سرنوشت سیاست بازی در جنگ حکایت فرمانروایی قیس بن سعد بر مصر داستانی است تعجب‌برانگیز. قیس، که مهارت‌های نظامی چشمگیری داشت، توسط امام علی (علیه السلام) به جایگاه فرمانداری مصر برگزیده شد تا این سرزمین را از تهاجم معاویه و مخالفین علی محفوظ دارد. با اطلاع از این تصمیم، معاویه که درک می‌کرد با حضور قیس، تصرف مصر دور از دسترس است، نامه‌ای به او نوشت و خواستار جدایی‌ او از لشکر امام علی شد. در پاسخ به نامه معاویه، قیس که خطر مخالفین را در مصر متوجه می‌دید، به منظور اغفال معاویه و پیش‌گیری از تهاجم او تا زمان خنثی‌سازی مخالفین، پاسخی صلح‌آمیز ارسال کرد. بر خلاف توقعات قیس، معاویه به سرعت نامه قیس را منتشر کرد و برای برهم زدن اتحاد دشمن، نامه‌ای جعلی درباره پیوستن قیس به خود نوشت. جاسوسان امام ماجرا را به گوش سربازان رساندند و این امر به اختلافات شدیدی درباره رهبری قیس منجر شد، به نحوی که در پایان، امام علی مجبور به عزل او و جایگزینی محمد بن ابوبکر شد. متعاقباً، تحت قیادت محمد بن ابوبکر و ناتوانی لشکر علی، مصر به دست معاویه افتاد و این امر به شدت بر ضعف و ناامنی دولت امام علی تأثیر گذاشت و مقدمات شهادت امام را رقم زد. شایان ذکر است، اگر قیس به معاویه نامه مسالمت‌آمیز نمی‌فرستاد، احتمالاً این وقایع رخ نمی‌دادند. با وجود اینکه قیس تا پایان در کنار امام علی باقی ماند و به عنوان فرمانده سپاه هم‌چنان به وظایف خود ادامه داد، یک مصالحه کوچک با دشمن به زیان بزرگی برای لشکر علی انجامید. ✍: امروزه، گاه شاهد سیاست‌بازی‌های برخی مسئولین در مقابل دشمن هستیم، که یادآور داستان قیس و نزاع در اردوی علی می‌شود. باید هوشیار باشیم تا بازی‌های سیاسی و نیرنگ دشمن به تفرقه در صفوف مقاومت ما منجر نشود و نباید اجازه دهیم دشمن با مکر خود، کناره‌گیری ایران از مبارزه را به ما القا کند. در نهایت، بازی سیاسی در برابر دشمنی که استاد فریب و نیرنگ است، بدترین سیاست ممکن خواهد بود و همیشه باید مراقب بود تا در دام مدارا و سیاست‌بازی نیفتیم.