- برکت داشتن و ضدّ آن بی برکتی؛ [تندرستی و ضدّ آن گرفتاری؛]۶۴- اعتدال و ضدّ آن فزون طلبی؛ ۶۵- حکمت جویی و ضدّ آن هوسبازی؛۶۶- متانت و ضدّ آن سبکی؛۶٧-نیک بختی و ضدّ آن بدبختی؛۶٨-توبه (بازگشت به خدا) و ضدّ آن پافشاری بر گناه؛ ۶٩- آمرزش جویی و ضدّ آن فریفتگی [به نعمت‌ها و فراموشی گناهان خویش]؛ ٧٠-مراقبت و ضدّ آن سهل انگاری؛٧١- دعا کردن و ضدّ آن تکبّرورزی و سر باز زدن از دعا؛٧٢-خرّمی و شادابی و ضدّ آن تنبلی و کسالت؛٧٣-خوشحالی [از فرمانبری خدا]و ضدّ آن غمگینی [از فرمانبری خدا]؛٧۴-الفت گیری [با نیکان] و ضدّ آن کناره گیری [از نیکان]؛٧۵-بخشندگی و ضدّ آن تنگ نظری. تمام این صفت‌ها که لشکریان خردند، جز در پیغمبر یا جانشین او یا مؤمنی که خدا دلش را با ایمان آزموده است، جمع نشود و اما دوستان دیگر ما برخی از اینها را دارند تا اینکه به تدریج لشکریان خرد در آنان کامل شود و از لشکریان جهل پاک گردند. پس در آن هنگام با پیغمبران و جانشینان در بلندترین مرتبه همراه شوند که این مقام تنها با شناختن خرد و لشکریانش و دوری از نادانی و لشکریانش به دست آید. خداوند ما و شما را به فرمانبری و خشنودی توفیق دهد.