🔰 درسِ آموختنی از «فدائیان اسلام» در احترام گذاشتن به عُلمای مُنتقد 🔆 «فدائیان اسلام» توسط بعضی از عُلما تخطئه می‌شدند ولی آنها عُلما را تخطئه نمی‌کردند و خود را نوکر عُلما به حساب می‌آوردند. ◀️ استاد سید منیرالدین حسینی الهاشمی: «چند شب قبل تلویزیون، جریان شهید بزرگوار مرحوم نواب صفوی را نشان می‏‌داد كه دوستان آنها نظیر آقای عبد خدائی و آقای زنجانی خاطرات خود را مطرح می‌كردند و صحبت از شكنجه‏‌های مفصل جسمی و روحی آنها داشتند. جا داشت كسانی كه این برنامه را دیدند فكر كنند كه آنها در آن زمان در امور سیاسی، متفرّد بودند؛ یعنی در زمان آنها انقلاب مسلحانه بدین شكلش، در نزد فقها پذیرفته نشده بود و متدیّنین هم به تبعیت از آنها انقلاب مسلحانه را رد می‏‌كردند. مثلا آقای شیخ علی لُر بعضی از این بزرگوارها را در مدرسه فیضیه كتك زدند و سپس ایشان را از حوزه اخراج كردند. اما اینها یك ذره بر علیه علما عمل نكردند، بلكه خودشان را نوکر علما می‏‌دانستند و در عین حال، مقابل كفر ظاهر هم می‏‌جنگیدند؛ یعنی بر علیه سلطه غرب كه ابتدا از انگلستان شروع و در این اواخر به آمریكا ختم شد مبارزه می‏‌كردند و با دستگاه شاه به صورت متفردانه برخورد می‏‌كردند، اما در عین تحمل شكنجه از سوی دشمنان، در مقابل علمای اسلام هم خاضع بودند. سخت‌‏ترین حالت برای اینها وقتی بود كه اینها را خلع لباس كردند و بیت آیت‌الله بروجردی بر این عمل اعتراضی نكرد و اصلاً بعض از علما می‏‌گفتند كه اینها جزء روحانیون نبوده‌‏اند! در جبهۀ مقابل، [در دستگاه نفاق و التقاط، گروه‌هایی را می‌بینیم که] همین حالت را دارند ولی با یك فرق! به اینكه وقتی مسلمین آنها را تخطئه می‌‏كنند آنها هم مسلمین و علما را تخطئه می‏‌كنند! امثال فدائیان اسلام تخطئه می‌‏شوند ولی دیگران را تخطئه نمی‏‌كنند؛ از كفر شكنجه می‌‏شوند ولی تحمل می‌‏كنند.» (۱۳‌۷۳/۱۰‌/۲۸) ☑️ @AndisheMonir