🖌ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُمْ بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ" (روم، ۴۱) 🔹این آیه به اثرِ وضعی و کیفرِ دنیویِ برخی گناهانِ بنی‌آدم در پدید آمدنِ سیل و زلزله و خشک‌سالی و طوفان و قحطی و بیماری و ناامنی و انقراضِ گونه و کم‌ثمریِ زراعت و استیلای اشرار دلالت دارد. ✍آثارِ وضعیِ بعضی گناهان در روایات: 🔹گناهی که خشمِ خدا را نازل می‌کند: ستم. 🔹گناهانی که رسوایی به بار می‌آورند و پردهٔ آدم را می‌دَرند: شراب، قمار، لودگی، ذکرِ عیوبِ مردم، هم‌نشینی با اهلِ تهمت، قرض گرفتن به قصدِ ندادن، اسرافِ هزینه در باطل، بُخل نسبت خانواده، بداخلاقی، کم‌صبری، تنبلی، استخفافِ مۇمن. 🔹گناهانی که حبسِ روزی می‌کنند: ربا، آشکار کردنِ فقر، قضا شدنِ نمازِ صبح، تحقیر و کوچک شمردنِ نعمت، سر دادنِ شکایت. 🔹گناهانی که مرگ را تعجیل می‌کنند: قطعِ رَحِم، سوگندِ دروغ، زنا، کثرتِ دروغ، قطعِ طریق (راهزنی)، ادّعای امامت و راهبریِ معنوی به دروغ. 🔹گناهانی که حبسِ دعا می‌کنند: عقوقِ والدین، آرزوی بد، خُبثِ باطن، نفاق با دوستان، جوابِ صریح و روشن ندادن و بازی دادنِ مردم، تاخیرِ نمازها، فحّاشی، ترکِ نیکی و بی‌خیر بودن. 🔹گناهانی که موجبِ زوالِ نعمت است: ستم، ترکِ عادتِ نیکی، کفرانِ نعمت، ترکِ شُکر. 🔹گناهانی که موجبِ نزولِ نقمت و بلاست: جوابِ خوبی را با بدی دادن، تمسخر، ترکِ اعانتِ مۇمن، یاری نکردنِ مظلوم، ترکِ امرِ به معروف، ترکِ دعا. 🔹گناهانی که موجبِ سلطهٔ دشمن است: اظهارِ فجور، اباحهٔ مکروهات، نافرمانی از ابرار، اطاعتِ اشرار، شیوعِ عهدشکنی. 🔹گناهانی که حبسِ باران می‌کنند: جورِ حاکم، قضاوت به ظلم، شهادتِ دروغ، کتمانِ شهادت، منعِ زکات، منعِ قرض، منعِ اعانتِ مۇمن، قساوتِ قلب نسبت به هم، ستم به یتیم و بیوه‌زنان، دستِ رد زدن به سینهٔ سائل، کم‌فروشی. 🔹گناهانی که سببِ زیادیِ مرض می‌شوند: ترکِ صدقه، ترکِ زکات.