«عقلانیت» 🌱 رهایی از گناه ( ۵۴ ) ✅ فرمانبری از خدا 🔹 وقتی انسان به این احساس زیبا، یعنی "حس پرستش" رسید، برای تثبیت این حس به او می‌گوئیم: «تو اگر خدا را نپرستی، غیر خدا را میپرسی!» نفرت انگیزترین کار، اینستکه انسان، غیرخدا را بپرستد و این برای کسی که عبد خدا نشود، اجتناب ناپذیر است؛ یعنی کسی که خدا را نپرستد، قطعا غیر خدا را می‌پرستد. 🔹 انسانی که اهل منفعت‌طلبی، اهل برنامه و اهل مسابقه باشد، محدودیت‌های دنیا را بپذیرد و جهان آخرت و معاد را باور کند، آمادگی زیادی برای فرمانپذیر شدن پیدا می‌کند. مثل کسیکه متوجه شود دنیا مثل یک زمین مین‌گذاری شده است، طبیعتا چنین فردی از کسی که می‌خواهد او را از این خطرات عبور دهد، فرمان پذیر خواهد بود. ✅ «نافرمانی و فرمانبری» دو احساس متضاد در انسان 🔹 انسان هم دوست دارد نافرمانی و عصیان کند و هم می‌خواهد خودش را متعلق به یک قدرت بداند و از آن فرمانبری کند. ریشه این دو احساس متضاد، در فطرت انسان است. 🔹 نه انسان بطور مطلق «عصیانگر» است، نه بطور مطلق «مطیع»؛ بستگی دارد که هرکدام از این دو احساسِ خودش را در کجا فعال کرده و در چه جهتی به کار گرفته است؟ حتی میشود گفت: اگر کسی ولایت مطلقهٔ الهیه را نپذیرفت، باید از او پرسید: تو ولایت چه کسی را پذیرفته ای و نوکر چه کسی هستی؟ و اگر گفت «من نوکر هیچ کسی نیستم»، سخنی خلاف واقع گفته است. 🔹 بنابراین، انسان اساسا مستقل آفریده نشده و استقلال برای او امکان ندارد؛ مگر انسان می‌تواند از خدا استقلال داشته باشد؟ حالت وابستگی و سرسپردگی که انسان در کودکی دارد، تا زمان پیری همراه خود حفظ می‌کند. 👈 ادامه دارد ... 🔘 منبع: کتاب "رهایی از گناه" نوشته استاد پناهیان