📜🕯🖋️ انقلاب و نظامیگری ✍ نیما موسوی 🔸 انقلاب 57 را باید انقلاب هیپی ها و حاشیه نشینان علیه کراواتیها دانست. انقلابی که گفتمان پسامدرن و عرفانی را حمل میکرد که مبتنی بر «نظم در حین بی نظمی» بود. این بی نظمی ظاهری خود را در برابر دیسیپلین نظامی و بروکراسی مطرح میکرد. چنانچه فضای شسته و رفته ادارات، پس از انقلاب تبدیل به جولانگاه هیپی های مذهبی شد که با دمپایی در ادارات تردد میکردند. طبیعتاً این بی نظمی جدید باعث تحقیر دیسیپلین نظامی میشد. 🔸 ولی دومین عامل کاهش قدرت نظامیگری، رقابت درونی دو صنف نظامیان و روحانیت بود،در دوران شاه نظامیان در رأس هرم قدرت و ثروت بودند ولی در دوران پس از انقلاب این روحانیت و بازار بودند که به رأس هرم آمدند.فلذا روحانیت از طریق نهادهایی چون دادسرای نظامی و غیره سعی در کنترل نظامیگری داشت. 🔸 این کنترل نظامیگری تا جایی پیش رفت که کسیکه 16 سال فرمانده سپاه بوده( م ر) برای پیروزی در انتخابات مجلس ششم بجای تفاخر به سوابق نظامی خود سعی در تبلیغات عرفی و جوان پسندانه داشت. #حقایق_ناگفته @Antiliberalism