✴️اگر با آمریکا به توافق (توافق ژنو - برجام) نمی رسیدیم، واقعا جنگ اتفاق می افتاد؟ ⭕️ براستی اگر عدم توافق موجب دادن بهانه ی کافی به آمریکا جهت تهاجم نظامی علیه کشورمان می شود، پس چگونه است که با وجود حضور آمریکا در گفتگوهای گروه ۱+۵ با ایران از سال ۸۷ و عدم حصول هیچ گونه توافقی (به سبب مقاومت و ابتکار تیم مذاکره کننده ی ایران)، خبری از حمله ی نظامی نبود که هیچ، بلکه به طور مکرر شاهد عقب نشینی های آمریکایی ها از مواضعشان بودیم. ◀️ مثلا در ماجرای بیانیه ی تهران (اردیبهشت ۸۹)، همانطوری که آمریکا فقط به دنبال «بهانه»ای بود تا قطعنامه ۱۹۲۹ و تحریم های شدید را علیه ما وضع و اعمال کند، این کشور به راحتی می توانست در حدفاصل مهر ۸۶ تا تیر ۸۷ که به علت عدم اعتنای ایران به اجرای قطعنامه ها حاضر به حضور در گفتگوها نمی شد، بهانه ی کافی را به دست آورده و اعلام کند که ایران اهل مذاکره نیست و چاره ای جز تهاجم نظامی به این کشور وجود ندارد. ◀️ و یا در بهمن ۸۸ (مذاکرات استانبول ۱) که مذاکرات صرفا به علت اصرار ایران بر لزوم مذاکره در چارچوب NPT و نیز اذعان طرف های غربی به حقوق هسته ای ایران ذیل NPT به هم خورد، باز هم آمریکا به راحتی می توانست همین ماجرا را دستاویز و بهانه قرار دهد و راهکار برخورد با ایران را صرفا تهاجم نظامی مطرح کند. 💥 اما هیچگاه جنگی رخ نداد. ◀️ نه تنها هیچ جنگی رخ نداد، بلکه آمریکا در مذاکرات استانبول ۲ (فروردین ۹۰) ناچار شد که رسما از موضع رسمی خود عقب نشینی کرده و در سطح «رئیس جمهور» خود به غلط کردن بیفتد! و نامه ای صادر کند مبنی بر اذعان به حقوق هسته ای ایران ذیل NPT (همان چیزی که در برجام رسما مورد انکار قرار گرفته است). این در حالی بود که آمریکا با وجود حضور در مذاکرات استانبول ۱ آنهم در سطح معاون وزیر خارجه، حاضر به پذیرش حقوق ایران براساس NPT نشده بود. این است قدرت اثرگذاری و پیشبری «مقاومت» ... ◀️ عقب نشینی های مکرر، متوالی و عظیم آمریکایی ها از فروردین ۹۰ (استانبول ۲) تا اسفند ۹۱ (آلماتی ۱) و نیز عدم استفاده ی آمریکا از گزینه ی نظامی در شرایطی اتفاق افتاد که داعش در سوریه و عراق و نیز عربستان سعودی در یمن دست برتر را در معادلات داشتند و پیروزی های بزرگ و تاریخی کنونی به دست نیامده بود و همچنین روابط استراتژیک ایران با روسیه به هیچ روی در سطح فعلی نبود. با وجود تمامی آنچه گذشت، باز هم آمریکا حاضر به آغاز تهاجم نظامی به ایران نشد، چه رسد به امروز! 🌗 اساسا اختلاف اوباما با نتانیاهو بر سر همین موضوع بود، وگرنه عدم حمله ی نظامی اوباما به ایران به هیچ وجه به معنای «جنگ طلب» نبودن اوباما نیست (فلسطین، افغانستان، پاکستان، لیبی، سوریه و یمن را مگر می شود فراموش کرد). مسئله ی مورد اختلاف آن بود که به اعتقاد اوباما، اگر راهبرد مذاکره با ایران به هم بخورد و به توافقی – که صنعت هسته ای این کشور را به عقب نراند - منجر نشود، علی القاعده گزینه ی بعدی جنگ خواهد بود و این در حالی است که حمله ی نظامی ما آمریکایی ها علیه ایران میسر نیست. بنابرین، از قضا آمریکا بسیار به حصول توافق محتاج بود و حتی محتاجِ به هم نخوردن مذاکرات؛ یعنی ما می توانستیم صرفا با «کش دادن مذاکرات» امتیازات بیشتری از آمریکا بگیریم، اما افسوس! @abarshagerd ✍️ #شبکهـتحلیلگران @Analysts