«عقلانیت» 🌱 رهایی از گناه ( ٣۶ ) ✅ "پذیرش جهان آخرت" ، ابتدای همه خوشبختی ها 🔹 همه بدبختی‌های انسانها از «کوچکیِ جهان آنها» شروع می‌شود، وقتی انسان جهان آخرتِ بسیار بزرگ را پذیرفت، خودش نیز بزرگ می‌شود و این بزرگ شدن، او را «بزرگوار» کرده و ابتدای همه خوشبختی های اوست. تنها کسانی بد می‌شوند که جهان کوچکی دارند. 🔹 حتی برای فرزندان خودمان باید از همان مهدکودک و دبستان از جهان آخرت سخن بگوئیم و جهان آنها را بزرگ کنیم. او سخن ما را می‌فهمد و می‌پذیرد، چون نمی‌تواند نابودش شدن انسان را قبول کند. 🔹 یکی از بهترین برنامه ها برای تربیت شدن در این زمینه، انس با آیات قرآن کریم است. کاری که قرآن می‌کند اینستکه مدام انسان را به قیامت می‌برد و برمی‌گرداند. اینکه خداوند دائما در قرآن کریم از آخرت صحبت می‌کند، برای اینستکه شخصیت انسان را اصلاح کند؛ به همین دلیل است که کسی که زیاد قرآن می‌خواند شخصیت بزرگی پیدا می‌کند، رقت قلب پیدا می‌کند و اتفاقات خوب و زیبایی برایش رقم می‌خورد. 🔹 کسیکه بخواهد بزرگ شود اول باید انسان بزرگی شود، و بزرگ شدن بدون توجه و تصور جهان آخرت امکان‌پذیر نیست. ✅ "گناه" ، علامت کوچکی و حقارت انسان 🔹 وقتی جهان انسان بزرگ شد، زشتیِ «گناه» برایش مشخص می‌شود؛ چون گناه علامت حقارت و کوچکی است. لذا گناه کردن برای انسان ننگ و نابودی است. به همین دلیل فرموده‌اند گناهکار را سرزنش نکنید؛ چون ممکن است توبه کرده باشد و سرزنش دیگران او را دوباره نابود می‌کند! اگر توبه هم نکرده، نباید او را با سرزنش، کوچکتر کرد، چون خودِ گناه علامت حقارت و کوچکی اوست. 🔹 گاهی معنای گناه «ضرر کردن» است، گاهی معنایش «خلاف برنامه عمل کردن» است، گاهی معنایش «نپذیرفتن محدودیت و امر معقول است که در این جهان وجود دارد». اما در این مرحله از بحثِ ما که بحث معاد و آخرت است، معنای گناه «کوچک شدن» است. 👈 ادامه دارد ...