سيّد ابن طاووس در كتاب <مهج الدعوات> از سلمان روايتي نقل كرده كه: در آخر روايت مطلبي آمده به اين مضمون: حضرت فاطمه (عليها السلام) كلامي به من آموخت كه از حضرت رسول (صلّي الله عليه و آله) فراگرفته بود ، ايشان آن را در صبح و شام مي خواند به من فرمود: اگر مي خواهي هرگز در دنيا دچار تب نشوي بر آن مداومت كن. و آن كلام اين است: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ بِسْمِ اللَّهِ النُّورِ بِسْمِ اللَّهِ نُورِ النُّورِ به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهرباني اش هميشگي است به نام خداي نور، به نام خداي نور نور، بِسْمِ اللَّهِ نُورٌ عَلَي نُورٍ بِسْمِ اللَّهِ الَّذِي هُوَ مُدَبِّرُ الأُْمُورِ به نام خداي نور بر نور، به نام خدايي كه تدبيرگر امور است، بِسْمِ اللَّهِ الَّذِي خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ به نام خدايي كه نور را از نور آفريد، اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ و سپاس خدايي را كه نور را از نور آفريد، وَ أَنْزَلَ النُّورَ عَلَي الطُّورِ فِي كِتَابٍ مَسْطُورٍ فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلَي نَبِيٍّ مَحْبُورٍ و نور را در كوه طور فرو فرستاد، در كتابي بر نوشته، در ورقه اي گشوده، با اندازه اي درخور، بر پيامبري آراسته، اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هُوَ بِالْعِزِّ مَذْكُورٌ وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَ عَلَي السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ مَشْكُورٌ سپاس خداي را كه به عزّت ياد شود، و به عظمت مشهور است، و بر شادي و بدحالي سپاسگزاري شود، اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هُوَ بِالْعِزِّ مَذْكُورٌ وَ بِالْفَخْرِ مَشْهُورٌ وَ عَلَي السَّرَّاءِ وَ الضَّرَّاءِ مَشْكُورٌ سپاس خداي را كه به عزّت ياد شود، و به عظمت مشهور است، و بر شادي و بدحالي سپاسگزاري شود، وَ صَلَّي اللَّهُ عَلَي سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ درود خدا بر آقاي ما محمّد و خاندان پاكش. ⬅️سلمان فرموده: چون آن را از حضرت فاطمه (عليها السلام) آموختم قسم به خدا آن را به بيش از هزار نفر از مردم مكه و مدينه كه دچار تب بودند تعليم دادم، پس همه آنان به اذن خداي تعالي شفا يافتند.